Patersdreeffestival
Patersdreef, Tielt - 6 juli 2012
Nederlanders vinden graag nieuwe woorden uit. Het 'vanaf-uur' zou een aardige
kans maken op een plaatsje in de officiële woordenlijst. Het 'vanaf-uur' is het
tijdstip waarop iets ten vroegste zal aanvangen. Het 'vanaf-uur' voor dag één
van het 21ste Patersdreeffestival was 18.30 u. Wat ons betreft, mag de
Nederlandse Taalunie dit nieuwe woord meteen weer afschaffen. Het zorgt alleen maar voor tijdverlies. Mogen we
een tegenvoorstel lanceren? Wij zijn een nogal fervente aanhanger van het 'om-uur',
dat hier ruim 70 minuten later dan het 'vanaf-uur' staat getimed... We doden de
tijd ondertussen nuttig. Werken van barmhartigheid zijn immers altijd
nuttig. Het koesteren van verwachtingen ook, zo blijkt, wanneer drie degelijke
bands van eigen bodem en een glimmende Australiër die ook inlossen...
Onze
kop spat bijna open van het geluidsvolume tijdens de soundcheck van Ed &
The Gators, maar eens het 'om-uur' is geslagen, valt de geluidsbalans in
zijn plooi. Voor wie de reputatie van 'de dreve' op dit vlak kent, moeten we
toegeven dat we de klank hier nog nooit zo goed hebben gevonden. En de
openingsact eigenlijk ook niet. Wat een zalige zanger is die Ed Desmul toch! Hij
zingt gezellig laid-back, niet geforceerd, warm, natuurlijk en toonvast. Met
zijn Gators brengt hij hoofdzakelijk Texaanse blues, met klassiekers als 'Texas
Flood' en 'Marie Marie' van The Blasters. Maar er is ook eigen werk, geënt op
bekende Texaanse thema's. Gitarist Arne Demets plant een aanstekelijk riffje in
ons hoofd in een song waarvan we titel niet onthouden, maar we gokken op 'My
Hair Is Turning Grey'. De band oogst nogal wat publieke bijval en dat is best
wel verdiend.
Of Gatorsdrummer Johan Guidee vanavond een dubbele gage opstrijkt, is ons niet
bekend. Hij speelt inderdaad twee keer in zijn achtertuin want ook Hideaway
is van de partij.
Wij kennen niet zo heel veel Vlaamse bands waarbij
het publiek nummers van 25 jaar geleden nog steeds luidkeels meebrult. 'My
Blues', 'Sweet Little Baby', 'Mean Machine', alle succesnummers uit hun rijk
gevulde carrière passeren de revue. Maar ook 'Let Me Love You' van Duke
Robillard, 'Turn Back The Hands Of Time' van Steve Samuels (met wie ze ooit
succesvol toerden) en een ronduit magistrale versie van Bobby Blands 'Members
Only'. Dit is uit de kunst! Hideaway is na al die jaren nog steeds een op-en-top
professionele band en wij zouden hen o zo graag wat vaker, veel vaker, weer op
onze podia zien! Weinig andere Belgische bands zijn tegen dit kanon opgewassen.
En de elektriciteit in Tielt ook niet...
In
de Eindhovense CC Jerome's Jetsetters vond Aussie Louis King de
gedroomde begeleidingsband om dag één van dit gratis festival met een
rockabillyfeeeeesje af te sluiten. De man is sant in eigen land, maar waarom dat
ver daarbuiten ook zo is, bewijst hij hier op onnavolgbare wijze. Hij
katapulteert ons terug naar de vroege jaren '50 en het sfeertje waarin, zeg
maar, pakweg, Elvis Presley bijvoorbeeld 'Mystery Train' van Little Junior
Parker een rock-'n-rolljasje aanmat. We horen veel werk uit zijn album 'Standing
At The Sun' en uiteraard ook uit zijn nieuwe 'Love... Is A Hurting Game'. King
is een geroutineerd podiumbeest. Hij daagt het publiek uit, trekt gekke bekken,
zingt met een luide loepzuivere stem en zijn grappige accent werkt intrigerend.
Willen jullie het weten? Hij werd geboren en groeide op in Glasgow, Schotland en
verhuisde in 1972 als tiener naar de big down under. We genieten nogal laveloos
van deze no-nonsense rockabillyshow!
Een welgemeende
spreekwoordelijke pluim drijven we hierbij richting programmator Franky
Craeymeersch. De toon is gezet! De Patersdreef kent één van zijn allersterkste
edities!