Onder het motto 'Playin' in the experience of Jimi Hendrix', stonden The Veldman Brothers in de maand september zes keer op Nederlandse podia. Zij speelden het werk van de Amerikaanse gitaarvirtuoos. Niet geheel toevallig, want het is intussen veertig jaar geleden dat Jimi Hendrix op 27-jarige leeftijd na gebruik van slaappillen en wijn overleed in een Londense hotelkamer. The Veldman Brothers, Gerrit en Bennie, zouden waarschijnlijk nooit zover in de blues zijn gekomen wanneer hun oudere broer Henk niet op zijn slaapkamer Hendrixplaten draaide. Het werd helemaal feest toen de jonge knapen de gitaarsolo's van Jimi herkenden, die hun broer speelde in een oefenruimte. Zij wilden dat ook en gingen aan de slag...

Nu, vele jaren later, kwamen de Veldmannen met hun eigen Jimi Hendrix-tour. Ze gaven het laatste concert op zondagavond 26 september in Zwolle. De poptempel Hedon was zeer goed gevuld met belangstellenden. Niet alleen grijze kopjes die hunkerden naar jeugdsentiment, maar ook jongeren die wilden genieten. Ruim twee uur lang kon men kijken en luisteren naar de wijze waarop The Veldman Brothers vele Hendrixnummers speelden.

Naast Gerrit (gitaar & zang) en Bennie (Hammond & bluesharp) was ook de ritmesectie van de band paraat met drummer Marco Overkamp en bassist Donald van der Goes. Het viertal speelt al jaren samen en dat is goed te zien. Een knipoogje hier of een knikje daar was voldoende voor de heren om te weten wat zij aan elkaar hebben. The Veldman Brothers treden heel vaak op en hierdoor staat hun sound als een huis; ook deze keer tijdens het eerbetoon aan Hendrix.

Halverwege het concert haalden ze gitarist Ruben Hoeke als speciale gast op het podium. Hij kon het niet laten om het publiek te vragen of men Gerrit Veldman heeft horen spelen. "Ik heb hier niks aan toe te voegen", zei hij. Mooi, die vriendelijkheid van Ruben Hoeke, maar zijn manier van spelen gaf wel degelijk iets extra. Zijn hier en daar funky stijl, met prachtige solo's, deed onbewust denken aan de invloed van Jan Akkerman. Ruben Hoeke genoot zichtbaar met een brede grijns terwijl hij duelleerde met Gerrit Veldman. Hoeke's eigen werk is vaak stevig. Zijn versterker stond deze keer ook flink open en tot twee maal aan toe brak hij een snaar.

Mooi is dat zowel The Veldman Brothers als Ruben Hoeke geen enkele poging deden om Jimi Hendrix exact na te doen. Gitaar in de nek of het instrument in de fik steken was er niet bij. Eindeloos solo's imiteren evenmin. Over dit laatste zei Gerrit Veldman enkele maanden geleden in Back To The Roots: "Jimi zou mij uitlachen wanneer ik dezelfde versies van zijn werk na zou doen. Hij stond op het podium en het kwam altijd goed, ook al was hij een kameleon die elke keer anders speelde."

De band speelde de songs van Hendrix zoals hun eigen liedjes klinken, namelijk bluesy tot bluesrock. Nummers zoals 'Up From The Skies', 'Burning Of The Midnight Lamp', 'Fire', 'Red House' en 'Foxy Lady' passeerden allemaal de revue. Dit is overigens slechts een greep uit de hoeveelheid liedjes die The Veldman Brothers brachten. Als afsluiter kwam de band met Jimi's 'Who Knows', waarin Bennie Veldman met zijn orgel heerlijk zijn gang kon gaan. Uiterst geconcentreerd speelde hij met open mond, terwijl het zweet over zijn gezicht gutste. Wat kan die man fantastisch knallen op zijn Hammond. Voor dergelijk enthousiast spel werden de muzikanten met een luid applaus en gejoel bedankt. Het concert was een 'experience' voor het publiek. Terecht, want het was smullen! Jimi Hendrix keek vast vanaf een wolk meer dan tevreden toe. The Veldman Brothers kunnen eerstdaags extra gemotiveerd de studio in om hun nieuwe cd op te nemen.

Willem Croese