|
|
||
|
|
 In
de late jaren tachtig kruisen de wegen van jazz- en bluesgitarist Duke
Robillard en de Finse groep Wentus Blues Band zich voor het eerst. Er
kwam een klik en er ontstaat een vriendschap waaruit dertig jaar later
een plaat uit voort vloeit, nl. het leuke Too Much Mustard! Hierbij
hoort dan ook passend een tournee bij, zodoende dat we goed gemutst ons
op weg begeven naar het immer gezellige Spirit of 66'. Een mens krijgt
immers niet elke dag de kans om zijn favoriete Finse bluesband aan het
werk te zien, dit gecombineerd met een wereldwijd zeer geliefd en
erkend gitarist: Duke Robillard!Duke werd geboren in 1948 te Rhode Island, is een gitarist die alles kan en dat in het verleden heeft laten horen bij diverse groepen als Roomful Of Blues, Legendary Blues Band, The Fabulous Thunderbirds en bij Bob Dylan. Een onmiskenbaar talent, een uitzonderlijke elegantie én dat extra tikkeltje meer, waardoor hij zichzelf moeiteloos plaatst tussen de grote artiesten. We mogen hem absoluut bestempelen als een gevestigde naam in de blues. Wentus Blues Band is een gezellig groepje dat de podia aller landen al decennia onveilig maakt. Wij hebben ze leren kennen via 'Lucky Strike Woman', hun plaat uit 2015. Sindsdien zijn we fan. Eén zekerheid, beu worden we de band niet. Daarvoor is hun enthousiasme te aanstekelijk. Ze kunnen vrijwel alles spelen wat ze willen. Als twee oude rotten in het vak de handen in mekaar slaan en een samenwerking op het getouw zetten zijn de verwachtingen altijd hoog gespannen.  Wat
valt meteen op? Om te beginnen hoe ongelooflijk soepel het zestal staat
te musiceren. De avond wordt op gang geschoten met 'Stop Breaking
Down'. Opwinding gegarandeerd. Vervolgens 'You Got My Love'. Shaken met
die schouders. Als eerste cover is er gekozen voor Robert Johnson's
'Judgement Day'. Hun fijne, melodieuze, rijk gearrangeerd en bij wijlen
soms stevig rockende songs zijn met veel karakter en gevoel voor drama
gezongen door Juho Karinet. Deze charismatische zanger neemt het podium
in en laat zich gelden in de positieve zin. Hun uitvoering van het
swingende, gospel getinte 'I Stay At The Party' van The Holmes Brothers
is hier een mooi voorbeeld van. Ook mooi om te zien is de chemie tussen
Duke Robillard en Nikko Riippa. Hun gitaarwerk ligt op het eerste zicht
mijlenver uit elkaar en toch vullen beide artiesten mekaar op
meeslepende wijze aan.  Bassist
Robban Hagnàs, de lijm tussen de muzikanten, bepaalt met knap opgezette
leadlijnen in de melodieën de spanning van ieder nummer. Op drums geeft
Daniel Hjerppe even strak als melodieus het ritme aan. Wat een drummer.
Voor zijn eerste keer in België te zijn laat hij een stevige indruk
achter. Toetsenist Ville Riippa draagt via een spelvreugde die zijn
uitwerking niet mist zijn steentje bij. Wat geeft hij een schwung aan
hun nummers. Dat ze kunnen rocken laten ze horen op ''She's A Killer
Hot Blonde'. Vakwerk van vakmannen. Warm aanbevolen is 'She Made My
Mind', ouder werk van Duke Robillard, maar nog steeds een door het
publiek gewaardeerd nummer. In 'Where Have All The Songbirds Gone' is
het prachtig om te horen hoe Juho zijn ziel en zaligheid in de song
legt. Zo schotelen ze ons nog geslaagde hommages aan BB King en Eddy
Kirkland voor en krijgen we covers van o.a. Tom Waits en Leonard Cohen
te horen. Een subliem optreden. In deze vorm en bezetting mag de band
nog meermaals doorgaan.Maxim Stevens
terug naar de index van de concert- en festivalrecensies
|
foto's: © Maxim Stevens _____________________
|
