Als locatie voor het 21^ste Delirium Blues Festival had organisator Dominiek Hemeryck het ontmoe-tingscentrum De Schouw in Lichtervelde uitgekozen, een mooi, nieuw gebouw met, zoals later zou blijken, een verbazend goede akoestiek. Zoals het tegenwoordig blijkbaar 'mode' is had Dominiek, naast het hoofdpodium in de grote zaal, in de 'bar' ook een podiumpje laten neerzetten waarop eerst Richard 'Bottleneck' Townsend, genre Terry Garland, en later de lokale band Moonrunner de pauzemuziek verzorgden.

Dat Dominiek niet vies is van wat bluesrock bleek uit de programmatie. Daarover later wat meer. Op het hoofdpodium mag/moet Moonrunner de spreekwoordelijke spits afbijten. Moonrunner brengt een geslaagde mix van rockabilly, early rock, country, swing en rock-'n- roll. Goed gezongen, goed gespeeld en een lapsteel die net dat ietsje méér aan de sound toevoegt. Met Black Cat Joe & Miss Corina, een two men band, krijgen we meer leuks te horen. Joe speelt gitaar, zingt en bewerkt de basdrum. Miss Corina speelt 'washtub bass' en … doet dat helemaal niet onaardig. Joe en Corina brengen hun versie van klassiekers, zoals daar zijn: Roll Over Beethoven, Suzy Q, I'm A Man en zelfs Whole Lotta Lovin' (AC/DC) en nog vele andere. Tijd dan voor de Lamb familie. Ryan Lamb, zoon van Paul, is een vrij goede gitarist, vinden wij, die het wel moet hebben van het hardere werk. Ryan heeft de Vlaamse Little Village meegebracht als backing band. We krijgen een goede show, soms een beetje luid, maar toch ook met meer rustige momenten. We krijgen blues, bluesrock en een tikkeltje funk op ons bord. Ryan maakt dan plaats voor het akoestisch duo: papa Paul Lamb en zanger/gitarist Chad Strentz. Chad zingt, speelt gitaar en Paul heeft een overvolle harmonicatrukendoos meegebracht. Chad en Paul spelen ook meest klassiekers die iedereen kent en waarmee ze nogal wat bijval oogsten. Heel leuk allemaal, maar dat mag dan ook niet al te lang duren, want als Paul wat medewerking vanuit de zaal vraagt, zijn de reacties vrij lauw. Uit met de relatieve rust dan en 'fasten your seatbelts' voor het harde werk. Eerst aan de beurt is de Robin Bibi Band uit de UK. Bibi is niet de eerste de beste bluesrocker want heeft samengewerkt met onder andere Robert Plant, Jimmy Page, Ben E. King (jawel!), The Pretty things en Helen Shapiro. Dat Bibi een Stevie Ray Vaughan fan is blijkt uit het feit dat hij het halve SRV er door draait, met af en toe ook wat Roy Buchanan. Stevige set, maar toch genietbaar. Uit San Antonio, Texas, komt Neal Black. Neal heeft, onder andere, bij Jimmy Dawkins en Johnnie Johnson en Papa John Creach gespeeld. En in de persoon van Mike Cattrell heeft hij een uiterst kundige toetsenman meegebracht. Nogal wat stevige Texas blues, is ons deel, maar toch ook wel enkele meer gevoelige nummers. Black is een goede gitarist, maar een mindere zanger en het is toch wel Cattrell die de band in een hoge mate draagt. Om de 21^ste uitgave van Delirium Blues af te sluiten had Dominiek soulman Greg Copeland uitgenodigd. Begeleiders van dienst is het Mudcats Blues Trio uit Sheffield en dan weten we het zo ongeveer wel. De combinatie Mudcats/Copeland werkt uiteindelijk slechts gedeeltelijk.

Delirium Blues 2014 was een… goede editie. Wij zijn niet écht bluesrockfanaten, maar we hebben ons niet verveeld, wel integendeel, en dat wil toch wel wat zeggen. Goed gedaan, Dominiek.

Jean Bervoets

 

reageer op dit artikel

terug naar de index van de concert- en festivalrecensies

• Naast de concert- en festivalverslagen op deze website is Back To The Roots sinds 1995 het meest complete en veelzijdige tijdschrift voor blues en verwante muziekstijlen. Vijf keer per jaar brengen we u nieuws, achtergrond, interviews, reportages, cd- en dvd-recensies, boeken, de meest complete blueskalender, enz... Nog geen abonnee? Klik hier voor meer info.