Berekoud was het buiten, maar bij het betreden van de Kuub in de Warande sloeg ons zowaar een tropische temperatuur in het gezicht. De zaal was lekker volgelopen voor de laatste Rootsnight van 2012. Opvallend was ook dat deze keer niet enkel de diehard rockabillyfans op het appel waren, maar ook liefhebbers van andere muziekgenres mengden zich tussen de vetkuiven en vintage jurkjes. Het programma zal hier ongetwijfeld toe hebben bijgedragen, want naast rockabillyband Carl and the Rhythm All Stars stonden Kitty, Daisy and Lewis geprogrammeerd.

Alsof de temperatuur in de Kuub nog niet hoog genoeg was, joegen Carl and the Rhythm All Stars het kwik nog enkele graden de hoogte in. Deze in 2002 gevormde Frans-Portugese band speelt no-nonsense fifties rockabilly met invloeden uit rhythm and blues en western swing. Dat aanstekelijke rockabillybands niet steevast uit de USA moeten komen, bewezen Carl en zijn maten nog maar eens. Zanger Carl Silva sloeg, heupwiegend als de jonge Elvis, een hels ritme aan op de akoestische gitaar, terwijl Claude Placet intervenieerde met rake, frisse gitaarsolo's. Ook vocaal kwam Carl sterk over en het grootste pluspunt is ongetwijfeld zijn bijna perfecte Engels, wat toch niet evident is voor een Franse band.

Toen wij Kitty, Daisy and Lewis enkele jaren geleden zagen op het grote podium in Peer, konden zij ons niet voor de volle honderd procent bekoren. Alhoewel er een enorme energie uitging van dit trio, klonk hun set toch ietwat rommelig. Ook gaven zij de indruk niet op elkaar ingespeeld te zijn, alhoewel dit onmogelijk lijkt omdat de Durhams van thuis uit altijd duchtig hebben gemusiceerd. En al hadden wij uit diverse bronnen vernomen dat Kitty, Daisy and Lewis live enorm waren gegroeid, toch trokken wij met een afwachtende houding naar de Kuub. Tijdens de eerste song al, moesten wij onze bronnen inderdaad gelijk geven. Kitty, Daisy and Lewis hebben enorme sprongen voorwaarts gemaakt. De tomeloze energie is er nog steeds, maar daarbij komt nu nog dat er een echte band op het podium staat met muzikanten die mekaar perfect aanvoelen. Hun muziek is een mix van alle rootsgenres die je maar kan bedenken, gaande van rhythm and blues, swing, jumpblues, country and western, rock-'n-roll tot zelfs Hawaiaanse muziek. En net zo uitgebreid is hun instrumentarium dat bestaat uit diverse akoestische en elektrische gitaren, staande bas en elektrische bas, drums, mondharmonica, ukelele, banjo, xylofoon en dan vergeten we er ongetwijfeld nog enkele. Muzikaal kreeg het trio ondersteuning van pa Graeme Durham op akoestische en elektrische gitaar, banjo en ukelele en ma Ingrid Weiss op staande en elektrische bas.

Het veelvuldig wisselen van instrument door Kitty, Daisy and Lewis zorgde ook voor heel wat afwisseling . Hun set was een greep uit hun ganse repertoire, waar wij vooral overstag gingen voor 'I'm Coming Home', 'Mean Son Of A Gun' en natuurlijk het swingende 'Going Up The Country'. Voor de kers op de taart zou Lewis zorgen tijdens het bisnummer, toen hij op de elektrische gitaar en met hulp van een 'cry baby'pedaal een dijk van een instrumental neerzette. Ook had de band de Jamaicaanse trompettist Eddie 'Tan Tan' Thornton als gast meegebracht. Het is bijna onvoorstelbaar wat een klank deze 80-jarige nog uit zijn trompet tovert. Van ademnood heeft Eddie blijkbaar nog geen last. Thornton speelde met heel wat jazzgrootheden, en is ook te horen op'Got To Get You Into My Life' van The Beatles. Dat Eddie zich bij elk muziekgenre als een vis in het water voelt, was ook hier te merken want hij paste volledig in plaatje van Kitty, Daisy and Lewis.

Deze vijfde Rootsnight was na de doortocht van Imelda May in de Kuub het zoveelste schot in de roos. Wij kijken reeds nieuwsgierig uit naar Rockin' Around Turnhout tijdens het paasweekend van volgend jaar met o.a. James Intveld en The Excello's. Noteer dit alvast in je spiksplinternieuwe agenda voor 2013!

Lambert Smits

 

 

reageer op dit artikel

terug naar de index van de concert- en festivalrecensies