Mike Wheeler Band
Banana Peel, Ruiselede - 16 november 2015


'We came here to work' zei Mike Wheeler vol overtuiging toen we hem net voor zijn optreden in de Ruiseleedse bluestempel Banana Peel even backstage spraken. We vertelden hem dat nogal wat artiesten naar aanleiding van de gebeurtenissen in Parijs hun tournee hadden geannuleerd of toch op zijn minst enkele concerten hadden afgeblazen. Wheeler en zijn bandleden gaven niet toe aan de schrik en serveerden hun aanstekelijke Chicagoblues, net zoals ze dat elke dinsdagavond doen in Kingston Mines. Nu hebben wij Mike al ettelijke keren aan het werk gezien in de blueshoofdstad en we kennen zijn repertoire onderhand wel. Maar aangezien we deze band beschouwen als behorend tot het beste wat je vandaag in Chicago vindt, zijn we onvoorwaardelijk fan en wilden we hun optreden in onze achtertuin voor geen geld missen.

Mike trapte gezwind af met de titeltrack van zijn Delmark-cd 'Self Made Man'. Daarna volgden klassiekers van Elmore James ('It Hurts Me Too') en Willie Cobb ('You Don't Love Me'). Mike's wellicht aangeboren souplesse charmeerde, maar evenzeer stond het publiek perplex door de behendigheid van toetsenman Brian James en de aanstekelijke moves van de duimenplukkende bassist Larry Williams. Na de eigen songs 'Here I Am' en 'Walkin' Out The Door' volgde een indrukwekkend eerbetoon aan Buddy Guy. Onlangs speelde de Mike Wheeler Band trouwens op het feest ter gelegenheid van Guy's 79ste verjaardag in diens club Legends. Wheelers versie van 'Damn Right I Got The Blues' had trouwens een aanzienlijk groter bluesgehalte dan het origineel van de ouweheer zelf. Met 'My Time After A While' en 'That's What Love Make You Do' besloot Mike zijn eerste set. In de pauze vingen we enkele tooggesprekjes tussen toeschouwers op en zowat iedereen was het erover eens dat het een verademing was om weer eens een 'full band' aan het werk te zien in de plaats van een Amerikaanse frontman met goedkope lokale begeleiders.

Mike Wheeler is een kei in geïmproviseerde medleys. Hij begon de tweede set met het naadloos aan een rijgen van 'Pride And Joy', 'Sweet Home Chicago' en 'I'm Tore Down'. Dan volgde een pakkende versie van B.B. Kings 'Sweet Sixteen'. In de Banana Peel zijn geen spelden en nog minder hooibergen, en toch kon je bij deze uitvoering de speld in de hooiberg horen vallen. Kent u trouwens het verschil tussen al die pseudobluesmannen en de echte doorgewinterde bluesartiesten? Wel, al die blanke wannabees kunnen bluesnummers laten klinken als om het even wat, behalve blues. De echte bluesartiesten kunnen om het even wat laten klinken als de blues. We wisten dat Mike een hartverscheurend mooie versie heeft van het Beatlesnummer 'Dear Prudence' en in de pauze hadden we hem dus ons verzoekje ingefluisterd. Mike gaf zich in dit nummer voor de volle honderd procent en de toeschouwers wisten natuurlijk niet waar ze het hadden. Zo puur, zo eerlijk, zo mooi en zo... blues! Na 'Big Mistake' sloot de band af met een derde ode aan een grote bluesman, namelijk Willie Dixon. We kregen knappe interpretaties van 'Let Me Love You Baby' en 'Hoochie Coochie Man'.

Bananaboss Franky kondigde de band af en omwille van hun gedreven, pulserende en gespierde Chicagoblues noemde hij hen 'Mike Wheeler en The Cicago Pussycats'. Uiteraard wou hij hen hiermee een beetje op stang jagen, wetende dat er nog tijd restte voor een bisnummer. Het heeft gewerkt, want Mike en de zijnen wilden absoluut niet voor watjes doorgaan en werkten zich nog eens schuimbekkend uit de naad in een heerlijke wilde versie van 'Got My Mojo Workin''. Wij zochten alvast voor alle zekerheid op hoeveel 'n-nen' er in het woord annalen horen, want in die annalen willen we dit concert absoluut bijschrijven.

Franky Bruneel

reageer op dit artikel

terug naar de index van de concert- en festivalrecensies

  • Naast de concert- en festivalverslagen op deze website is Back To The Roots sinds 1995 het meest complete en veelzijdige tijdschrift voor blues en verwante muziekstijlen. Vijf keer per jaar brengen we u nieuws, achtergrond, interviews, reportages, cd- en dvd-recensies, boeken, de meest complete blueskalender, enz... Nog geen abonnee? Klik hier voor meer info.

    
      foto's:
      ©
Franky Bruneel

      _____________________