Boo Boo Davis
De Blauwe Wolk, Zottegem - 12 november 2011

Uitbater Billy begroet maar al te graag iemand van Back To The Roots. Hij is samen met vriendin Helene een fervent lezer van ons blad. Billy is ook steeds te vinden voor een gezellige babbel of om samen een lekkere versgetapte Romypils te nuttigen. Kortom, het is er genoeglijk keuvelen aan de bar. Daarnaast is Billy ook betoverd door rockmuziek én de bluessound. Amper enkele weken na de succesvolle passage van Chicagoblueslegende John Primer, wisten ze in Grotenberge alweer een befaamd artiest te strikken, namelijk Boo Boo Davis.

Boo Boo Davis is waarschijnlijk een van de laatst overgebleven authentieke deltabluesvertolkers. Je hoort de Mississippi-rivier zo door zijn keelgat stromen. En dat weerklinkt, ondanks zijn gezegende leeftijd van 68 jaar, nog steeds in zijn diepe stem. De aanwezigheid van producer-gitarist Jan Mittendorp en John Gerritse op drums geven dan ook de aanzet tot een zeer donkere toon. De spots werden tot het minimum herleid, wat voor een echte juke-joint-atmosfeer zorgde.

Voor Davis het eerste nummer op gang trok, leek het alsof hij aan het mediteren was. Mittendorp begon met een verschroeiende solo en 'Undercover Blues' was meteen een groovy song. Met 'You Better Watch Yourself' swingde het een eerste keer en het strakke drumwerk wisselde de prima toonhoogten van Davis mondharmonica mooi af. Na ieder nummer had Boo Boo het steeds over David, maar dat zou pas op het einde van zijn show duidelijk worden. 'Let Me Love You, Baby', was terstond een zeldzame bluestrage om de eerste set mee te beëindigen. Davis had ook enkele  'pi-pi's' te koop, na een bulderlach bedoelde hij uiteindelijk cd's.

Na een wel heel korte pauze was Mittendorp meester op slidegitaar en 'Oh Darling, Please Let Me Come Home' knalde genadeloos door de woofer. Met 'Deep Blue See' trokken wij richting Chicago. Tussendoor werd een duo overijverige fotografen die enkel oog hadden voor hun camera de laan uitgestuurd en terecht tot meer discretie aangemaand. Een vette knipoog van Boo Boo naar Jan volstond om de harp vol te blazen en het wha-wha pedaal beïnvloede 'Get On Down'. Mittendorp is zo'n begaafd gitarist dat zelfs de baslijnen niet worden gemist. Met Davis' rauwe en emotionele stem en met een track als 'The Thousand Dollars', waanden wij ons zelfs even op een katoenplantage in het diepe zuiden. Wat vrouwelijk schoon bevolkte de dansvloer en de oude snoeper genoot overduidelijk met volle teugen. Als afsluiter deed 'Train My Baby Is On' de rails daadwerkelijk daveren op hun grondvesten.

Als encore kregen wij de enige cover van de avond. Elmore James zag van hierboven dat zijn 'Dust My Broom' alvast in goede handen was. Boo Boo Davis brulde, schreeuwde, jouwde en dankte vooral zijn bewaarengel 'David' (The Lord Jezus) en zijn dolgedraaide fans. Zijn teksten zijn nauwelijks verstaanbaar, maar de magie die ronddwaalde in De Blauwe Wolk was van een hoogstaand niveau!

Philip Verhaege

reageer op dit artikel

terug naar de index van de concert- en festivalrecensies

 

• fotogalerij

       ___________________________

       koppeling:

       - site De Blauwe Wolk
       - site Boo Boo Davis