|
|
||
|
|
 Hoewel
Steve Guyger naar eigen zeggen geen prominente naamsbekendheid geniet,
is deze zanger-harmonicaspeler uit Philadelphia een overtuigende
bluesman met een degelijke Chicagosound. Dat heeft zijn reden, want
deze ex-vrachtwagenchauffeur frequenteerde de concerten van de
allergrootsten en was vaak de tweede stem bij Jimmy Rogers toen deze in
zijn latere loopbaan aan een heropmars bezig was.We kregen twee no-nonsense swingsets, met hart en ziel gespeeld, ondanks de vele covers. Er was veel ruimte voor de solo's van Kai Strauss, de Duitse gitarist die hier perfect zijn rol van begeleider opnam en niet die van de solohald. Er was ook de jonge Catalaanse pianist Victor Puertas, die een florissante stijl etaleerde en ook op harmonica een getalenteerde duellist voor Guyger bleek. Dat is uitzonderlijk. De Franse ritmesectie, bestaande uit bassist Philippe Scemana en drummer Pascal Delmas spreidde een creatieve dynamiek tentoon. Het was dus weer aardig genieten in de voormalige schuur waar het publiek nog steeds komt om écht naar de muzikanten te luisteren. We hoorden 'Rocket 88' in de versie van James Cotton, 'My Babe', verwijzend naar Little Walter en 'I Wish You Would', schatplichtig aan Billy Boy Arnold en niet aan de versie uit de Britse rock. Na afloop van het optreden waren de commentaren in de gerenommeerde Vlaamse club unaniem lovend en dit, uiteraard, volledig terecht! André Hobus
(vertaling: Franky Bruneel)  terug naar de index van de concert- en festivalrecensies
|
foto's: © André Hobus __________________
|
