Mark DuFresne
Het Bruggenhuis, Overboelare - 8 november 2011

Sinds 2009 blazen Rob en Magda Het Bruggenhuis in Overboelare - een deelgemeente van Geraardsbergen- nieuw leven in. Het is 'The place to be', voor wielerliefhebbers en wandelaars, langs het jaagpad aan de oevers van de Dender. Maar ook voor wie houdt van muziek. Wekelijks zijn er - meestal gratis - jazzconcerten. Rob heeft dus een voorkeur voor jazz, maar behoudt gelukkig ook een plaatsje vrij voor de bluessound. De drankkaart is er uitgebreid en de maaltijden zijn verzorgd. Wat kan een Bourgondiër zich nog meer wensen? Een gratis bluesconcert misschien...

Ex- Roomful of Blues frontman Mark DuFresne was samen gitaarvirtuoos Maurizio Pugno, Alberto Marsico op orgel en drummer Gio Rossi te gast op de taalgrens met Henegouwen. Dinsdag is nu net geen uitgelezen dag voor een concert en toch zat Het Bruggenhuis afgeladen vol. Mark DuFresne woont in Seatlle, Washington en won een W.C. Grammy Award met het album 'That's Right' met Roomful of Blues. Mark heeft een stemtimbre dat moeiteloos vier octaven aankan en is een meesterlijk harmonicaspeler. Net voor het optreden vertrouwde hij ons toe: "I got a good feeling for tonight". Na een jazzy instrumentaal intermezzo spande hij de teugels meteen strak aan met 'Lion's Den'. Mark strooide onophoudelijk met lachwekkende bindteksten zoals 'this is the best living room, where I ever played'. En met 'We Have To Come for Your Daughters' dreef hij de atmosfeer naar een absoluut hoogtepunt. Toen een versterker het plots liet afweten, speelde DuFresne zelfs een intiem solomoment op zijn kleinood. Mark en Pugno besloten de eerste set met een verschroeiende versie van 'Kansas City Bar-B-Q'.

Na een korte pauze liet DuFresne zich alweer hilarisch opmerken door te verkondigen dat ze eindelijk gingen spelen waarvoor ze gekomen waren: 'Heavy Metal…and Ramstein'. Gelukkig kwam het niet zover en waren de vier matenblues van 'Drowin' On Dry Land' een gezellige voetstamper. Pugno deed ons onvoorwaardelijk aan Alex Schultz terugdenken, maar liet de nodige vrijheid aan de Hammondtonen van Marsico. Een zeldzame bluesballade was zowaar 'Don't Be A Fool' en 'That's What I Found Out', een weergave die Sugar Ray Norcia eerder met Maurizio Pugno registreerde voor de gelijknamige cd. De show ging naar een climax toen DuFresne het publiek bestookte met de verleidelijke rocker 'Just Enough' en het funky geassocieerde ''This Little Honey'. Traditioneel was 'That Crazy Girl Of Mine': West Coast swing aan de Dender. Bij de bisronde vroeg Mark doodleuk 'No one here have to work tomorrow?' en het kwartet leunde nog eens stevig achterover met ondermeer 'Send Me Someone To Love'. Na ruim 140 minuten dropen Mark DuFresne en het Maurizio Pugno Trio letterlijk en figuurlijk van het podium.

Rob, wij hopen met zijn allen dat een volgend bluesconcert niet lang op zich hoeft te wachten.

Philip Verhaege

 reageer op dit artikel

terug naar de index van de concert- en festivalrecensies

 

• fotogalerij

       ___________________________

       koppeling:

       - website Het Bruggenhuis

       - website Mark DuFresne