Walter Trout
Stadsschouwburg, Brugge - 31 oktober 2016


Met ruim 500 toeschouwers, en dus een quasi uitverkochte Stads-
schouwburg, breide het Cultuurcen-
trum Brugge een geweldig slotstuk aan de festivalreeks 'Nothin' But The Blues'. Oktober was bluesmaand in Brugge. Op 8 en 9 oktober was er 'ons' bluesweekend in de schouwburg met Long Tall Danny, The BluesBones, de Steven Troch Band en Mississipi Heat. Verslaggeving hiervan laten we over aan de collega's want als we het spreekwoord mogen geloven, dan stinkt eigen lof. Er waren ook verschillende bioscoopvoorstellingen met bluesdocumentaires en een reeks caféconcerten waarvan vooral Marino Noppe en zijn Chicagobluesproject in Comptoir des Arts een hoogvlieger was. Met Walter Trout & The Radicals haalde Brugge het iets hardere segment van de blues, zeg maar onversneden bluesrock, in huis en wij kunnen er alleen maar dankbaar om zijn dat dit soort muziek eindelijk ingang heeft gevonden bij het stedelijke theater én dat hiervoor een talrijk publiek van allerlei pluimage en uiteenlopende leeftijden de weg naar Brugge heeft gevonden.

Walter bleek goedgeluimd en zette in met twee snelle loeiharde songs alvorens een emotionele hommage aan B.B. King neer te poten in 'Say Goodbye To The Blues'. Trout speelde ooit bij Big Mama Thornton, John Lee Hooker, Canned Heat en John Mayalls Bluesbreakers maar hij declameerde B.B. King als het lichtbaken dat hem ertoe aanzette om gitaar te spelen. Walter vertelde openhartig over zijn levertransplantatie, enkele jaren geleden, en de lange weg die hij heeft afgelegd om vanuit een comateuze toestand opnieuw te leren stappen, praten en... gitaar te spelen. Zijn album 'Battle Scars' getuigt in autobiografische teksten van de ellende die hem overkwam en het publiek apprecieerde hieruit mateloos de song 'Almost Gone'.

Een speciale vermelding gaat uit naar bassist Johnny Griparic, een Zweed die tegenwoordig in Los Angeles woont en zijn sporen verdiende bij o.a. Slash, Steve Winwood, Edgar Winter en Axl Rose. Griparic is naar onze bescheiden mening een aanzienlijke meerwaarde voor Walters band, sinds hij in februari 2015 de rangen vervoegde. Kan dat? De rangen vervoegen? Wij vervoegen doorgaans alleen werkwoorden, maar dit terzijde. Griparic is zowel visueel (die mimiek alleen al) als muzikaal een klassebak!

“Ik weet dat dit theater doorgaans een heel formele plek is”, zei Walter plotsklaps. “Hier genieten nette burgers doorgaans braaf van allerlei culturele hoogstaande voorstellingen, maar daar trekken wij ons niets van aan. Wij zijn geen cultureel evenement, wij zijn rock-'n-roll!” Met de vlam in de pijp schakelde hij nog een versnelling hoger en de niet van distorsie gespeende gitaarklanken denderden het theater in. We prijsden ons gelukkig dat we niet onder de immense glazen kroonluchter zaten, want die kon – dachten we – elk moment naar beneden kletteren. Gelukkig gebeurde dat niet, zelfs niet bij de bulderende drumsolo van Michael Leasure. De toeschouwers veerden op uit hun pluchen zeteltjes en Walter bracht de rust terug in een trage maar verschroeiende versie van 'Serve Me Right To Suffer'.

Na ruim anderhalf uur declameerde Walter de volgens hem enige reden waarom hij vanavond naar Brugge was gekomen. Hij riep het publiek op om ernstig na te denken over het feit dat elk mens over zeven vitale organen beschikt. Zeven levens kunnen worden gered na iemands overlijden, zei hij. Daar is hij uiteraard de verpersoonlijking van en zijn oproep om orgaandonor te worden, lokten ontzag en respect uit. Nog één keer pleurde hij energie in de overtreffende trap uit zijn lijf, zijn gitaar en het publiek met een snerpende versie van 'Goin' Down'. Daarna volgde een minutenlange staande ovatie. Zelfs de oudjes veerden recht en sloegen zonder verpinken de handen op elkaar. Een mooi moment...

Na nog een felgesmaakt bisnummer viel het doek over dit spectaculaire optreden en over Nothing But The Blues 2016. Brugge is weer 'bluestown' en daar hebben we lang voor geijverd. Afspraak in oktober 2017!


Franky Bruneel

reageer op dit artikel

terug naar de index van de concert- en festivalrecensies

  • Naast de concert- en festivalverslagen op deze website is Back To The Roots sinds 1995 het meest complete en veelzijdige tijdschrift voor blues en verwante muziekstijlen. Vijf keer per jaar brengen we u nieuws, achtergrond, interviews, reportages, cd- en dvd-recensies, boeken, de meest complete blueskalender, enz... Nog geen abonnee? Klik hier voor meer info.
     

    
      foto's:
      ©
Franky Bruneel

      _____________________