|
|
||
|
|
 Op
'Kill Or Be Kind' vindt Samantha Fish zich opnieuw uit, zoals ze dat
doet bij ieder nieuw werk. Iedere plaat klinkt totaal anders. Door deze
diversiteit aan songmateriaal vervelen haar optredens nooit. Als
voorprogramma heeft men gekozen voor beloftevol jong bloed, Félix
Rabin. Deze Franse gitarist liet zich al opmerken tijdens een tournee
met Wishbone Ash en kon daarna deze ervaring uitbreiden met een toer
door de UK. Alles is aanwezig voor een gezellige avond en aan deze
support act zal het niet liggen. De Franse belofte krijgt tijd voor zes
songs en weet er wat mee te doen. Eén cover ('Voodoo Child') verkiest
hij naast vijf eigen nummers. Als Félix loos gaat met zijn gitaar maakt
hij zeker indruk, bijgestaan door zijn krachtige stem. 'Say' en 'Down
Our Roads' zijn nummers die zeker kunnen blijven hangen. Een groep voor
de toekomst. Maar
zoals altijd komt het publiek voor de hoofdact. Vandaag Samantha Fish.
Blije opzwepende blues met een goede zangeres en een uitstekende band.
Daarvoor zijn we vanavond naar Leuven gekomen. Met haar eenendertig
jaar is ze een frisse wind in de wereld van de bluesgitaar. De uit
Kansas City afkomstige gitariste houdt het publiek in trance van de
eerste tot de laatste noot. Van verveling is nergens sprake. Ze is en
blijft vooral een uitmuntende gitariste. Voeg daarbij présence, goede
tekstschrijfster, podiumbeest en bandleider aan toe, en je begrijpt dat
Samantha Fish niet in een hokje te duwen valt. De band begint lekker
met 'Hole In The Bottom', zonder Samantha, om daarna gezamenlijk
vuurwerk te brengen met 'Bulletproof', tevens ook de openingssong van
haar recente album. Ze weet haar riffs als geen ander te vervlechten
met intieme gitaarpartijen waarvan het kippenvel je op de armen komt te
staan. Haar stem is er één die je maar één keer moet horen om daarna
nooit meer te vergeten. Zo één waar verdriet en vreugde wel heel naaste
familie van elkaar zijn. De
sfeer onder de aanwezigen is uitstekend. Er wordt meegezongen en
geklapt dat het een lieve lust is. Als Scott Graves (drums), Chris
Alexander (bas) en Nicolas David/Phil Breen (keys) even aanzetten,
zoals in 'Highway's Holding Me Now' en 'Bitch On The Run', gaan de
remmen los. Vette blues en bluesrock, echte knallers. De energie en
power tijdens hun optreden vertalen naar het publiek is het doel van
deze band. Samantha leeft zich als gitariste uit op allerlei manieren.
Cigar Box, akoestisch, elektrisch. Het maakt haar allemaal niet uit en
ze geeft zich telkens voor honderd procent. Bij 'No Angels' pompt ze
een enorme kracht in de zaal. De toeschouwers eten uit haar hand en de
bisnummers zijn een ware triomf. De kans is groot dat Samantha vanavond
weer wat zieltjes heeft gewonnen. We hebben alvast meer dan genoten van
deze avond en op onze terugweg nogmaals van de plaat. Voor de afwezigen
die op een herkansing hopen, kunnen we aankondigen dat ze dit jaar nog
naar Blues Peer komt. Allen daarheen, zouden we zeggen. Maxim Stevens
terug naar de index van de concert- en festivalrecensies
|
foto's: © Maxim Stevens _____________________
|
