|
||
|
Patrick Cuyvers is in binnen- en buitenland gekend en geroemd om zijn prestaties op piano en Hammond, waarmee hij zelfs de meest kritische muziekliefhebber moeiteloos voor zich weet te winnen. Als Cuyvers achter de Hammond zit, dan weet je dat het genieten geblazen is. De muzikanten die hij voor deze 'Juke Joint' uitnodigde, zullen dan ook wel terecht fier zijn geweest dat de sympathieke Limburger beroep op hen deed. En die muzikanten waren trouwens ook niet van de minsten: gitarist Mario Pesic, drummer Steve Wouters en bassist Eric Wels, de drie muzikanten met wie Patrick ook de band D-Tale vormt, alsook gitarist Jan De Bruijn, die we nog kennen van o.a. The Crew. Achter de pedal steel nam Eddy Scheepers plaats en Kathleen Vandenhoudt bespeelde de akoestische gitaar. Allen hebben ze reeds meerdere muzikale watertjes en evenveel bands doorzwommen, met als resultaat een grote vakkundigheid. De zangpartijen werden netjes verdeeld in functie van de song. Alhoewel Patrick samen met Eddy het feestje op gang mocht trekken, verkastte Patrick voor de rest van de avond naar de begeleidersrol. Patrick wou dat zijn gasten zouden schitteren en dat toont nog maar eens aan dat je als groot muzikant niet noodzakelijk een groot ego moet hebben en naast je schoenen moet gaan lopen. Neen, Patrick gunt zijn collega’s de meeste aandacht, en dat siert hem. En die collega’s gaven er een lap op. Jan De Bruijn is niet alleen een fantastisch gitarist maar ook vocaal scoort hij hoog. Als Jan zingt, dan gaat hij volledig op in dat nummer en dat was in Palethe niet anders. Doc Watsons ‘Nobody’s Fault But Mine’ en Tony Joe Whites ‘Roosevelt And Ira Lee’ waren maar enkele van de vele parels die Jan ons schonk. Songs als ‘Midnight Train’ en ‘Come Out And Play’ vroegen dan weer om een andere aanpak en waren een kolfje naar de hand van Pesic. Eddy Scheepers opende de tweede set. Zichzelf begeleidend op akoestische gitaar, zette hij een ingetogen ‘These Days’ neer. Dat Patrick een enorme bewondering koestert voor Ray Charles, zette hij nog eens in de verf met zijn gekende vertolking van ‘I Got A Woman’. En de hoogtepunten volgden mekaar in razendsnel tempo op. ‘Trouble In Mind’ , gezongen door De Bruijn was nog zo een kippenvelmoment, terwijl Kathleen zich kon uitleven in de Mexicaanse folksong ‘Cancion Mixteca’. Na een shuffle van Jan, zette de voltallige band alles in op Curtis Mayfields ‘People Get Ready’. Het publiek kreeg er terecht niet genoeg van zodat een bisnummer niet kon uitblijven. Toen dat bisnummer ‘Born On The Bayou’ van C.C.R. bleek te zijn, ging het hek pas goed van de dam. Tom Coppers van Palethe heeft met de 'Juke Joints' van Gene Taylor en Patrick Cuyvers bewezen dat er in België en Nederland schitterende muzikanten te vinden zijn, waarmee je moeiteloos een superband op poten kan zetten, waar ze in het buitenland jaloers op kunnen zijn. Trouwens in 2016 komt er een tweede PC’s Juke Joint. Dat zegt toch genoeg, niet? Lambert Smits
terug naar de index van de concert- en festivalrecensies
|
foto's: © Lambert Smits _____________________
|