Begin dit jaar verscheen het vijfde album van Sharon Jones (59), 'Give The People What They Want'. Later dan gepland, want de zangeres vocht anderhalf jaar tegen kanker. Ze onderging een operatie en een zware chemokuur. Maar ze is terug en energieker dan ooit!

Samen met onder andere Charles Bradley is Sharon Jones het boegbeeld van het New Yorkse Daptone Records. The Dap-Kings, de huisband, kennen we omdat ze voor het authentieke geluid op 'Back To Black' van Amy Winehouse en het album 'Out Of The Game' van Rufus Wainwright hebben gezorgd. De nieuwe cd was een jaar geleden gepland, maar Sharon werd ernstig ziek. De artsen stelden galwegkanker vast. Gelukkig werd dit in een vroeg stadium ontdekt, dachten ze. Maar niets bleek minder waar. In een interview dat ze in januari voor Humo gaf, zei ze: "Toen ze me opereerden, zagen ze pas dat er toch meer aan de hand was dan op het eerste gezicht. Ze namen mijn galblaas weg, de top van mijn pancreas en ongeveer 50 centimeter dunne darm. Ze hebben een nieuw galkanaal gemaakt, dat ze aan mijn maag hebben vastgemaakt. Ze hebben me helemaal opengelegd, van aan mijn borstbeen tot net boven mijn kruis. Maar ik leef!". In juni 2013, vlak na het herstellen van de operatie, kreeg ze nog een half jaar chemokuur om zeker te zijn dat eventuele kwaadaardige cellen verdwenen waren.

In februari, vlak na haar behandeling, stond ze alweer op de planken voor een Amerikaanse en Europese toer. En in het najaar zal ze weer concerteren in het gerenoveerde Leuvense Depot. Op zondag 18 mei stond ze in de Ancienne Belgique in Brussel. Een zestal keer eerder trad ze op in België, maar dit concert was uniek, dynamisch en energiek. Het beste wat het publiek ooit van haar te horen en te zien kreeg.

Souldiva

Het licht gaat uit in de zaal en er weerklinkt een hilarisch kitscherig synthesizertunetje, waarna de Dap-Kings snel overschakelen op het warme organische sixtiesgeluid waarvoor ze bekend staan. De Kings, onder leiding van bassist, oprichter en mede-eigenaar van Daptone Records, Gabriël 'Bosco Mann' Roth, knallen er meteen twee uptempo soulsongs uit. Hiermee krijgen de twee achtergrondzangeressen, Saundra Williams en Starr Duncan, elk een zeer verdienstelijke showcase.

Gitarist en 'emcee' Binky Griptite kondigt Sharon aan met dezelfde flamboyante overdreven bravoure en aanstekelijk enthousiasme zoals dat moet geklonken hebben omstreeks 1965 in bijvoorbeeld het Apollo Theater in New York. Daarop verschijnt de gekortwiekte en licht vermagerde Miss Jones met een grijns op haar gezicht die boekdelen spreekt. "Goedenavond Brussel", roept ze door de microfoon, "Ik ben terug, ik leef en ben kankervrij." En daarmee geeft ze de start voor een heerlijk soulfeest waarvan de vurige energie en levenslust afdruipen.

Met elf staan ze op het podium, inclusief de souldiva zelf, en haar enthousiasme is aanstekelijk. Uiteindelijk krijgt ze al haar bandleden aan het dansen, haalt ze tijdens de derde song al een jongeman uit de menigte waarvoor ze 'You'll Be Lonely' zingt en waarmee ze danst. Later op de avond wordt er nog eens een hele meute dansers op het podium uitgenodigd. Het publiek begint over te koken tijdens het Curtis Mayfield-achtige 'Long Time, Wrong Time' en vat vuur tijdens een moordend snelle versie van Marvin Gayes 'I Heard It Through The Grapevine'. We krijgen een schitterende versie van 'I learned The Hard Way', gevolgd door de weemoedige ballad 'If You Call', beide van haar voorlaatste album.

Tijdens de intro van 'Making Up & Breaking Up', moet ze nog even iets kwijt over haar recente lijdensweg. "Veel mensen zeggen mij dat ik te vlug aan het werk ben gegaan, maar weet je, dit geeft me zo'n energie, je kan het je wel voorstellen", zegt ze glimlachend. "Mijn haar groeide weer na de chemo en toen wist ik dat het tijd was om het podium weer te betreden!", schatert ze.

Dansen

Sharon heeft een mateloze levensvreugde en voegt daar nog een smakelijke dosis humor aan toe als ze een redelijk hilarische Tina Turner-imitatie geeft. Maar het hoogtepunt van de avond, een vast onderdeel van haar show, is een tiental minuten durende 'dansles' waarin ze de danspasjes van de boogaloo, the jerk, the pony, the wobble, the twist, the mashed patatoe, the funky chicken en the swim demonstreert. De dansende mensenzee is uitzinnig!

Tijdens een schitterende uitvoering van '100 Days, 100 Nights' raapt ze een jas op die iemand vooraan op het podium legde en voert daar een toreadordansje mee uit. De A.B. stoomt, iedereen tot op de laatste rijen en de twee balkons raakt oververhit. Uitzinnig schreeuwt het publiek om meer. Na enkele seconden is ze terug en bist met een gemeen bijtende versie van het openingsnummer 'Retreat', van haar laatste cd.

Wie Sharon Jones nog niet kent, wat ondertussen onwaarschijnlijk lijkt, moet zeker een ticket kopen voor haar concert in het Depot in Leuven op 6 november.

Peter Jacobs