Guy King & Soul Shot
Banana Peel, Ruiselede - 5 februari 2018


In 2004 had Guy King al eens twee avonden na elkaar in de Ruiseleedse bluestempel gespeeld, toen nog als één van de Gents bij Willie Kent. Uiteraard is er geen kat die zich dat nog herinnert, maar er hangt bewijsmateriaal in de Banana Peel en wie gericht kan zoeken op YouTube doet gouden vondsten. In nummer 100 van ons tijdschrift (september 2016) stelden we de supergitarist van Israëlische komaf interviewgewijs uitgebreid aan u voor, nadat hij ons met zijn muziek al verschillende keren in Chicago – waar hij sinds zijn 21ste resideert – uitermate had verblijd. We hebben links en ook rechts ooit al eens een ballonnetje opgelaten maar het leek precies alsof de organisatoren in de Lage Landen nog niet helemaal klaar waren voor de gesofisticeerde blues van een vooralsnog relatief onbekend artiest. Groot was onze vreugde toen we vernamen dat Fabrice Bessouat, de Franse drummende tourmanager (of tourmanagende drummer, zo u wil, al klinkt dat niet), Guy King naar onze spreekwoordelijke achtertuin zou brengen. Eén van de beste hedendaagse bluesgitaristen, begeleid door één van de beste Europese backing bands, een mens zou voor minder zijn broek afsteken...

Voor wie (nog) geen abonnee is op Back To The Roots (Joost mag weten waarom) en dat interview dus niet heeft gelezen, recapituleren we even heel kort. Guy King trok op zijn zestiende voor het eerst naar Chicago omwille van de blues. Compleet door de muziek ingepakt, besloot hij zich er ooit te vestigen, wat vijf jaar later na omzwervingen via Memphis en New Orleans ook gebeurde. Hij raakte er stevig in de bluesscene ingeburgerd en was zes jaar lang de gitarist-bandleider bij Willie Kent & His Gents. Na Willie's dood, in 2006, bouwde hij zijn solocarrière verder uit. Al snel was hij met zijn eigen band een graaggeziene gast op het Chicago Blues Festival en in gerenommeerde clubs als Buddy Guy's Legends, B.L.U.E.S, SPACE, Rosa's Lounge en ga zo maar door. Bluesliefhebbers – althans die van het soort dat er iets van kent – noemen hem in één adem met Chris Cain en Jimmy Johnson.

Ruiselede, 5 februari 2018. Guy start zijn optreden in Banana Peel met de soulshuffle 'Bad Case Of Love' en meteen vallen de toeschouwersbekjes open. 'Dat is precies geen gewone gitarist' horen we velen denken. Hun ogen zoeken bevestiging bij anderen, die op hun beurt instemmend knikken. Ondertussen schuwt Guy het risico niet, want al van bij het tweede nummer poneert hij een innemende lange ballade met spitsvondige uitgesponnen solo's. Hij speelt 'Truth', het titelnummer van zijn cd uit 2016 op Delmark Records waarvoor hij trouwens een nominatie kreeg voor de Blues Music Award in de categorie 'beste album van een opkomende artiest'. Daarna volgt een ode aan B.B. King in 'Sweet Sixteen'. Het is verdorie lang geleden dat we een blanke medemens zo intens de blues hoorden spelen. Ja, ook dit is een trage slijper maar de culminerende energie die Guy en zijn bandleden zowel onderling als met het publiek uitwisselen, maken dit tot het hoogtepunt van de eerste set. Guy wisselt de klassiekers gezwind af met eigen werk en uit zijn eerste cd 'Livin' It' (2008) krijgen we het jazzy en funky 'Go Out And Get It'. Het Bananavolk zingt gedwee mee maar dan onderbreekt Guy droogjes met de woorden "mijn excuses, mensen, maar ik ga eens een beetje gitaarspelen, mag ik?" Wat volgt is een meesterlijke solo met capriolen die een mens nauwelijks voor mogelijk acht. Aan het einde van de set zet King de compleet verblufte toeschouwers weer met de voetjes op de grond in Albert Kings 'If The Washing Don't Get You, The Rinsing Will'. Dit is weer handjes draaien, billen kletsen en meezingen geblazen!

We vernoemden al de immer sympathieke drummer Fabrice Bessouat, eeuwig goedlachs, rijkelijk geolied en schijnbaar onvermoeibaar. Zijn band, Soul Shot, bestaat vanavond ook uit de bijzonder functionele toetsenman Cédric le Goff en bassist Antoine Escalier. We dagen u uit om ons een betere Europese bassist te noemen. U zult zich lang in de knikker moeten krabben. Voor wie het nog niet in de smiezen had, Soul Shot is ook de band die John Németh begeleidde tijdens zijn recente tour (o.a. In Comptoir des Arts en op Blaublues), die zowel Jimmy Burns als Jj Thames van een rijkelijke backing voorzag op Swing Blues, die enkele jaren geleden met Jimmy Johnson voor het hoogtepunt tekende op (Ge)Varenwinkel enzovoort enzovoort. Deze jongens zijn fe-no-me-naal!!

Na de korte pauze vergast Guy King ons op een pakkend 'Honest I Do' (Jimmy Reed) en een meesterlijke versie van 'I Want To Ta-Ta You' (Johnny 'Guitar' Watson). Hij vertelt over een guitige meid die hij in Chicago aan het werk had gezien en zowel gepakt door haar vocaal talent als door haar frisse verschijning vroeg hij haar om samen met hem een duet te zingen op 'Truth'. Ondertussen is Sarah Fringero, die guitige meid dus, zijn echtgenote en hun dochtertje is negen maand jong. De liefde voor zijn gezinnetje druipt ervan af in de song 'My Hapiness Is Due To You'. Guy voert ons in onvervalste Elmore James-stijl naar Chicago in 'Fine Little Mama' en in het funky 'I Never Make My Move Too Soon' belanden we weer bij het klankenspectrum van B.B. King. Wie zich als bluesartiest wil bekwamen in het vraagstuk 'hoe houd ik het publiek bij de les?' mag gerust bij Guy King in de leer. Wat een rollercoaster van stijlen, gevoelens en nuances! Deze jongen is een entertainer pur sang, een volbloed bluesgod, een grootmeester. Daarvan zijn wij al lang overtuigd en sinds vandaag ook het publiek in Banana Peel. Met de klok van elven in het vizier perst King er nog twee toegiften uit: een magistrale 'Georgia On My Mind' (Ray Charles) en de uitsmijter 'Little By Little' (Jr. Wells). Braaf als we zijn, respecteren we het journalistieke embargo maar we kunnen het niet laten om aan te kondigen dat Guy King en zijn Franse vrienden later dit jaar terugkeren naar ons land. Hou vooral het programma van het betere Belgische bluesfestival in de gaten...


Franky Bruneel
         

reageer op dit artikel

terug naar de index van de concert- en festivalrecensies

  • Naast de concert- en festivalverslagen op deze website is Back To The Roots sinds 1995 het meest complete en veelzijdige tijdschrift voor blues en verwante muziekstijlen. Vijf keer per jaar brengen we u nieuws, achtergrond, interviews, reportages, cd- en dvd-recensies, boeken, de meest complete blueskalender, enz... Nog geen abonnee? Klik hier voor meer info.

    
      foto's:
      © Franky Bruneel

      _____________________