Vidar Busk & His Bubble Of Trouble

Muziekodroom, Hasselt - 9 februari 2012

 

Met zijn 'Stompin' Our Feet With Joy' uit 1997 katapulteerde deze in 1970 geboren Noor zich samen met zijn True Believers, vrijwel onmiddellijk naar de hoogste regionen van de blues. Vidar is echter niet iemand die lang in één hokje blijft zitten. Zijn eerste drie cd's bevatten nog op blues geënte swing, maar dan schakelde hij over op rustiger muziek. Hij ging ook experimenteren met andere muziekgenres, waaronder zelfs rap. Dat hij een degelijk gitarist is, staat buiten kijf. Zijn ervaring deed hij o.a. op toen hij vanaf zijn vijftiende, gedurende vier jaren, als vast bandlid door de zuidelijke staten van de States trok. Het illegale verblijf in de US dwong hem echter om terug te keren naar Noorwegen. Momenteel toert hij met zijn nieuwe band Bubble Of Trouble. Op donderdag 9 februari concerteerde hij in de Muziekodroom. Nieuwsgierig als we zijn, trokken wij richting Hasselt.

Is de naam van zijn band, Bubble Of Trouble, een knipoog naar Double Trouble, de band van wijlen Stevie Ray Vaughan? Zeker weten wij het niet, maar er waren nog overeenkomsten… Net als de betreurde Texaan bestaat Vidars band ook enkel uit een drummer en een bassist, weliswaar op staande bas. Evenals SRV ooit, verscheen ook Busk met een oversized, over het linker oor getrokken pet op het podium. En net als Vaughan trekt ook Vidar de hele show naar zich toe, en moet de band enkel maar zorgen voor een solide basis waarop de frontman eindeloos zijn ding kan doen. Aan de mimiek van zowel drummer als bassist kon je merken dat zij eigenlijk gereduceerd zijn tot muzikale robots, waarvan niet verwacht wordt dat zij buiten de lijntjes kleuren. Vidar daarentegen gaat op zijn opzichtige, maar toch wel mooie Telecaster met tremolo, tekeer dat het een lieve lust is. Technisch was dat erg sterk, maar daarom niet steeds volop genietbaar. De eerste set viel dan ook lichtjes tegen, maar blijkbaar deelde Vidar onze mening, want na de pauze strooide hij één en al pareltjes uit.

Voor de pauze had Vidar ons hoofdzakelijk blues voorgeschoteld. Zijn tweede set daarentegen was doorspekt met blues, rockabilly en eigen werk. Welk nummer hij ook bracht, steeds zette hij het naar zijn hand en kon hij tijdens zijn solo's moeilijk de tremolohandle in ruststand laten, en dat was jammer, want 'less' is vaak 'more'. 'The Things That I Used To Do' liep vrijwel naadloos over in 'Runaway Boys' van The Stray Cats. Een andere keer mixte hij eigen werk met flarden 'Rock And Roll' van Led Zeppelin om dan over te stappen naar 'Lonesome Train On A Lonesome Track' van rockabillygrootmeester Johnny Burnette. Opmerkelijk is tevens dat Vidar het hele concert afwerkte zonder gebruik te maken van een plectrum. De tweede set zorgde er dan ook voor dat Vidar ons moeiteloos inpalmde met zijn 'rockabilly blues', zoals hij zelf zijn muziek definieert.
 

Lambert Smits

reageer op dit artikel

terug naar de index van de concert- en festivalrecensies

 

    
      foto's: © Lambert Smits

       ___________________________

      
koppeling:

       - site Vidar Busk
       - site Move2Blues
       - site Muziekodroom





































































 

 


This site tracked by OneStat.com. Get your own free site counter.