|
|
||
|
|
Goed op tijd naar Diepenbeek vertrokken voor de 2011-editie van Hookrock, het gezellige blues- en rootsfestival aan de Lutselusstraat in Diepenbeek. Lutselus… wat was daar weer mee? Enfin, vroeg vertrokken dus, want je weet maar nooit met de wegenwerken en allerhande omleidingen tegenwoordig. Maar niks, geen omleidingen en bijgevolg… véél te vroeg ter plekke. "Nee, meneer, jouw naam staat niet op één of andere lijst! En wie ben jij, zeg je? En wie heeft jouw naam doorgegeven? Nee, sorry, maar die persoon komt pas om twee uur." Fuck!!, denk je dan. Dan kom je eens in 'Djoppenbeek'…
Jean Bervoets Dana Fuchs begon te laat, want haar vlucht vanuit Denemarken was met twee uur vertraging geland. Haar set was grotendeels een herhaling van wat we in Binkom zagen: beweeglijkheid, wild slingerende haren, gepassioneerde zang, knielen, heupen wiegen en dansen en dan toch tristesse met het verhaal over haar overleden zus in 'Song Bird'. Ook haar broer kreeg de onheilsboodschap van nog maar één jaar te leven. Zij schreef daarom voor hem de soulballade 'Keep On Rollin' dat zij geëmotioneerd zong. Voor het overige reeg zij haar succesnummers uit haar eerste cd aaneen: 'Lonely', 'Bible Baby', 'Misery' en 'Helter Skelter'. Achteraf bleef zij nog meer dan een half uur haar laatste album 'Love To Beg' signeren. Tevens wou iedereen met haar op de foto.
Het publiek had graag nog meer gewild, want de tent zat nog goed vol en het bier vloeide nog rijkelijk. De wijn was echter op, dus geen miswijn op zondag... Mieke Geukens |
foto's: © Lambert Smits van boven naar onder: - Mr. PC (Patrick Cuyvers) - Candye Kane - Rick Estrin - Johnny Mastro ___________________________
|
Maar
goed, eigenlijk ging het op Hookrock om de muziek, zeker? En Hookrock
had een redelijk copieus programma samengesteld met niet minder dan
negen bands. Terwijl op het kleine podium, achteraan in de grote
festivaltent, het Duitse, uit Schmachtendorf!, rockabilly-ensemble
Rock 'n Feller was ingehuurd om de ombouwpauzes wat minder steriel
te maken, kreeg de blues- en rockliefhebber op het grote podium toch wel
serieus waar voor zijn/haar geld. Goed twee uur, natuurlijk namiddag, is
het als Mr PC, alias Patrick Cuyvers, The Uploaders aan
het werk zet voor een stevige set swing, jump, Louis Jordan, Rob Rio en
andere stijlen uit de jaren '40 en '50. De band is overduidelijk in
grote doen, Mr PC klinkt precies een beetje… krakerig, maar dat is best
wel charmant. Limburg boven, ook met Different Tacos, zoals de MC
aankondigde, een beetje opgerezen uit de as van Jitterbugs. Different
Tacos doen… The Fabulous Thunderbirds. Niet écht The T-Birds, maar goed
genoeg, plezant! Het moet zijn dat het aanwezige publiek niet meer weet
wie The T-Birds waren, of zijn de Tacos niet zo héél erg goed, maar het
mee- en inleven is duidelijk niet erg gigantisch (voilà seh, dat
modewoord hebben we nu ook eens kunnen gebruiken).
And
now… something completely different. 
De
band waarnaar we hadden uitgekeken, Rick Estrin and The Night-cats,
en die ons bezoekje aan Hookrock 'memorabel' had moeten maken, heeft ons
een beetje in de steek gelaten. Maar dat
heb je nogal
eens, als de verwachtingen té hoog gespannen staan, kan het nogal eens
tegenvallen. Tegenvallen is te zwaar, maar, god, we weten niet hoe het
kwam, maar Rick, hoe virtuoos ook, kon ons niet constant boeien. En als
wij zo rondom ons keken, leek ook de massa niet overtuigend enthousiast.
Maar goed, Rick is een 'showman' en het gedeelte show was er wel, maar
niet overtuigend. Rick is ook een 'verteller' en dat had het publiek
duidelijk niet door. Goede show van een… iets mindere Rick. En hebben
wij ons geamuseerd? Jawel, maar niet altijd met de prestaties van de
optredende bands!