|
|
||
|
|
Het repertoire viel te voorspellen, maar daar komt
men ook voor. De Klokke was dan ook weer eens goed gevuld. Van 'Chicken
Shack' over 'Big Boss Man' tot de succulente afsluiter 'Jambalaya' en
tweede bis 'Shake, Rattle & Roll' vlogen de shuffles, boogies, rockers
en New Orleans nummers om de oren. Gene stak zijn bewondering
voor Antoine 'Fats' Domino niet onder stoelen of banken. Er waren
uitstapjes naar Canned Heat ('On The Road Again' natuurlijk) en de als 'waltz
in G' aangekondigde 'Blue Moon Of Kentucky' ontbrak niet. We kregen
zelfs een lange drumsolo in het funky 'Go To The Mardi Gras'. Antoine Légat terug naar de index van de concert- en festivalrecensies
|
foto's: © De Klokke, Balegem ___________________________
- site Gene Taylor
|
Sinds rock-, boogie- en bluespianist Gene
Taylor de States in 2007 verruilde voor Limburg, is ons land verrijkt
met een klassenrijke vertolker van Americana. Het vroegere lid van Canned
Heat, The Blasters en Fabulous Thunderbirds, en medestander van Kid
Ramos en Kim Wilson, om maar die te noemen, ooit zelfs nog bij T-Bone
Walker, weet altijd speelkameraadjes te vinden om de hort op te gaan, is
het met niet zijn eigen trio, met de trots van Boom, Fried Bourbon, of
goeie vriend James Harman, dan is het met Dave Alvin of een vreemde
vogel als Jo'Buddy. 'Vreemd' is dan uitsluitend letterlijk op te vatten,
als 'van den vreemde'. Hij komt immers van Tempere, Finland. De man uit
Suomi spreekt trouwens liever tongue in cheek van 'Fineland', een natie
die uitstekende bluesformaties, zowel als autonome band, als in de
begeleiding van Amerikaanse muzikanten op tournee, als de Tomi Leino
Band, die hier Mark Hummel begeleidden op diens korte toer in december,
en de Wentus Blues Band.
Gene Taylor en Jo'Buddy leerden mekaar kennen in
2010 op de Southern Bluesnight in Heerlen, toen ze beiden een show in de
foyer mochten geven. Taylor speelde er met zijn ouwe maten van CC
Jerome's Jet Setters. Ze weten intussen al goed wat ze aan mekaar hebben
en het publiek begint dat ook te weten, via regelmatige concerten.
Spelen 'voor den hoed' in De Klokke in Balegem, ze draaien daar hun hand
niet voor om. Als drummer Willy 'Wuff' Maes niet op buitenlandse toer
is, dan speelt hij graag met Gene (Willy schat dat ze al zo'n dertig
maal samen speelden) 'Willy Maze' is een rots in de branding: hij speelt
puur functioneel, accuraat en zonder franje.
Het enige vraagteken was Jo'Buddy, zang, gitaar en footstomp, maar die
stelde ons vlug gerust. Een rasechte blues boy, die duidelijk veel
geleerd heeft van Keith Richards. Bij navraag bleek dat ook zijn grote
idool te zijn: less is more! Hij ziet er ook zo uit, als het lang
verloren gewaande jongere broertje van Keith, al was er tevens een
opvallende gelijkenis met Tom Waits in zijn middenperiode. Dat soort
cool heeft hij over zich, maar als hij dat laat vallen, komt er van
onder zijn hoed een boeiende persoonlijkheid te voorschijn, zoals in 'What
Is On Your Mind', een song die op zijn komende ep zal staan. Met die
hoedjes had het trio overigens best 'The Three Hats' mogen heten. Maar
we wijken af: op Gene Taylor komt vooralsnog geen sleet. 't Is maar dat
u 't weet.