Het was al tien jaar geleden dat Maxwell Street nog eens een cd uitbracht. In die periode verdween de Vlaamse band rond Marino Noppe en Willy Devleeshouwer nooit van het toneel. Maar wie de heren een beetje kent, weet dat ze vooral zeer graag spelen en dat ze nooit heel erg veel belang hebben gehecht aan het besturen van de marketingmachine. De laatste tien jaar is hun sound echter dermate gegroeid, dat het hoogtijd werd om die in te blikken en als een soort definitieve versie te bewaren. Voor de fans van het eerste uur, maar ook voor wie pas recent de blues ontdekte en aan de kwelling van allerlei heersende nevengenres wil ontsnappen, op zoek naar 'the real deal'. Op 29 juni stelde Maxwell Street hun cd 'Going Back' officieel voor.

'Going Back' refereert vooral naar de grote helden van Marino en Willy. Dat illustreerden ze bij aanvang van de eerste set met songs als 'Cut Off My Right Arm' van Johnny Copeland en 'See See Baby' waarin ze hulde brachten aan de Chicagobluesmannen die nooit vies zijn geweest van een gezonde scheut funk. 'Going Back' biedt ook een retrospectieve van (vooral) Marino's carrière, met hier ook 'Garter Belt', een ietwat ruiger nummer dat Marino twintig jaar geleden al speelde toen hij naast Maxwell Street ook een bluesrocksidekick had met de band Eddon's Corner.

Voor deze cd-voorstelling had Maxwell Street ook enkele mensen uitgenodigd waarmee ze recent een vruchtbare samenwerking hebben uitgebouwd. Prominent aanwezig, was zangeres Tessa De Vreese, een frisse meid van het type 'zachte bolster, harde pit'. Geflankeerd door Marino's slidegitaar bracht ze 'Ramblin' On My Mind' in de versie van Elmore James. Ook de piepjonge harmonicaspeler Mattis Cooreman kwam meespelen. Mattis is geen onbekende voor wie de jamsessies in Gent regelmatig bezoekt. Hij schitterde hier vooral in '29 Ways' in de versie van John Littlejohn. De helden van Maxwell Street komen in hoofdzaak uit de rijke traditie van de Chicagoblues en dat werd ook duidelijk onderstreept in de prachtige keuze voor de pauzemuziek.

In de tweede set kwam Tiny Legs Tim meespelen. Hij verzorgde de mix van de cd en etaleerde hier zijn niet geringe talent in 'In The Evening' van Jimmy Rogers. Na Tims bijdrage trok Maxwell Street alle registers open. De band verkende alle uithoeken van wat zij als blues definiëren. Zoals ook de groten in Chicago dwepen met soul en funk, of liever nog met een combinatie van die twee, schitterde Marino in 'Just Your Fool', dat zonder twijfel kan uitgroeien tot hun actuele 'signature song'. Ook Willy Devleeshouwer moest zijn moment van glorie nog krijgen en dat gebeurde in 'Love The One You're With'. Willy deponeerde in dit nummer ijzingwekkende gitaarsolo's en een pluim gaat ook naar Tessa die haar ruig stemgeluid in deze song door de meest adembenemende bochten wrong.

Over de hele lijn vielen ook de zeer functionele drums van Didier Feys en de krachtige ondersteunende bas van Joos Demeurisse op. Maxwell Street staat na al die jaren nog steeds als een huis. Hoe de cd klinkt, leest u straks in BTTR 92. De zeer verzorgde cd-presentatie was alvast een perfecte mix tussen een concert en een bijzonder vriendschappelijke jamsessie. Dit gemoedelijke concept bezorgde zo'n tweehonderd fans, vrienden en familieleden een zeer aangename vooravond. Op 11 oktober speelt Maxwell Street in de Stadsschouwburg van Brugge het voorprogramma van Rod Piazza & The Mighty Flyers (feat. Alex Schultz).

Franky Bruneel

reageer op dit artikel

terug naar de index van de concert- en festivalrecensies

• Naast de concert- en festivalverslagen op deze website is Back To The Roots sinds 1995 het meest complete en veelzijdige tijdschrift voor blues en verwante muziekstijlen. Vijf keer per jaar brengen we u nieuws, achtergrond, interviews, reportages, cd- en dvd-recensies, boeken, de meest complete blueskalender, enz... Nog geen abonnee? Klik hier voor meer info.