Samantha Fish
Spirit of 66, Verviers - 7 november 2017


In afwachting van 'Belle Of The West', de nieuwe cd die Samantha Fish heel binnenkort uitbrengt, begeven wij ons nieuwsgierig naar de Spirit of 66 in Verviers. In onze agenda stond dit concert al geruime tijd met stip genoteerd. De oren zijn gespitst, de adem ingehouden. Haar live-reputatie staat natuurlijk niet ter discussie, ze speelt elke zaal of festivalterrein al jaren plat.

Al vanaf de opener 'He Did It' schreeuwt ze haar ziel uit, geholpen door haar gitaar. De muziek van Samantha Fish is zacht en hard en alles wat daartussen ligt. Ze laat zich bijstaan door een band die barst van zelfvertrouwen: Kenny Tudrick (drums), Chris Alexander (bas), Mark Levron (trompet), Travis Blotsky (sax) en Phil Breen (toetsen). Deze vijf kerels musiceren strak, zonder poespas. Als een lawine dendert 'Somebody's Always Trying' over je heen. Bij 'You Can't Go' denken we meteen aan opwindend en energiek, wild en furieus. In 'Blame It On The Moon' herenigt de band slidegewijs de in alle alle richtingen afgevuurde salvo's tot één frontlinie. 'Little Baby' is een heerlijke, prachtige song, waar Samantha's licht gebroken stem volledig tot haar recht komt. Deze stijl komen we naarmate het optreden vordert nog vaker tegen. De groove op 'Highway's Holding Me Now' blijft hangen, vertelt een eigen verhaal en stuwt Samantha naar ongekende hoogtes. Op 'Either Way I Lose' neemt ze wat gas terug, maar dat is van korte duur, want de set klinkt snel opnieuw kleurrijk en met attitude. Op het gloednieuwe nummer 'No Angels' is haar gitaarwerk subliem met duikvluchten naar de old school blues.

Proper en gemanierd is het allemaal niet, want deze band speelt vanuit de buik en met een hongerige energie. Tijdens 'Voodoo Working' doet ze op sommige momenten, qua sfeer, de jaren zestig herleven. Een combinatie van brutaliteit en virtuositeit regeert in 'Nearer To You'. Met 'Right Now' bewijst de band dat ze blues, soul en funk des te meer tegelijk kunnen spelen.  Bij het afsluiten haalt Samantha de cigar box-gitaar nog even boven en demonstreert ze met een rake kopstoot dat er wel degelijk vloeiende bluesrock uit zo'n kistje kan komen. Uitschieters noemen is lastig, dus slaan we dit over. Het zijn allemaal nummers met hun eigen, typische handelsmerk: energieke, pompende grooves, bijtende slidegitaar en Samantha's brutale zang. Zowel de songs als de solo's zijn kort gehouden. Het eindresultaat is een puur en uniek optreden. Bij Samantha spat het enthousiasme van het podium. Ongegeneerd vrolijk kunnen we ons huiswaarts begeven. Ik wacht met veel ongeduld op de nieuwe plaat.

Maxim Stevens

Nvdr: Voor een uitgebreid interview met Samantha Fish verwijzen we u naar nummer 82 van ons tijdschrift (maart 2012).
        

reageer op dit artikel

terug naar de index van de concert- en festivalrecensies

  • Naast de concert- en festivalverslagen op deze website is Back To The Roots sinds 1995 het meest complete en veelzijdige tijdschrift voor blues en verwante muziekstijlen. Vijf keer per jaar brengen we u nieuws, achtergrond, interviews, reportages, cd- en dvd-recensies, boeken, de meest complete blueskalender, enz... Nog geen abonnee? Klik hier voor meer info.

    
      foto's:
      © Maxim Stevens

      _____________________