|
||
|
Doghouse Sam had de spanning rond de voorstelling van zijn nieuwste ‘Knock Knock’ perfect opgebouwd. In plaats van om 20.30 u meteen van wal te steken, liet hij eerst ruimte voor iemand die hij afgelopen zomer had ontdekt. Die ontdekking was een 18-jarige schoonheid uit Alken, namelijk Ineke Tiolants. Ineke heeft een stem als een klok en begeleidt zichzelf op de akoestische gitaar. Wat haar repertoire betreft, is zij er nog niet helemaal uit welke weg ze muzikaal wil bewandelen. Met ‘Verdronken Vlinder’, ‘Jackson’, ‘Ring Of Fire’, ‘True Colours’ en een stukje Stromae maakte zij wel duidelijk dat er voor haar een toekomst ligt in de muziek. Om 22 u. beklommen Doghouse Sam, bassist Jack o’Roonie en drummer Franky Gomez het podium. Bovendien versterkte Sam zijn Magnatones met toetsenman Bas Janssen, die ook op de cd van de partij is. Zoals steeds had de band er enorm zin in en Sams tomeloze energie stuurde de prestaties van de bandleden nog meer naar de top. Hij vond een mooi evenwicht tussen het nieuwe materiaal en songs uit zijn debuut-cd ‘Buddha Blue’. Hieruit prijkte andermaal het schitterende ‘Why’ op de playlist. Deze song kreeg een extra lange versie aangemeten, waarin Jack zijn kunnen op de staande bas uitvoerig etaleerde met een adembenemende solo. Hierop verliet Franky prompt zijn drumstel om verder te kloppen op de body van Jacks instrument. Uit de nieuwe ‘Knock Knock’ kregen we naast de titelsong o.a. kippenvel bezorgende versies van ‘Kings & Queens’, dat Sam injecteerde met een shot rock-‘n-roll en ‘Ce Qui Est Fait, Est Fait’ waarin je een heuse New Orleans 'street parade' hoorde passeren, die Sam, kloppend op een houten blok, nog van extra percussie voorzag. Sams countryzijde schitterde in ‘Road’ en bij de opzwepende boogie ‘All I Need Outta You’ speelde hij slide op zijn nieuwe instrument: de ‘hammerguitar’, een meesterwerkje van de hand van Karel Phlix. Alhoewel Doghouse Sam een meester is in het songschrijven, heeft hij toch een ‘all time favorite cover’ nl. ‘I’m Ready’, die dan ook niet mocht ontbreken op deze feestelijke avond. Met ‘Fine Ain’t Good Enough’ kwam er een einde aan deze voorstelling, waarna de band zich naar het intussen opgestelde tafeltje repte, waar ‘Knock Knock’ veelvuldig van eigenaar wisselde. Doghouse Sam & His Magnatones mogen terecht fier zijn op hun tweede spruit, zoveel is zeker! Lambert Smits
terug naar de index van de concert- en festivalrecensies
|
foto's: © Lambert Smits _____________________
|