|
|
||
|
|
 Sommigen
zijn geneigd om te zeggen en/of te schrijven dat dit alweer de
achttiende editie van Blaublues was. Dat klopt niet. Vorig jaar was het
de zeventiende en volgend jaar zal het de negentiende zijn. Het kan
onmogelijk alweer de achttiende zijn. Maar als het u een troost mag
wezen, deze enige achttiende uitgave van het sympathieke bluesfestival
staat – en we trekken de clichédoos even open – geboekstaafd als een
die kan tellen en die we niet licht zullen vergeten. Twee weken voor
datum hing het virtuele bordje 'uitverkocht' al op de website. Dat is
volstrekt normaal voor een kwaliteitsprogramma in een te krappe
behuizing. Van uitwijken en uitbreiden willen de organisatoren niet
weten en dat siert hen. Sinds mensenheugenis ondernemen we met plezier
de tocht naar de verste tentakels van de Westhoek want naast de goede
muziek krijgen we er in Haringe steevast de gemoedelijke sfeer bovenop.
Ook nu weer. Alweer. Ja, in deze context kan het woord 'alweer' wél. De jonge veertigers Meena Cryle en Chris Fillmore
uit Oostenrijk mogen het festival aanzwengelen. En dat zwengelen is in
no time gebeurd. Hun ontstekingskaarsen, of bougies zo u wil, doen het
uitstekend en het gezwinde stevige gitaarspel van Fillmore huisvest de
verborgen turbo. We zijn geneigd om hun muziek onder de noemer
bluesrock te catalogeren maar eigenlijk is dat niet volledig correct.
Er is namelijk voldoende respect voor de traditie en Meena appelleert
bijwijlen ietwat aan Janis Joplin. Ten tijde van Joplin bestond
bluesrock nog niet. Dit soort muziek kleurde buiten de lijntjes en
kaderde de dingen breder. Meena communiceert ook met het publiek en
lijkt een verhaal te willen vertellen. Dat doet de doorsnee bluesrocker
niet. Bovendien poneert Chris ook zeer gevatte solo's op de dobro en
dat klinkt echt wel blues. De scepticus in ons heeft echter wat moeite
met Meena's accent. Het Engels is duidelijk niet haar moedertaal en dat
manifesteert zich vooral in quasi onverstaanbare bindteksten, maar -
eerlijk is eerlijk - de energie in deze band komt vanuit de onderbuik
en deze onderbuik heeft de blues. Dat ze enkele jaren geleden de
European Blues Challenge hebben gewonnen en sindsdien een trouwe schare
fans hebben bijeengesprokkeld, lijkt volkomen terecht. Met John Németh uit
Memphis krijgen we de meer soulvolle variant van de blues. Als u nummer
61 van ons blad (juli 2007) nog heeft liggen, kunt u daarin een
uitgebreid interview met de man lezen. We hebben het trouwens al vaak
gehad over zijn uitzonderlijk soepele stem die tal van registers
aankan, zijn behendig harmonicaspel en – niet in het minst – zijn
songschrijverstalent. Zo beantwoordt het publiek hier enthousiast de
'call & response' van het nummer 'S.T.O.N.E.D', wat we eigenlijk
het hoogtepunt van de set vinden. Vermeldenswaard is trouwens ook het
vakmanschap van Némeths Franse begeleiders. Gitarist Anthony
Stelmaszack excelleert veelvuldig in veelzijdigheid en variatie.
Bassist Antoine Escalier glijdt schijnbaar moeiteloos over de hele
lengte van de basnek maar ontaardt nooit in overvloed. De dragende,
pompende sound primeert. En de klokvaste drummer Fabrice Bessouat is de
bandleider, degene die Soul Shot (want zo heten ze) bij elkaar houdt en
zo'n acht tournees per jaar uitwerkt met de betere namen uit de soul en
blues. We staken trouwens in augustus al de loftrompet over deze
jongens toen we hen in Wespelaar met Jimmy Burns en Jj Thames aan het
werk zagen. Special guest is Kirk Fletcher die er ongeveer halverwege
bij komt. Nu vinden wij Fletcher niet bepaald de meest opwindende
gitarist in bluesland maar Stelmaszack steekt hem al duellerend een
fusée in zijn gat en als het vuur al aan zijn schenen komt, kan Kirk
niet anders dan mee met deze schitterende band een versnelling hoger
schakelen. Dit is genieten! In de pauze snuiven we even de sfeer in de 'front porch-tent' op. Daar speelt tijdens de podiumwissels de Franse Ronan One Man Band.
Zijn muziek voelt ietwat Mississippiaans aan. Hij heeft een goede,
zware grommende stem maar zijn gitaarspel is te rudimentair om te
boeien. Het woord 'rudimentair' is eigenlijk een verbloeming van het
woord 'elementair' dat hier net zo goed, nog meer zelfs, van toepassing
is. Zijn 'drumwerk' beperkt zich tot het in de maat meestompen op een
kick. Echt heet krijgen we het er niet van maar de eerlijkheid wil ons
al eens wat gebieden en we kunnen niet anders dan rapporteren dat de
voortent bij elke pauze moeiteloos volloopt voor deze jonge Fransman.
En dat een groot gedeelte van het publiek het wél kon smaken. Het is voor Haringe ook een prettig weerzien met Eugene 'Hideaway' Bridges.
De 54-jarige wereldburger uit Houston,Texas is hier negen jaar geleden
al eens triomfantelijk gepasseerd. Amper drie was hij, toen vader
Hideaway Slim hem de blues en soul levertraangewijs indruppelde. “We
gaan proberen om in dit uur een overzicht te bieden van 51 jaar
muziekgeschiedenis zonder de woorden 'I Woke Up this Morning' uit te
spreken”, zegt Bridges. Wij knikken instemmend en denken dat hij
dat meent maar we zijn eraan voor de moeite. Hij heeft ons bij ons
pietje want zijn eerste song is een krachtige shuffle die begint met de
woorden 'I Woke Up This Morning' en, erger nog, deze woorden zelfs als
titel draagt. Feit is wel, dat Eugene in hoofdzaak eigen werk speelt en
bovendien ook een eigen stijl heeft. We houden van de zeer melodieuze
gitaarfraseringen die hij naadloos aaneenrijgt. Daar is het nummer 'In
Your Arms Tonight' een mooi voorbeeld van. We vergapen ons aan de
bassist. Net zoals Fabrice daarnet bij John Németh, glijden ook deze
vingers langs de hele basnek. Maar deze vingers pakken onderweg dan nog
eens een volle camion noten mee. Deze jongen is verdorie een tovenaar!
Door de jaren heen is Eugene een tikkeltje kolossaler en iets minder
mobiel geworden, maar muzikaal kan hij het nog steeds. Zijn mix van
Texasblues en southern soul doet het goed. Die stijl mocht hij
eigenlijk best wel aanhouden, maar in de tweede helft van de set speelt
hij – ons inziens – net iets teveel trage nummers. Zac Harmon
sluit Blaublues 2017 af. Ook over deze jonge zestiger uit Jackson
Mississippi – maar nu woonachtig in Arlington, Texas – hebben wij het
al uitgebreid gehad in ons tijdschrift. In BTTR 94 (maart 2015) kunt u
ons interview met hem vinden. Harmons set begint nogal hilarisch. Tot
drie keer toe begeeft de keyboardstand het. De toetsenman poogt verder
te spelen met het keyboard op zijn knieën en telkens de 'stage crew'
het zaakje voor elkaar heeft, zakt het zootje weer naar beneden. Zac
Harmon wil een song opdragen aan alle mannen in het publiek, ouder dan
vijftig. Het is hem niet onmiddellijk gegund en dus begint hij maar ter
plaatse een niemendalletje te improviseren tot het keyboard eindelijk
stabiel bespeelbaar is. Dolle pret alom, en zeker wanneer Zac
uiteindelijk aankondigt dat het tijd is voor het serieuze werk en 'The
Blue Pill Thrill' inzet. Met Chris Gipson heeft ook hij een
zwaarwichtige bassist in de rangen. We weten niet waaraan het ligt,
maar de laatste tijd gaat onze aandacht nogal vaak uit naar de
ritmesecties. Gipson is geen snelheidsduivel, maar legt liever een
degelijke grondlaag en draagt qua mimiek en présence ook bij aan de
kolderieke sfeer op het podium. Zac Harmon staat synoniem voor
muzikaal-technisch sterk werk, meesterlijk songschrijverschap, een
prima communicatie met het publiek én intelligente humor. Hij houdt het
publiek tot aan het einde van de set bij de les en dat is op festivals
als dit echt wel een zeldzaamheid.Blaublues 2017, de enige achttiende editie van dit bluesfeest, was subliem. Elke act was anders. Qua stijl en sfeer waren er geen overlappingen. Van verveling – om eens een heel lelijk woord te gebruiken – was er dus geen sprake. En mogen we eens eindigen met een hele droge? Ja? Wel, zelfs hét modewoord van dit ogenblik is eveneens van toepassing op Blaublues. Naar schatting kwam ongeveer een derde van het publiek uit het zeer nabijgelegen land van du pain et du vin. Er viel dus nogal wat grensoverschrijdend gedrag te noteren... Franky Bruneel
terug naar de index van de concert- en festivalrecensies
|
foto's: © Franky Bruneel _____________________
|
