|
||
|
Ook deze vierde – en totaal uitverkochte - editie van BoogieVille, was een 'celebration of the blues', lees: een feestje. Zoals het op een feestje hoort, kan je er eten (Fredt’s Soul Food), drinken (o.a. bourbon), naar muziek luisteren en vooral op muziek dansen. Voor wie het zou vergeten zijn: blues is in oorsprong geen luistermuziek. De muziek van Howlin’ Wolf, Muddy Waters, John Lee Hooker, Sonny Boy Williamson, Elmore James, etc... was integendeel bedoeld om de 'Saturday night fever' aan te wakkeren! Zo wil het ook onze hoogsteigen Marie van de Missy Sippy, bezielster van deze toch wel bijzondere en uitzonderlijke benadering van de blues in onze contreien. Mother T & The Chicks, met de onvolprezen Olivier Vander Bauwede op harmonica, mocht de avond openen met een akoestische set die grotendeels bestond uit klassiekers (bijv. ‘Rollin’ and Tumblin’) met een zware ondertoon van gospel (denk ‘Up Above My Head’ ). Dat zou zowat het enige luistermoment worden, want nog meer dan de vorige afleveringen was BoogieVille anno 2017 één grote danspartij op kolkende en bruisende rhythm and blues, hetzij middels de draaitafels van Andy Green en Aziz, hetzij live op het grote podium met de BoogieVille Band o.l.v. het onafscheidelijke duo Tiny Legs Tim & Guy Verlinde en de uitstekende Shakedown Tim. Tussendoor vuurde Sep op de hem gebruikelijke zotte wijze het publiek aan om uit de bol te gaan of introduceerde hij een dance act, zoals het krinkelende winkelende dansending Sweet Elle. Soms waande(sic) ik mij weer in de jaren zestig, toen danstenten als The Flamingo in Londen R&B serveerden voor Mods en ander beweeglijk tuig. Hoe dan ook: de vraag ‘Do you feel alright?’, bezat die avond een hoog retorisch gehalte. Op naar het eerste lustrum dus. Eddy Bonte
terug naar de index van de concert- en festivalrecensies
|
foto's: © Philip Verhaege _____________________
|