|
|
||
|
|
 Om onze wekelijkse bluesdosis op peil te houden, trekken we deze avond naar Het Depot waar Leuven Blues op ons wordt losgelaten.Als opwarmer zijn er de bluesveteranen Big Apple Blues uit jawel, New York. Ze wisselen nummers van hun cd 'Energy' af met covers waarvan 'BullFrog Blues' ons vrolijk in de oren klinkt. Zach Zunis laat zijn gitaar blues- en rockdialecten spreken. De spanning die Admir Hadzic met zijn gevarieerd basspel creëert, geeft de band meer power en klasse. Een aangename afwisseling komt er door het gastoptreden van Ruben Bertrands die met zijn harmonica de oren doet spitsen. Klasse. De zaal is wel degelijk op temperatuur gekomen... Deze tweede gegadigde is Benjamin Booker, een uit Virginia afkomstige singer-songwriter. Het volk dat duidelijk voor Benjamin is komen opdagen, verzamelt zich voor het podium. Deze bij vlagen verlegen overkomende frontman brengt vrolijke groovy blues met een eigen karakter en heeft zich nooit aan één stijl gehouden. Menig zanger zal jaloers zijn op het donkerbruine stemgeluid van Benjamin Booker: diep, uniek en krachtig. Zijn driekoppige begeleidingsband  brengt
rauwe soul, afgewisseld met harde blues. Het gitaarwerk van Matt Zuk
verveelt nooit. Hij brengt zijn strakke riffs met vettige solo's, puur,
energiek en emotioneel. 'Right On You' is een no nonsense song die veel
enthousiasme opwekt bij de aanwezigen. Het comfortabele 'Believe' wordt
in de ware traditie van de gospel gebracht. Maar de 'down tempo'
nummers raken het publiek iets minder. Het lekker bekkende 'Chippewa'
is een van de betere songs. Booker sluit af met 'Violent Shiver', een
bombastisch, catchy nummer dat uiteindelijk het hoogtepunt van de show
blijkt. Booker laat er zijn jeugdige punkachtergrond in horen. Zo biedt
hij voor ieder wat wils. De kwaliteit van de set was meer dan voldoende
om Leuven te verlaten met een voldaan gevoel.Als afsluitende band is er gekozen voor Grammy Award-winnaar Jonny Lang. Jonny is een fenomeen en staat bekend als een uitstekend gitarist. Op zijn eenendertigste heeft hij al zestien jaar ervaring en staan er zes studioalbums op zijn palmares. En vandaag laat hij zien waarom. Jonny Lang steelt de show. Pop, roc  k,
soul; hij toont het allemaal, maar de dominante sound is de blues. Hij
legt intensiteit in zijn optredens en brengt blues van een hoog niveau.
Hij verliest zich steeds in zijn muziek, bij solo's gaan de ogen toe en
gaan zijn gelaatstrekken alle richtingen uit. Eén ding kan je zeggen
van Jonny Lang: hij voelt wat hij speelt en hij doet dit altijd met een
glimlach op zijn gezicht. Hij begint met 'Don't Stop' en meteen laat
hij zijn gitaar van zacht naar schreeuwend klinken. Bij het
meeslepende, vol passie gebrachte 'Signs' komt zijn gitaarspel volledig
tot zijn recht. 'Last Man Standing' is een uptempo rocknummer waarin
Lang zijn zang laat duelleren met zijn imposante riffs. 'Rack 'Em Up',
afkomstig van zijn debuutalbum 'Lie To Me', is duidelijk de favoriet
van zijn fans. Voor mij is het hoogtepunt 'Angel Of Mercy' waar de
volvette riffs, dynamische solo's en groovy drumpartijen een
interessant geheel vormen. Barry Alexander is een beest van een
drummer. Bissen doet Jonny met 'Lie To Me'. Hij brengt het eerste deel
van dit nummer akoestisch waarna de band op het podium weerkeert en van
emotie overgaat naar een explosieve jamsessie. Gaspedaal in en gaan.
Afsluiten doet hij met een statement, 'Blew Up The House'.Wat kregen we vanavond? Een bij vlagen geniale band op de top van zijn kunnen, voor wie cruise control de grofste belediging is. Zeer indrukwekkend. Deze avond bevestigt Jonny Lang dat hij een gitaaridool is waar we nog steeds rekening mee moeten houden. Maxim Stevens terug naar de index van de concert- en festivalrecensies
|
foto's: © Maxim Stevens _____________________
|
