The Corey Dennison Band
Brownfish Blues & Roots Music - Hombeek, 6 oktober 2017


Na enkel maar positieve dingen te hebben gehoord en gelezen over de Corey Dennison Band, besluiten we ons weekend in te zetten in Hombeek, waar op de parking van het zeer authentiek cafeetje 'Den Bruinvis' de eerste editie van Brownfish Blues & Roots Music plaatsvindt.

Als leuke opener is er gekozen voor de Freddy Starks Cosy Band. Deze Freddy Starks heeft al aardig wat kilometers op zijn teller staan, o.a. met Johnny Guitar Watson en Ike Turner. De jukebox slaat meteen als opwarmer de juiste nummers aan. Van Otis Redding en Bill Withers via Louis Armstrong en James Brown tot George Benson. Zelfs Michael Jackson passeert de revue. De sfeer zit er meteen in en Freddy Starks zien we later op de avond even terug op het podium bij Corey Dennison. Want om deze band uit Chicago draait het tenslotte deze avond. De Corey Dennison Band is hier nog vrij onbekend en wat mij betreft, mag daar snel verandering in komen. Wat valt er op? Om te beginnen hoe ongelooflijk soepel het viertal staat te musiceren. De bandleden hebben eenzelfde visie en doel voor ogen: aan iets moois werken en het de kans geven om te groeien. Vandaar ook een pluim voor de nieuwe bassist Aaron Whittier. In deze vorm en bezetting mag de band nog lang doorgaan.

Van Corey Dennison wordt gezegd dat hij de zwartste blanke stem heeft en hij doet dit ook alle eer aan. Het groove-gehalte komt zeer nadrukkelijk naar voor. Wat een stem! En de man schrijft bovendien knappe songs, bijgestaan door zijn medegitarist Gerry Hundt. 'Down In Virginia', 'Don't Say You're Sorry' en 'Are You Serious?' zijn hier vanavond live het bewijs van. De gitaarharmonieën tussen Gerry en Corey, en Corey's zalvende zanglijnen, staan meteen op je trommelvliezen gebrand. Even strak als melodieus, humorvol, ronduit blues! Van verveling is nergens sprake. Rest ons nog het noemen van het werkelijk heerlijk ademende drumgeluid van Joel Baer. Met zijn drumwerk van een hoog niveau en strakke riffs dwingt hij bewondering af. Ook leuk voor de eventueel aanwezige Whitesnake- en Faith No More-fans zijn de bluesversies van 'Ain't No Love In The heart Of The City' en 'Easy'. De sfeer onder de aanwezigen is uitstekend: er wordt meegezongen, geklapt en Corey begeeft zich regelmatig tussen het publiek. Ik denk dat niemand ontevreden naar huis is gegaan na afloop van deze schitterende avond, waarmee een compliment naar de organisatoren gaat. Je moet het maar aandurven om een bluesfestivalletje te willen organiseren in deze tijden. Om met Corey's levensmotto 'Everything Is Getting Better' te eindigen, kijken we halsreikend uit naar wat volgt van deze steengoede band. Voor mij het optreden van het jaar!

Maxim Stevens

reageer op dit artikel

terug naar de index van de concert- en festivalrecensies

  • Naast de concert- en festivalverslagen op deze website is Back To The Roots sinds 1995 het meest complete en veelzijdige tijdschrift voor blues en verwante muziekstijlen. Vijf keer per jaar brengen we u nieuws, achtergrond, interviews, reportages, cd- en dvd-recensies, boeken, de meest complete blueskalender, enz... Nog geen abonnee? Klik hier voor meer info.

    
      foto's:
      © Maxim Stevens

      _____________________