Met het gigantische succes van Rockin’ Around Turnhout nog vers in ons achterhoofd, trokken wij op zaterdag 12 mei opnieuw naar rockabillytempel de Kuub in het Cultuurcentrum De Warande voor een nieuwe Rootsnight. De komst van de in Dublin geboren rockabillykoningin Imelda May zorgde ervoor dat de zaal op voorhand reeds zo goed als uitverkocht was, zodat wij menige rockabillyfan zonder reservatie ontgoocheld terug huiswaarts zagen keren. Miss May stuurde de gelukkigen die wél een plaatsje hadden bemachtigd naar hemelse sferen.

Bij alle grote acts hoort een support act. Vaak is dit voor de artiesten in kwestie een ondankbare job, zodat zij dit meestal zien als een veredelde repetitieset. The Slipmates deden echter beter. Deze in 2002 uit Granny’s Roosters en The Famous Fantastix ontsproten band maakte zich er niet zo vlug van af. Met een erg gevarieerde set waarin ze een mix van rockabilly, country en rootsrock serveerden, bonden zij het publiek onvoorwaardelijk aan zich.

Aangezien de organisatoren aan een strikt tijdschema waren gebonden, herschiepen ze na de bisnummers van de lokale Slipmates het podium razendsnel tot de ideale biotoop van miss Imelda May. Tropisch heet was het, toen enkele minuten voor 22 u de band onder luid gejuich het podium betrad. Dat Imelda hoogzwanger was, was enkel te merken aan het buikje in haar strakke jurk met luipaardmotief. Haar bewegingen lieten duidelijk merken dat ze er zin in had en zich zeker niet zou laten beperken door het wonder in haar buik. Gesteund door echtgenoot en gitarist Darrel Higham joeg ze de band naar ongekende hoogtes. Ze wisselde songs als ‘Love Tattoo’, ‘Tear It Up’ en natuurlijk ‘Johnny Got A Boom Boom’ perfect af met werk van o.a. Johnny Burnette en ‘Spoonful’ van Willie Dixon. Dat de tandem May/Higham een enorme bewondering koestert voor het werk van The Everly Brothers, zetten zij extra in de verf met het in duet gebracht ‘Temptation’. Voor het publiek was het één groot feest, waarbij veel toeschouwers de songs van begin tot einde meelipten.

Imelda overtuigde niet enkel en alleen met de rockende nummers, want ook tijdens het rustige ‘Kentish Town Waltz’ kwam zij enorm sterk uit de hoek. En alsof ze haar komst naar Turnhout nog een extra boost wilde geven, bewaarde ze de sublieme schoonheid voor de toegift. Enkel gesteund door bassist Al Gare die zijn instrument ruilde voor de ukelele, gaf zij een kippenvelversie van Cochrans ‘Three Steps To Heaven’, om daarna het tempo weer op te voeren met ‘Tainted Love’, ‘That’s Alright Mama’ en ‘My Baby Left Me’. Als apotheose mochten de jongste bezoekers, die vooraan hadden plaatsgenomen, samen met de band op het podium een oorverdovend applaus in ontvangst nemen. De klok liep inmiddels reeds naar half twaalf toen dj Rudy de fakkel tot in de vroege uurtjes mocht overnemen. Imelda May mag zich terecht 'rockabilly queen' noemen. Zij kwam, speelde en overwon!

Lambert Smits

reageer op dit artikel

terug naar de index van de concert- en festivalrecensies