Het Paasweekend is traditiegetrouw het weekend waarin 'The World Famous Rock 'n' Roll Barcrawl' oftewel Rockin' Around Turnhout, duizenden liefhebbers van rock-'n-roll, rockabilly, country en blues doet afzakken naar deze stad. Dat die muziekliefhebbers van heinde en verre komen, was ook nu weer te merken. Voor de Belgen was dit een thuismatch, en voor de Nederlanders ligt Turnhout in hun achtertuin, maar Duitsers, Fransen, Engelsen, Zweden en Denen vonden moeiteloos de weg naar deze drie dagen durende hoogmis van de rock-'n-roll. De erg gevarieerde affiche zal hier ongetwijfeld toe hebben bijgedragen. Een affiche waarbij rock-'n-roll, rockabilly al dan niet met een country-inslag en blues hand in hand gingen, was tevens het mooiste bewijs dat deze genres veel met mekaar delen. Bovendien waren de artiesten die deze genres vertolkten van een erg hoog niveau. Dit gold niet alleen voor wie op het grote podium in de Kuub zijn ding mochten doen, maar ook de bands die in de kroegen speelden, zorgden voor aangename verrassingen. Wij doken drie dagen onder in dit fifties-feestgedruis...

Naar jaarlijkse gewoonte werd de aftrap op vrijdagavond gegeven in café 't Keizershof op de Grote Markt. Daar zorgde de Nederlandse Stringcaster al meteen voor de sfeer.  Hun aanstekelijke bluegrass, rockabilly, country en hillbilly wisten zelfs menige toeschouwer tot enkele danspasjes te overhalen. In een bezetting met fiddle, banjo en mandoline als hoofdinstrumenten kregen songs van o.a. Hank Williams en Johnny Cash een extra glans.

Met een buitentemperatuur die amper 5°C bereikte, haastten wij ons zaterdagavond naar de Kuub in het cultuurhuis de Warande. De koude was vlug vergeten toen we bij het inscannen van onze tickets in de foyer overweldigd werden door de ruwe, dicht bij de authentieke rockabilly aanleunende set van de Nederlandse Hi-Tombs. De sound van deze gasten is zo authentiek dat het leek alsof de heren playbackten op 45-toerenplaatjes. Prachtige band!

Nog vlug een pintje besteld aan de bar om dan richting grote zaal te gaan. Daar mochten onze eigen Crystal & Runnin' Wild loos gaan. Enkele weken geleden zagen wij hen nog als Crystal Dawn & Runnin' Wild aan het werk tijdens Rolmo's Roots Rock in Zonhoven. Crystal Dawn is nu blijkbaar gewoon Crystal geworden, maar dat deed niets af aan haar performancekwaliteiten. In Zonhoven zagen we een goed op weg zijnde zangeres die nog heel wat in haar mars had. Hier zagen wij een volleerde frontvrouw die Runnin' Wild met vaste hand door de energieke set leidde, waarbij gitarist en papa Patrick Ouchène onder goedkeuring van dochterlief, regelmatig kon soleren. 'Mean, Mean Man' van Wanda Jackson mocht natuurlijk niet ontbreken, maar de rockabillyversie van 'Search & Destroy' van Iggy And The Stooges zorgde pas echt voor een adrenalineboost. Ook Buddy Holly behoort tot Crystals favorieten, zodat 's mans laatste opname 'It Doesn't Matter Anymore' terecht een plaatsje kreeg op de playlist. En de snoepjes waren nog niet allemaal verdeeld. Samen in een duet met drummer Johnny Trash, gaf Crystal een denderend 'Jackson' ten beste.

Van over de plas kwamen The Original Houserockers. De originele bezetting zorgde meteen voor originele rockabilly. Dit trio uit Essex heeft zich namelijk tot doel gesteld de rockabillysound van de fifties levend te houden. En daar slagen zij met brio in. Frontman, zanger en linkshandige gitarist Rob Glazebrook heeft het helemaal. Niet alleen heeft hij de perfecte look, maar ook zijn met echo overgoten stem deinst niet terug voor de oerkreten die menig singletje destijds sierden. Genieten was dus de boodschap met nummers als 'Jitterbug Baby', ' You Shake Me' en 'You're Something Special'. En dan vooral niet te vergeten de ode die zij brachten aan Lightnin' Hopkins met een rockend 'Don't Need No Job'. Pure klasse!

James Intveld die bij het grote publiek veelal bekend is vanwege de zangpartijen van Johnny Depps rol in de film 'Cry Baby' beklom in een prachtig bordeauxkleurig pak het podium. Wie echter dacht dat deze kledij enkel gedragen werd door countryartiesten kwam bedrogen uit. James heeft inderdaad countryroots maar het rocken is hem niet vreemd. Met een erg strakke band, waarin de leadgitarist van dienst best een aparte vermelding mocht krijgen, zorgde Intveld voor een set om van te snoepen. Songs als 'Cryin' Over You' uit zijn in 1997 uitgebrachte album 'Introducing James Intveld' en 'Stop The World' uit 'Somewhere Down The Road' zijn duidelijk highlights in Intvelds repertoire. Maar net zo goed zijn 'Home Of The Blues' van Cash, 'Mona Lisa' van Carl Mann, Tony Joe White's 'Polk Salad Annie' en Chuck Berry's 'Brown Eyed Handsome Man' op Intvelds lijf geschreven.

Voor rauwe, stevige blues was het wachten op The Excellos. Deze Britten zweren bij het geluid van het gelijknamige label en dat was ook te merken aan hun set die bol stond van de boogies. Dit trio bedient zich naast de gitaar, mondharmonica en drums van zelfgemaakte instrumenten. Adam Wakefield tovert uit zijn door hemzelf ontworpen cigarboxgitaar het rauwe geluid dat hun optreden kenmerkte. Bovendien is zijn double bass die hij van een oude reiskoffer maakte niet alleen een lust voor het gehoor. Met deze jongens was het boogietime geblazen. 'Spoonful', 'Mellow Down Easy', 'I Wish I Was A Catfish' en 'I Just Wanna Make Love To You' koppelden ze smetteloos aan een nummer als 'Black Betty' van Ram Jam, dat je nu niet bepaald in een Excellogeluid zou verwachten, maar het lukte wonderwel. Onbegrijpelijk dat deze band geen vaste waarde is op bluesfestivals! Na afloop repten wij ons richting hotel waar het overschakelen naar het zomeruur ervoor zorgde dat wij pas rond 3.30 u onder de lakens kropen. Moe maar wel tevreden!

Na een stevig Paasontbijt met vanzelfsprekend de daarbij horende eitjes, zowel gekookt als van chocolade, trokken we opnieuw naar de Kuub waar de Engelse onemanband Dollar Bill de vlooienmarkt en carshow mocht opluisteren. Sinds Seasick Steve furore maakte als onemanband, komen ook andere artiesten in deze bezetting aan bod. En alhoewel ze zich, naast de menselijke stem, bijna allen bedienen van gitaar, harmonica, bassdum en hi-hat, is er toch een serieus onderscheid. De ene is al muzikaler en genietbaarder dan de andere en dan plaatsen we Dollar Bill graag bij diegenen die het publiek weten te begeesteren door hun bezieling maar vooral door hun muzikaliteit. Bill was dan ook een aangename ontdekking die een serieuze aanwinst zou zijn op onze bluespodia.

Of het nu het zomeruur was of niet, het blijft een raadsel, maar onze magen vroegen al vrij vlug naar een opkikker. Erg was dit evenwel niet want dan konden we op tijd aan de kroegentocht beginnen. Een kroegentocht met een deelname van maar liefst 16 cafés. Ze allen bezoeken was een utopie, dus pikten wij er enkele, steeds overvolle drankgelegenheden uit. Zo zagen we de uit de USA afkomstige Arson Roulette, momenteel toch een naam in het rockabillywereldje. Uit Frankrijk kwam de swing- en jumpband Nico Duportal & His Rhythm Dudes. Nico's gitaarspel zit in de T-Bone stijl, die trouwens prachtig accordeert met zijn blazers. Erg tof optreden! Smokey And The Bandits en Jaimy & His Hurricanes kwamen uit Nederland. Smokey en de zijnen opereren meer in de country, terwijl Jaimy en zijn kompanen meer de rockabilly en blues als speelterrein hebben. Jaimy verbaasde ons trouwens met zijn interpretatie van 'Big Boss Man'. Zonder het origineel geweld aan te doen zorgde hij voor een versie zoals we er nog nooit eentje hadden gehoord. De eigentijdse aanpak, met vooral het geweldige gitaarintermezzo, zorgde voor kippenvel. Het liep ondertussen reeds tegen middernacht, zodat de Belgische Little Roman & The Dirty Cats, waarbij vooral de sterke zang van Little Roman opviel, de laatste band op onze tocht werd.

Om middernacht zou de release van 'Barfly', het nieuwe schijfje van 49 Special uit Frankrijk plaatsvinden in de Kuub. Het was weer geruime tijd geleden dat ze nog nieuw werk uitbrachten, maar hier bewezen ze dat 'Barfly' nog steeds de ingrediënten als country en rockabilly bezit. Ingrediënten die 49 Special zeker nog meer erkenning zullen bezorgen.

Ver na middernacht viel het doek over deze editie van Rockin' Around Turnhout. Een editie die ongetwijfeld zal bijblijven, niet alleen door de muzikale variatie maar vooral door de kwaliteit van de bands en het professionalisme van de organisatie. Afspraak op de volgende Rockin' Around Turnhout en dit op 18, 19 en 20 april 2014. Be there!

Lambert Smits

 

reageer op dit artikel

terug naar de index van de concert- en festivalrecensies