Rockin' Around Turnhout
Turnhout - 22 tot 24 april 2011

Traditiegetrouw is het paasweekend voor rockabilly- en rock-'n-roll fans synoniem voor een weekend lang genieten en uitgaan op de muziek van de jaren '50 toen het Sun-label van Sam Phillips verantwoordelijk was voor een groot aantal hits waarop het jonge volkje de remmen kon losgooien. Ook dit jaar waren concertzaal de Kuub en de talrijke cafés in het Turnhoutse centrum 'the place to be' voor 'guys', met vetkuiven en ontelbare tattoos, getooid in leren jacks, jeans met omgeslagen pijpen en 'girls' in Bettie Page-jurkjes. Met plezier dompelden wij ons onder in de muziek en de sfeer van destijds toen woorden als 'groene energie' en 'milieuvervuiling' nog niet over de tong gingen…

De aftrap voor het weekend werd vrijdagavond met een pre-party gegeven in café Keizershof. Dit is een uitermate gezellige zaak met het podium onmiddellijk rechts als je binnenkomt. Onze eigenste Lawen Stark & The Slide Boppers mochten de lont aansteken. De Franssprekende Lawen deed zo maar eventjes de begindagen van Sun en vooral die van die jonge trucker uit Memphis, later furore makend onder de naam van Elvis Presley, herleven. Strak in het pak, met de akoestische gitaar rond de nek, heupwiegend, en af en toe een zelfverzekerde blik gooiend naar het talrijke publiek, gaf hij een schitterende set weg. Naast eigen songs was herkenbaarheid troef met nummers als 'Everybody Is Tryin' To Be My Baby', 'Baby Let's Play House', 'Please Don't Go' en 'Blue Moon Of Kentucky'. In de pauze vertrouwde Lawen ons nog toe dat hij binnenkort een cd gaat opnemen voor het Spaanse label El Toro, specialist in rockabilly en aanverwanten.

Zaterdagavond ging het feest dan officieel van start in de Kuub, concertzaal in cultureel centrum de Warande, met drie bands. Organisatie vzw Grasshopper wou blijkbaar dit jaar ook wat licht werpen op countrymuziek, maar dan niet het sentimentele, commerciële wat men heden ten dage probeert te verkopen als country. Men koos duidelijk en gelukkig maar voor het authentieke werk, al dan niet aangevuld met een hedendaags kleurtje.

En voor dat hedendaagse kleurtje zorgden de Portugese The Tennessee Boys. Getooid in westernshirts en met de onvermijdelijke Stetson op het hoofd, bewezen deze gasten dat je niet uit de US moet komen om dit genre te beheersen. De staande drummer en tevens zanger was één brok dynamiet en bracht zijn tomeloze energie moeiteloos over op zijn kompanen en vooral op het publiek, dat duidelijk genoot van de mix van country, hillbilly en rockabilly. Wie zich meer richt tot het authentieke countrywerk is de Engelse Charlie Thompson. Met zijn geborduurd westernhemd en zijdelings gebonden sjaaltje rond de hals, zou Charlie zo van een affiche uit de jaren '50 van de Grand Ole Opry in Nashville kunnen geplukt zijn. Het is onvoorstelbaar dat een jonge Engelse rockabilly cat, op zo een geloofwaardige manier countrysongs uit de jaren '40 en '50 neerzet. Of misschien is Charlie wel de reïncarnatie van grootmeesters in het genre als Webb Pierce of Faron Young?

Drie broers die op staande bas, drums en gitaar de rock-'n-roll in ere herstellen, dat is duidelijk de opdracht van de uit Engeland afkomstige The Jets. Deze gasten namen ons mee op sleeptouw naar de muziek waarmee ondergetekende ooit uren op zijn kamer doorbracht. Ook visueel kicken deze gasten op de fifties en vroege sixties. Allen netjes in dezelfde outfit gestoken breiden zij de hits aan elkaar dat het een lieve lust was. Wij gingen zo op in hun set dat wij enkel songs noteerden als 'C'mon Everybody' van Cochran, 'Josephine', 'She's A Heartbraker' met doo-wop sausje, Dion's 'Runaround Sue' en een instrumentaal countrynummer waarvan zij een gedeelte, zowel auditief als visueel, in slow motion uitvoerden. Het was reeds ver over middernacht toen The Jets de stekker uit stopcontact trokken en het publiek zich opmaakte voor een door internationale dj's gepresenteerde afterparty. Wij repten ons evenwel naar onze hotelkamer want zondag stond er nog divers lekkers op het programma.

Onder een stralende zon werden er zondagnamiddag net naast de Warande enkele glimmende oldtimers opgesteld en was er een kleine vlooienmarkt waar fifties memorabilia te koop waren. Ondertussen speelde op het buitenpodium vanaf 16 u. de uit Florida overgevlogen The Cadillac Bombers. Spilfiguren in de Bombers zijn ongetwijfeld de bloedmooie zangeres Kalamity 'Kat' Rooney en gitarist Teddy 'Boy' Aston. Zij vullen mekaar niet alleen op het podium perfect aan, maar ook privé vormen zij een koppel. Een gesprekje met Teddy leerde ons dat de man zijn sporen in de muziek wel heeft verdiend. Zo zette hij diverse projecten op poten met Robert Gordon en speelde hij een rol in de Amerikaanse punkrockbeweging. Totdat hij enkele jaren geleden Gordon opnieuw ontmoette en hij het heilige vuur van de rockabilly in hem voelde branden. Kat, die aanvankelijk uit het swinggenre kwam, vond na enkele repetities dat rockabilly haar wel lag, en zo besloten zij en Teddy om de Cadillac Bombers op te richten. Hun set bestond nog voornamelijk uit covers als 'Let's Have A Party', 'Folsom Prison Blues', 'Boppin' The Blues' en 'Get Rhythm', maar Teddy verzekerde ons dat hij druk bezig was eigen songs te pennen. Potentieel hadden de Bombers ongetwijfeld. Een band om zeker te volgen!

Omstreeks 20 u. begonnen de optredens in de Turnhoutse cafés, de kroegentocht zeg maar. Ook hier werd duidelijk voor afwisseling gekozen. Het repertoire van de bands varieerde van pure rock-'n-roll, rockabilly, country tot zelfs soft jazz. Groot was onze verrassing toen wij in de band van de Nederlandse Lil' Esther & The Tin Stars, Rhythm Chief's boegbeeld Dusty Cigaar opmerkten. Dusty fluisterde ons trouwens toe dat er nieuw werk van de Chiefs op stapel staat. Benieuwd!

De Duitsers van Smokestack Lightnin' doofden omstreeks middernacht de rockabillykaars in een volgelopen Kuub. Deze band die nog samen met onze Seatsniffers een cd op de markt bracht, wist het publiek onmiddellijk in hogere sferen te brengen met hun visie op rock-'n-roll en aanverwanten. De manier waarop zij het genre benaderen is zeker niet authentiek te noemen, maar daarom niet minder geslaagd. Positief is zeker dat zij zich niet beperken tot het klakkeloos naspelen van vervlogen hits, maar daarentegen op een eigentijdse manier het genre een meerwaarde proberen te geven.

En zo zat de zestiende editie van Rockin' Around Turnhout er weer op. De leren jacks en petticoats mogen weer tot 6 april 2012 de kleerkast in want dan gaat de 17de editie van dit schitterende Turnhoutse evenement van start. Alvast in je agenda noteren!

Lambert Smits

reageer op dit artikel

 

    
      foto's: © Marleen Pulinckx     

       ___________________________

      
koppelingen:
       
 - site Rockin' Around
         Turnhout









      




 

 

 

 

 

 

 

 

 

 








 

 




















 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 


This site tracked by OneStat.com. Get your own free site counter.