Voor de zesde maal op rij organiseerden vzw Grasshopper en De Warande deze Rootsnight. Met artiesten uit Duitsland, Nederland en Portugal op het podium, straalde deze editie niet alleen een internationale sfeer uit, maar ook op muzikaal vlak was er voor elk wat wils, zodat zelfs de meest verwende muziekliefhebber aan zijn trekken kwam. Ook nu werd andermaal duidelijk dat rock-'n-roll en rockabilly niet enkel een enorme aantrekkingskracht uitoefenen op diegenen die de hoogdagen van deze genres meemaakten, maar ook zij die na de fifties het levenslicht zagen waren uitermate goed vertegenwoordigd. Vooraleer het eigenlijke feest begon, bracht dj Dax ons met opzwepende fiftiesmuziek alvast in de stemming.

The Lonesome Drifters, een trio uit Duitsland, mocht stipt om half negen het feestje op gang trekken. Een trio zonder drummer, maar enkel bestaande uit staande bas, leadgitaar en akoestische slaggitaar, kom je niet zo vaak tegen. Het moet echter gezegd dat het ontbreken van een slagwerker zeker geen minpunt was. Op hun in 2011 verschenen cd 'From The Backwoods' gaven deze heren reeds te kennen geen eendagsvliegen te zijn. Duidelijk beïnvloed door het Sunrepertoire, weten deze Duitsers er toch een eigen invulling aan te geven. Met nummers als o.a. 'Lover Boy', 'Treat Me Right' en 'Pretty Mama' waren Johnny Burnette, de vroege Elvis en Johnny Cash nooit ver weg. Prima set!

Het bluesluik werd ingevuld door The Rhythm Chiefs. Ooit waren zij de jongste Nederlandse bluesband. Dat zij deze status reeds langs ontgroeid zijn bewezen Dusty en zijn medestanders reeds meerdere keren. Naast hun samenwerking met o.a. Ian Siegal houden zij ook de Chiefs motor nog steeds draaiend. Zanger/gitarist Dusty Ciggaar, de drijvende kracht van dit trio, liet switchend tussen ritme en lead, nog maar eens blijken wat een fantastische gitarist hij wel is. Songs uit hun 'Ships Of Wonder', met o.a. het mooie 'Breaks That Bottle', hebben de tand des tijds moeiteloos doorstaan. En Dusty zou Dusty niet zijn als hij geen ode bracht aan zijn grote inspirator Freddie King. Maar ook Willie Nelson kreeg een passend eerbetoon met 'On The Road Again' waar Ciggaar duidelijk te kennen gaf dat onderweg zijn van het ene optreden naar het andere, zijn favoriete bezigheid is. Houden zo!

Top of the bill waren de Portugese TT Syndicate. Deze, netjes in maatpakken gestoken zevenkoppige band met drie blazers was ongetwijfeld dé revelatie van deze Rootsnight. De flamboyante zanger Pedro Serra legde zijn muzikanten het vuur aan de schenen. Hij gunde hen geen moment rust. TT Syndicate wou en zou het publiek alle hoeken van De Warande laten zien, zoveel was zeker. En lukken zou het! De energie die zich op het podium ontwikkelde sloeg dan ook als een bom over op het publiek. Hun mix van old school rhythm & blues, northern soul en rock ging er als zoete koek in. En de heren kennen hun klassiekers. Meer nog, ze doen deze songs op een wonderbaarlijke manier als het ware herrijzen. Peggy Lee's 'Fever' en Picketts 'In The Midnight Hour' waren hiervan staalkaartjes. En alsof dit alles nog niet voldoende overtuigend was, sloten zij hun set af met een beklijvende versie van 'Right Now' van Mel Torme. TT Syndicate kwam, zag en overwon!

Rond middernacht kwam er een einde aan het livegebeuren en mocht dj Dax de fakkel weer overnemen zodat deze vijfsterreneditie van de Rootsnight langzaam kon uitdoven.

Lambert Smits

 

reageer op dit artikel

terug naar de index van de concert- en festivalrecensies

• Naast de concert- en festivalverslagen op deze website is Back To The Roots sinds 1995 het meest complete en veelzijdige tijdschrift voor blues en verwante muziekstijlen. Vijf keer per jaar brengen we u nieuws, achtergrond, interviews, reportages, cd- en dvd-recensies, boeken, de meest complete blueskalender, enz... Nog geen abonnee? Klik hier voor meer info.