|
|
||
|
|
Lambert Smits |
foto's: © Lambert Smits ___________________________
-
site Vidar
Busk
|
|
|
||
|
|
Lambert Smits |
foto's: © Lambert Smits ___________________________
-
site Vidar
Busk
|
Met
zijn 'Stompin' Our Feet With Joy' uit 1997 katapulteerde deze in 1970
geboren Noor zich samen met zijn True Believers, vrijwel onmiddellijk
naar de hoogste regionen van de blues. Vidar is echter niet iemand die
lang in één hokje blijft zitten. Zijn eerste drie cd's bevatten nog op
blues geënte swing, maar dan schakelde hij over op rustiger muziek. Hij
ging ook experimenteren met andere muziekgenres, waaronder zelfs rap.
Dat hij een degelijk gitarist is, staat buiten kijf. Zijn ervaring deed
hij o.a. op toen hij vanaf zijn vijftiende, gedurende vier jaren, als
vast bandlid door de zuidelijke staten van de States trok. Het illegale
verblijf in de US dwong hem echter om terug te keren naar Noorwegen.
Momenteel toert hij met zijn nieuwe band Bubble Of Trouble. Op donderdag
9 februari concerteerde hij in de Muziekodroom. Nieuwsgierig als we
zijn, trokken wij richting Hasselt.
Is
de naam van zijn band, Bubble Of Trouble, een knipoog naar Double
Trouble, de band van wijlen Stevie Ray Vaughan? Zeker weten wij het
niet, maar er waren nog overeenkomsten… Net als de betreurde Texaan
bestaat Vidars band ook enkel uit een drummer en een bassist, weliswaar
op staande bas. Evenals SRV ooit, verscheen ook Busk met een oversized,
over het linker oor getrokken pet op het podium. En net als Vaughan
trekt ook Vidar de hele show naar zich toe, en moet de band enkel maar
zorgen voor een solide basis waarop de frontman eindeloos zijn ding kan
doen. Aan de mimiek van zowel drummer als bassist kon je merken dat zij
eigenlijk gereduceerd zijn tot muzikale robots, waarvan niet verwacht
wordt dat zij buiten de lijntjes kleuren. Vidar daarentegen gaat op zijn
opzichtige, maar toch wel mooie Telecaster met tremolo, tekeer dat het
een lieve lust is. Technisch was dat erg sterk, maar daarom niet steeds
volop genietbaar. De eerste set viel dan ook lichtjes tegen, maar
blijkbaar deelde Vidar onze mening, want na de pauze strooide hij één en
al pareltjes uit.
Voor
de pauze had Vidar ons hoofdzakelijk blues voorgeschoteld. Zijn tweede
set daarentegen was doorspekt met blues, rockabilly en eigen werk. Welk
nummer hij ook bracht, steeds zette hij het naar zijn hand en kon hij
tijdens zijn solo's moeilijk de tremolohandle in ruststand laten, en dat
was jammer, want 'less' is vaak 'more'.