|
|
||
|
|
De winterse kou lijkt milder, maar toch is de temperatuur niet aangenaam wanneer het publiek zondagmiddag 17 januari binnendruppelt in het Witte Theater van de Nederlandse havenplaats IJmuiden. Daar is het een soort van ons-kent-ons- bijeenkomst. Handen worden geschud en er wordt volop gezoend. Ruim honderd mensen zijn aanwezig om live-opnames mee te maken van de flink aan de weg timmerende band King Mo uit Maastricht.
Het geluid van die schijf is goed. Niet zo verwonderlijk, want voor de radio wordt goede apparatuur gebruikt en de mannen die aan de knoppen zitten verstaan hun vak. De intieme sfeer van het zaaltje met vele meters hoog wit geschilderde muren maken het kleine podium, dat letterlijk tussen twee muren staat, tot één geheel. Het trouwe bluespubliek mag in deze niet vergeten worden, want het is kritisch en zeer gevoelig voor goede muziek.
Zanger Phil Bee, bekend van de inmiddels opgeheven band The Buzztones geniet daar zichtbaar van. Zijn glimlach verraadt dit en de band gaat door met vooral eigen werk. Op een gegeven moment zoekt en vraagt hij letterlijk naar zijn liefje die in de zaal aanwezig is. De blonde dame straalt vol trots wanneer haar vriendje 'I Love You Baby' zingt. Voor de rest van het concert is zij druk met foto's maken. Een reeks van zelfgeschreven songs passeert de revue. 'Some Like This' is van bassist Jules van Bussel. Niet direct een nummer waarin hij alle aandacht voor zichzelf vraagt. Integendeel zelfs, al is zijn vette basgeluid op een semi-akoestische gitaar meer dan aangenaam. Hij is voor Phil Bee geen onbekende, want Jules van Bussel is jarenlang zijn kompaan geweest bij The Buzztones. Ook organist Colly Franssen heeft die achtergrond. Op zijn Hammond C3 laat hij een sound horen die King Mo waardig is. Het spel is bescheiden en waar nodig volop aanwezig. Jammer is dat hij als achtergrondzanger nauwelijks te horen is. Op zijn verzoek wordt tussen de bedrijven door nog hiervoor aan de knoppen geschoven, maar het mag niet baten. Doodzonde, dit minpuntje van de techniek. Op drums slaat Amsterdammer Henk Punter steeds de juiste toon aan. Ogenschijnlijk doet hij stoïcijns zijn klus. Echter schijn bedriegt, want de man behoort tot de categorie strakke drummers. Hij weet heel goed wat er wordt verwacht. Dit kan ook niet anders, immers hij heeft een imposante ervaring opgebouwd in de loop van de jaren. Zo speelde hij onder meer met Jan Akkerman, Hook Herrera, Keith Dunn en Paul Orta. Geen muzikanten die met zich laten dollen. In een slow-blues krijgt de 25-jarige gitarist Sjors Nederhof alle kansen om een vlijmscherpe gitaarsolo neer te zetten waarvan het publiek smult. Hiervoor joelt en klapt het razend enthousiast. Het is niet de enige keer dat de jongeling als linkshandige gitarist terecht zijn kansen krijgt en pakt. Hij is meer dan een talent. Deze conservatoriumleerling weet echt van wanten. Hij studeert vijf uur per dag op zijn Fender Stratocaster en luistert bijna dagelijks naar de muziek van zijn grote helden B.B. King, Albert King en Stevie Ray Vaughn. Verder is hij actief als gitaarleraar.
Na de laatste tonen van King Mo sluit Rob de Fries van Bluestrain FM een periode van zeven jaar af waarin hij concerten organiseerde en bluesradio presenteerde. Door blaaskanker kan hij het niet meer aan. Het is niet de enige reden, want op zijn zachtst gezegd is deze bluesman diep teleurgesteld in de medewerking van het Witte Theater. De bands worden uit zijn eigen zak betaald. De toegang is gratis, want anders komt er volgens hem geen hond. En barprovisie krijgt hij niet. Ronduit zonde dat een periode van live bluesradio in IJmuiden ten einde is. Na afloop van het optreden wil Phil Bee nog niet kwijt hoe de live-cd van zijn band gaat heten. "Als ik het zou weten zeg ik het je toch niet", antwoordt hij op die vraag. King Mo moet ons verrassen door de keuze van welke songs in het digitale tijdperk aan het nieuwe schijfje worden toevertrouwd. Vast staat dat deze groep inderdaad een leuk bandje uit Nederland is dat een waardige opvolger is van de podiumbeesten The Buzztones. Sterker het is naar mijn smaak nog beter. Willem Croese
|
foto's: © Ron Visser
__________________
|
Roberto
Knaapen alias Rob de Fries is de organisator van het concert. Hij is ook
presentator van het lokale radioprogramma 'Bluestrain FM'. In dit kader
is het optreden van King Mo opgenomen, maar de band zelf gebruikt
eerdaags het materiaal voor een live-cd die medio februari moet
uitkomen. Kennelijk heeft de Limburgse groep zijn reputatie hoog
te houden, want afgelopen jaar is nog de debuut-cd 'Live @ La
Bonbonnière' op de markt gebracht. De druk is hoog. Rob de Fries haalt
de angel eruit door bij de aankondiging te stellen dat 'het leukste
bandje van Nederland' in IJmuiden speelt. King Mo is niet de eerste die
een live-cd maakt op deze locatie. Het Witte Theater is ook de plek waar
The Veldman Brothers vorig jaar '5th Anniversary Live Tour 2009' hebben
geregistreerd en die cd is in een 'limited edition' van driehonderd
stuks inmiddels uitverkocht.
Kansen
genoeg voor King Mo om een goed en zelfs knallend optreden neer te
zetten. En dat doen zij. Half zes 's avonds, stipt op tijd, slaan deze
muzikanten hun eerste akkoorden aan. De toeschouwers reageren vrijwel
direct zeer positief. Na drie nummers gaan de beentjes van de vloer.
Alsof de jaren vijftig en zestig zijn teruggekeerd, doen
enthousiastelingen rock-'n-rolldansjes.
Na
een uur spelen lassen de mannen van King Mo een pauze in. Kan ook niet
anders. Het is intussen bloedheet in de zaal en dat voor een ijskoude
tijd. De aanwezigen drinken liters bier. Het lijkt wel of het
alcoholisch goedje verdampt waar je bijstaat. Eenmaal op adem gekomen
zet de band nog een set neer van ruim driekwartier. Phil Bee is en
blijft goed bij stem. Voordat hij de woorden 'Everyday I Have The Blues'
zingt vertelt de Limburger een korte anekdote over zijn ervaring in de
hoofdstad van de avond voor het concert in IJmuiden. "Ga nooit naar
Amsterdam, want daar heb ik een chocolade space-cake gegeten. Ik ging
hiervan onderuit en werd afgevoerd door een ambulance. Maar de cake was
wel lekker." Gelukkig is hij er goed van af gekomen. Als een rots in de
branding staat hij monter op het podium.