          

|
Walter Trout Stadsschouwburg, Brugge - 31 oktober 2016
Met ruim 500 toeschouwers, en dus een quasi uitverkochte Stads-
schouwburg, breide het Cultuurcen-
trum Brugge een geweldig slotstuk aan de festivalreeks 'Nothin' But The
Blues'. Oktober was bluesmaand in Brugge. Op 8 en 9 oktober was er
'ons' bluesweekend in de schouwburg met Long Tall Danny, The
BluesBones, de Steven Troch Band en Mississipi Heat. Verslaggeving
hiervan laten we over aan de collega's want als we het spreekwoord
mogen geloven, dan stinkt eigen lof. Er waren ook verschillende
bioscoopvoorstellingen met bluesdocumentaires en een reeks
caféconcerten waarvan vooral Marino Noppe en zijn Chicagobluesproject
in Comptoir des Arts een hoogvlieger was. Met Walter Trout & The
Radicals haalde Brugge het iets hardere segment van de blues, zeg maar
onversneden bluesrock, in huis en wij kunnen er alleen maar dankbaar om
zijn dat dit soort muziek eindelijk ingang heeft gevonden bij het
stedelijke theater én dat hiervoor een talrijk publiek van allerlei
pluimage en uiteenlopende leeftijden de weg naar Brugge heeft gevonden.
Walter
bleek goedgeluimd en zette in met twee snelle loeiharde songs alvorens
een emotionele hommage aan B.B. King neer te poten in 'Say Goodbye To
The Blues'. Trout speelde ooit bij Big Mama Thornton, John Lee Hooker,
Canned Heat en John Mayalls Bluesbreakers maar hij declameerde B.B.
King als het lichtbaken dat hem ertoe aanzette om gitaar te spelen.
Walter vertelde openhartig over zijn levertransplantatie, enkele jaren
geleden, en de lange weg die hij heeft afgelegd om vanuit een comateuze
toestand opnieuw te leren stappen, praten en... gitaar te spelen. Zijn
album 'Battle Scars' getuigt in autobiografische teksten van de ellende
die hem overkwam en het publiek apprecieerde hieruit mateloos de song
'Almost Gone'.
Een speciale vermelding gaat uit naar bassist Johnny Griparic, een
Zweed die tegenwoordig in Los Angeles woont en zijn sporen verdiende
bij o.a. Slash, Steve Winwood, Edgar Winter en Axl Rose. Griparic is
naar onze bescheiden mening een aanzienlijke meerwaarde voor Walters
band, sinds hij in februari 2015 de rangen vervoegde. Kan dat? De
rangen vervoegen? Wij vervoegen doorgaans alleen werkwoorden, maar dit
terzijde. Griparic is zowel visueel (die mimiek alleen al) als muzikaal
een klassebak!
“Ik weet dat dit theater doorgaans een heel formele plek is”, zei Walter plotsklaps. “Hier
genieten nette burgers doorgaans braaf van allerlei culturele
hoogstaande voorstellingen, maar daar trekken wij ons niets van aan.
Wij zijn geen cultureel evenement, wij zijn rock-'n-roll!” Met
de vlam in de pijp schakelde hij nog een versnelling hoger en de niet
van distorsie gespeende gitaarklanken denderden het theater in. We
prijsden ons gelukkig dat we niet onder de immense glazen kroonluchter
zaten, want die kon – dachten we – elk moment naar beneden kletteren.
Gelukkig gebeurde dat niet, zelfs niet bij de bulderende drumsolo van
Michael Leasure. De toeschouwers veerden op uit hun pluchen zeteltjes
en Walter bracht de rust terug in een trage maar verschroeiende versie
van 'Serve Me Right To Suffer'.
Na
ruim anderhalf uur declameerde Walter de volgens hem enige reden waarom
hij vanavond naar Brugge was gekomen. Hij riep het publiek op om
ernstig na te denken over het feit dat elk mens over zeven vitale
organen beschikt. Zeven levens kunnen worden gered na iemands
overlijden, zei hij. Daar is hij uiteraard de verpersoonlijking van en
zijn oproep om orgaandonor te worden, lokten ontzag en respect uit. Nog
één keer pleurde hij energie in de overtreffende trap uit zijn lijf,
zijn gitaar en het publiek met een snerpende versie van 'Goin' Down'.
Daarna volgde een minutenlange staande ovatie. Zelfs de oudjes veerden
recht en sloegen zonder verpinken de handen op elkaar. Een mooi
moment...
Na nog een felgesmaakt bisnummer viel het doek over dit spectaculaire
optreden en over Nothing But The Blues 2016. Brugge is weer 'bluestown'
en daar hebben we lang voor geijverd. Afspraak in oktober 2017!
Franky Bruneel
reageer
op dit artikel
terug naar de index
van de concert- en festivalrecensies
-
Naast de concert- en festivalverslagen op deze website
is Back To The Roots sinds 1995 het meest complete en
veelzijdige tijdschrift voor blues en verwante
muziekstijlen. Vijf keer per jaar brengen we u nieuws,
achtergrond, interviews, reportages, cd- en
dvd-recensies, boeken, de meest complete blueskalender,
enz... Nog geen abonnee? Klik
hier voor meer info.
|
foto's:
© Franky Bruneel
_____________________
|