Zetelblues
't Goet de Wynckele, Gullegem - 23 oktober 2010

De meer als spetterende derde ronde 'gezetelde blues' van vorig jaar had hoge verwachtingen voor het vierde luik van dit minifestival opgeleverd. Die raakten met verve ingelost. Niet zonder slag of stoot echter, want na de split van het Nederlandse Big Blind moest de organisatie in allerijl op zoek naar een waardige vervanger. De keuze viel op drie Belgische coryfeeën die onder de naam Ganashake hun queeste naar de Belgische podia onversaagd verder zetten. Zetelblues lokte opnieuw heel wat volk. In die mate dat het rond het piekmoment moeilijk bewegen was onder het open gebinte van de vakkundig gerestaureerde schuur ''t Goet te wynckele'. We bevinden ons, vergis u niet, in het centrum van Gullegem en daar ligt het kalf misschien wel gebonden. De nachtrust van de omwonenden blijkt na twee 'nachtelijke' klokslagen niet meer volledig compatibel met het uitgangsleven…

Terwijl we het toch over geluid hebben, vermeld ik graag het goed draaiend samenwerkingsverband tussen Ed Really Sound & Light en Pietje Punk achter het mengpaneel. Zorg en efficiëntie waren de sleutelwoorden. Drie Belgische groepen, drie driemanformaties, negen muzikanten en dit cijfer kan, alles in beschouwing genomen, ook als de score op tien worden gegeven voor de Gullegemse 'sofablues', model 2010.

Jan Verstraeten en Joris De Bock, aangevuld met Steph Van Uytvanck (harmonica, keyboard en backing vocals), geven gedaante aan Charlie Jones' Big Band. En wat voor een gedaante, twee prille twintigers die zich een weg banen langs een weloverwogen pad in het muzikale erfgoed zonder enig spoor van imitatief gedrag te vertonen. Wel hebben we heel even een glimp van het duo Paternoster – Van Dijck menen te ontwaren, zij het aan de snelheid van een lichtflits. 'Wash The Dirt Off These Hands', hun onlangs op vinyl geperste opvolger van 'Because We're Young', bevat een pak fraais, en daar konden de vele vroege aanwezigen uitgebreid van genieten. Compromisloos en venijnig en met verwijzingen naar Tom Waits en de Black Rebel Motorcycle Club. Misschien zijn dit niet de meest voor de hand liggende typeringen om een link met blues en roots muziek te leggen. Deze is er echter wel degelijk, zij het in een fijn vermaalde samenstelling met (stone)rock, noise en (jazeker) country. 'No-nonsense-teksten' waarvan het beluisteren al een opgave is, onderbouwen de nummers die op de maat van een expliciet zingende Verstraeten zijn geschreven. Ook de opbouw van hun set sloeg aan: een stevig begin met zijn twee, halfweg een rustig moment met z'n drie en terug in duo naar een opjuttende finale. Mooi moment wanneer ze het podium afdalen om tussen het publiek een puur akoestisch intermezzo in te lassen, enkel gebruik makend van hun stem, een akoestische gitaar en een cajundrum. Achter in de zaal bleef het jammer genoeg te rumoerig om van een kippenvelmoment te kunnen spreken. Rondom de muzikanten kwam het wel tot een wisselwerking met spontaan handgeklap op het ritme van de muziek.

De organisatie had het liefst Ganashake als tweede groep geplaatst, maar aangezien zij dezelfde avond ergens in de buurt van Tubize moesten aantreden, drong er zich een programma-aanpassing op. Smooth And The Bully Boys konden er zich in vinden om het middenstuk op zich te nemen en zo geschiedde. Zowel qua leeftijd als muzikale rijpheid ligt Ganashake niet eens zo ver uit de buurt van Charlie Jones. Dit Vlaams-Brabantse trio is pas een jaar goed op dreef en ze leveren al een schitterende cd af. Analoog aan wat hen eerder op de avond voorafging kozen ze ook voor een bloemlezing uit hun jonge telg, aangevuld met goede (rock)blues en dansbare, funky nummers. Omwille van de enigszins late aftrap moest dit wel voor een al merkbaar uitgedund publiek, waardoor het de jongens niet echt lukte om het vuur in alle hevigheid aan te wakkeren. Zeker geen falen aan hun kant, want aan inzet (zelfs als tweede optreden op één avond) ontbrak het helemaal niet. De energieboost versus aansluitende ontlading tijdens de dampende en pompende rockabillytornado van Smooth en zijn 'boys', die hen voorafgingen, heeft daar mogelijkerwijze een belangrijkere rol in gespeeld. Dat ze eerder dit jaar fel gesmaakte optredens weggaven, met als koninginnenstuk de opening op zaterdag voor Blues Peer, laat dus vermoeden dat het niet echt hun avond was in Gullegem. Naar het einde toe kwamen ze in elk geval zeer scherp uit de hoek met de aanstekelijke boogie 'Keep Mom'. Daarop volgden, na kort overleg met de organisatie, nog twee bisnummers.

Maar het was inderdaad de verdienste van Michel Brasseur, Kris Van der Cammen en Erik 'Little E' Le Clerq, een Franstalige en twee Nederlandstaligen, dat er tijdens Zetelblues een zweem van interactie tussen muzikanten en publiek ontstond. De combinatie van herkenbare deuntjes en het sterk aanwezige showgehalte miste zijn doel niet en trok de aandacht van menigeen. Van rockabilly tot country, aangevuld met een dosis (jump)blues, in willekeurige volgorde afgeleverd, was dit spek naar de bek voor heel wat aanwezigen. Ze citeerden Johnny Cash, Brian Setzer (Stray Cats) en Elvis, maar het was vooral de energieke opbouw die uitdijde over de gehele ruimte en zo ook het publiek achteraan (aan de bar) bereikte. Op basis hiervan kunnen we dit optreden als het absolute hoogtepunt van de avond beschouwen. Net voor de eindmeet leverden Smooth And The Bully Boys een opmerkelijk staaltje af van ritmegevoeligheid, wanneer ze zich met z'n drieën rond het (minimalistische) drumstel schaarden voor een hoogstandje op vlak van percussie.

Zetelblues heeft nog maar eens bewezen dat blues meerdere gedaantes kan aannemen, zo ook het publiek dat er op afkomt. Volgend jaar neemt Zetelblues de kaap van vijf. We zijn benieuwd hoe dit baken er zal uitzien. Vorige vier blijven in elk geval rotsvaste mijlpalen in het West-Vlaamse blueslandschap.

Patrick Lagae

reageer op dit artikel

 

    
      foto's: © Bobtje Blues     

       ___________________________

      
koppelingen:
       
 - site Zetelblues
       - MySpace Charlie Jones BB
       - MySpace Smooth & Bully B
       - site Ganashake











      




 

 

 

 

 

 

 

 

 

 








 

 

 



























 


This site tracked by OneStat.com. Get your own free site counter.