|
|
||
|
|
o.c. Lutselus, Diepenbeek - 6 maart 2010
The Suncourt Ramblers mochten aftrappen. Voor dit Limburgse gezelschap, waarin wij Koen Depreitere, ex-Reverend Hot Rod, op staande bas bemerkten, was dit het eerste optreden op een groot podium. Bij de acht bandleden stonden de zenuwen dan ook strak gespannen. Dat de Ramblers bluegrass een warm hart toedragen blijkt uit het gebruikte instrumentarium. Naast diverse gitaren zijn banjo, elektrische mandoline en fiddle niet weg te denken bij dit Amerikaans rootsgenre. En alhoewel de band nog niet veel podiumervaring heeft, zat het muzikaal snor. Vocaal zorgden vooral de meerstemmig gezongen nummers voor een ontspannen 'farm'-gevoel.
Alhoewel de twee Belgische bands moesten opboksen tegen de ervaren Nederlanders, wisten onze jongens toch een gelijkstand te forceren, op deze gezellige Hookrock Indoor.
Lambert Smits
|
foto's: © Peter Jacobs __________________
|
Voor
het voorprogramma van het eigenlijke Hookrock festival, nl. de
indoorversie, koos de Diepenbeekse organisatie voor een nieuwe locatie.
Niet alleen was dit ontmoetingscentrum vlotjes bereikbaar, wat te merken
was aan het talrijk opgekomen publiek, maar ook de accommodatie was een
stuk beter. Een immens podium, professionele belichting en een adequaat
geluid vormden het ideale decor voor een avondje België-Nederland.
Dat
de afsluiters, de Engelse The Hexmen, hun optreden annuleerden was een
streep door de Hookrockrekening. De energie die deze band tentoon
spreidt is van zo een zeldzaam soort dat hen vervangen geen sinecure is.
Vervangers, de Maaslandse The Brough Superiors, stonden
dan ook voor een bijna onmogelijke opdracht. Allen netjes in het pak en
met twee Blues Brothers-lookalikes als mondharmonicaspelers kregen zij
met hun stevige blues en rock, de zaal toch nog op temperatuur.
Als
er één Nederlandse band is die de diverse rootsstijlen op een
verbluffende manier mixt, dan zijn dat ongetwijfeld de heren van The
Shiner Twins. Dat bewezen Jack Hustinx en de zijnen hier nog maar
eens. Jack wisselde voortdurend van akoestische naar elektrische gitaar
en omgekeerd, zodat in de set geen enkel dood moment te bespeuren viel.
En ook de songkeuze maakte dat iedereen bij de les bleef. De Twins
maakten moeiteloos de overstap van blues naar Southern gospel in 'Better
Believe', van New Orleans in 'Sick And Tired' naar een Texaanse
tearjerker om dan uiteindelijk bij een trainsong als 'Waiting For A
Train' te arriveren. Jacks krachtige stem en inspirerende gitaarwerk,
Richard Van Bergens origineel lead- en slidewerk en de strakke
ritmesectie gevormd door Dick Wagensveld op bas en de ogenschijnlijk
ettelijke generaties jonger zijnde drummer Jody Van Ooijen, maken van
The Shiner Twins een goed geoliede machine.