Meestal krijgen muzikale helden een eerbetoon als ze dood en begraven zijn, maar elke regel kent zijn spitsvondige uitzonderingen. Een hommage aan een springlevend artiest getuigt absoluut van een verregaande adoratie, of toch op zijn minst van een oprechte en eerlijke liefde voor de muziek én de mens erachter. Daarvan raakten we in elk geval overtuigd, toen we in de prachtige Stadsschouwburg van Brugge JD Fox het repertoire van countrysoullegende Spooner Oldham hoorden vertolken.

JD Fox, alias Jan De Vos, maakte in de jaren '70 rockend furore als drummer van The Machines ('The Lies In Your Eyes' en 'Don't Be Cruel' – weet u nog?). In 1989 maakte hij de overstap naar Derek & The Dirt en 1991 bracht hij, tot singer-songwriter getransformeerd, voor het eerst Amerikaanse 'rootsmuziek' met zijn band Paris Texas. In 2010 nam hij de cd 'Roadmaster' op met de Nederlandse Sunset Travelers. Met bijzondere genegenheid vertolkte hij het werk van Oldham en tijdens een trip naar Alabama kreeg hij zelfs de kans om in Muscle Shoals een nummer met de befaamde organist op te nemen. Nu trekt hij met dit project langs culturele centra en, laat ons eerlijk wezen, het is er voor geschikt. Temeer omdat De Vos tussen de songs interessante randinfo geeft en exclusief beeldmateriaal van zijn reis laat zien. Ook hier gaf hij ons een glasheldere kijk op de vriendschap tussen Spooner en zijn maatje Dan Penn en vooral op de muzikale pareltjes die eruit ontsproten. Op de setlist stonden o.a. 'Lonely Women Make Good Lovers', 'Keep On Talking' en 'Cry Like A Baby'. Jan noemde toetsenman Roel Spanjers 'de Spooner Oldham van de lage landen' en we spreken dit geenszins tegen. Op datzelfde level durven wij Richard Van Bergen zonder schroom Nederlands sterkste 'rootsgitarist' noemen. We hebben Sunset Travelers in BTTR trouwens zelf al meermaals bewierrookt.

Of we naast al dat positiefs geen kritische bemerking hebben, vraagt u zich af? Affirmatief! JD Fox is geen grootse zanger. Het ontbreekt hem aan toonvastheid, in de lage stemregionen mist hij kracht en zelfs in het Engels kan hij zijn Gentse komaf niet verbergen. In het publiek ontwaardden wij waarempel Richard Van Bergens zielsverwant, de Shiner Twin Jack Hustinx. We hoopten stiekem op enkele gastvocalen, maar die hoop raakte helaas niet verzilverd.

Al bij al was dit een onderhoudende avond. We durven de uitwerking van het thema zelfs geslaagd noemen, al gaat wat ons betreft de bijhorende grote onderscheiding enkel naar de begeleiders.

Franky Bruneel

 

reageer op dit artikel

terug naar de index van de concert- en festivalrecensies