|
||
|
Afgelopen zaterdag stond hij als tweede in de rij in de vroege namiddag op het podium van het Spring Blues festival, waar hij zich liet opmerken als een zachtaardige en veelzijdige muzikant. Dat het daar moest duren tot bij het bisnummer vooraleer zijn gitaar met een goed werkende (Fender)versterker werd verbonden, liet hij stoïcijns kalm aan zich voorbij gaan. Voor het optreden te Menen volstond een veel kleinere en bovendien goed werkende versterker. Maar nu was het zijn gitaar die (warmte?)kuren bleek te hebben. Het bijstemmen ervan leek wel een constante over de gehele duur van het concert, maar dan wel zonder enige negatieve invloed, want deze handeling voerde hij letterlijk en figuurlijk spelenderwijs uit. Met het Franse duo Pascal 'Jr' Delmas – Abdell 'B. Bop' Bouyousfi, respectievelijk drummer en (contra)bassist, als ruggensteun, putte Schinnery op zijn minst twee dozijn nummers uit zijn repertoire. Vooral smaakvol ingeklede nummers met een rijk mengsel aan honingzoete soul en rustig kabbelende blues, beperkt tot de essentie van de inhoud en ontdaan van alle bijkomstigheden. Geen ellenlange solo's dus. Spek naar de bek voor de aandachtige, ontvankelijke luisteraar, maar evengoed al gauw als vervelend ervaren door anderen. Vandaar het hemelsbrede onderscheid tussen de sfeer rondom het podium en deze in de omgeving van de bar. Schinnery is bovendien niet de man van de vele woorden (zijn begroeting kon je uit het eerste nummer filteren: "very glad to see yo' all here, thank you for comin' out, we gonna have some fun"), de bindteksten waren te herleiden tot een paar schaarse dankwoordjes, de uitnodiging om te applaudisseren voor zijn gitaar en zijn uitgesproken appreciatie voor de begeleidende muzikanten. Tijdens de pauze verduidelijkte hij deze positieve noot, wanneer hij me liet verstaan dat beide muzikanten hem bijzonder goed lagen en dat ze hem gevoelsmatig feilloos aanvoelden. Een niet onbelangrijk statement van een ervaren muzikant, die in zijn thuisstad (New York) nagenoeg wekelijks op het podium staat van de Terra Blues club in Greenwich Village. Van een 71 jarige kan je bezwaarlijk verwachten dat hij als een wildeman tekeer gaat, toch laat Ray Schinnery een vitale indruk na. Zijn traktement was de inzet voor een sfeervol optreden voor het luisterende oor, wars van opgepepte uitbundigheid, maar vervuld van sierlijke eenvoud. Volgende afspraak op donderdag 17 juni 2010, meteen het laatste concert voor de zomerpauze. Met Hokie Joint (UK) maken we de brug met de opener (Dave Specter & The Bluebirds feat. Sharon Lewis) van de najaarsconcertreeks, waarvoor je vanaf zaterdag 19 juni 2010 om 9 uur één van de 220 pasjes kan bemachtigen. Wedden dat ze, naar goede gewoonte, in een (kuise) wip de deur uit zijn?
|
foto's: © Francis Decrocq
__________________
|