|
|
||
|
|
Theater Agnietenhof, Tiel (NL) - 20 maart 2010
Gospel met een lach en een traan was te beluisteren en te genieten in de Rabot, een prettige zaal met zit- en staanplaatsen en vooral een uitstekend geluid. Ik heb het over de fameuze Holmes Brothers. Krakend en kreunend kwamen deze oude heren het podium op, maar vanaf het moment dat ze hun instrumenten om hingen vaarde de geest in the brothers en werd er een soul- en gospeldienst gehouden. Een prachtige opener. In de Batauwe (bovenzaal) kon men van het gitaargeweld van Bugs Henderson en the Shuffle Kings genieten. Onder veel bijval kon deze Texas- oudgediende zijn stevige rock-'n-roll, bluesrock, en flitsend gitaarwerk makkelijk kwijt. Hij riep de sfeer van een roadhouse ergens op de Texasplains op. Na het optreden was de band zeer lovend over publiek, geluid en organisatie.
Dik Zorgman
|
foto's: © Bobtje Blues van boven naar beneden: - The Holmes Brothers - Jim Byrnes - John Primer - Bert Lek __________________
|
De
20ste editie van An Evening With The Blues was op papier al
een topper. De bezoekers van eerdere festivals konden via de website
stemmen op hun favoriete artiesten en de programmeurs van het festival
deden hun uiterste best om de gevraagde artiesten te contracteren. Dat
leverde een mooie affiche op. Op ieder van de drie podia was wel een act
te vinden die eerder dit bekende festival had aangedaan.
Jo'
Buddy & Down Home King III trapten in het café af. Met hun boogies, r&b,
texmex en weet ik wat er nog meer aan invloeden aanwezig was, pakten ze
het bomvolle café in. Zij deden hun werk meer dan goed. Want als de
bands speelden, had het gezellige marktje het rustig, maar in de pauzes
deed men er goede zaken. Waar zijn de tijden gebleven dat de oudere
jongeren verlangend uitkeken naar het nieuwe album van Ry Cooder en
kompanen. Deze tijden zijn voorbij, maar de Canadees Jim Byrnes met
zijn 'partners in crime' The Sojourners hebben de fakkel overgenomen.
Dit is geen coverband, maar een groep getalenteerde muzikanten en
zangers die de blues- en rootstoorts met enthousiasme verder dragen. Met
name de gitarist Paul Pigat op een dikbuik Gretsch gitaar stal de show
met zijn combinatie van slide en single string gitaarwerk. Deze aardige,
professionele jongens zetten een goede en degelijke show neer.
In
de Batauwe vierden John Primer & The Real Deal Bluesband de Chicagoblues.
Degelijk werk van een strak spelende band. De organisatie was bang dat
John Primer het niet zou houden tegen de hoofdact Sharrie Williams. Maar
niets was minder waar. The John Primer band trok een volle bak en wist
het publiek te plezieren met veel standaards en meezingers. Geweldig,
hoe goed Primer werd ontvangen. Blijft over: Little Willie Littlefield .
Hij was voor de derde keer op het festival en ook hij was teruggevraagd.
Willie treedt niet zoveel meer op en daarom was het zo fijn om hem nog
een keer aan het werk te zien. Deze oude boogie-woogiepianist en zanger
wist eenvoudig het café op zijn kop te zetten. Onderhoudend en nog
steeds vakkundig kon hij makkelijk een paar uur doorgaan. Maar ook
Little Willie moest zijn plaats afstaan aan de ZydeGoNuts. De naam van
de band zegt alles. Zydeco van de bovenste plank. Leuk, gezellig en voor
de kleine uurtjes erg onderhoudend. Het Rabot (grote zaal) kreeg als
laatste af te rekenen met Sharrie Williams & The Wiseguys. Met een bijna
blanke, funkende band, gaf ze de Chicagoblues een nieuwe impuls.
Maar
eerst werd Bert Lek, de grote roerganger van het festival, in het
zonnetje gezet. Hij deelde mee dat An Evening With The Blues volgend
jaar volwassen gaat worden. Er is toestemmening om een 21ste editie op
touw te zetten . Ik kan kort zijn: Sharrie Williams brak na zes jaar
weer de hut af. Professioneel en solide wist zij met haar band het
laatste stof uit de naden te spelen. Dit festival mag van mij nog wel
een poosje doorgaan. De oudere jongeren, die dit organiseren, moeten
maar even flink zijn. Tot volgend jaar!