|
|
||
|
|
Het is
wederom een prachtmiddag en avond geweest op
deze prachtlocatie waar ons nog heel wat moois
te wachten staat. Dank aan John en zijn hele
team! Stef Smit terug naar de index van de concert- en festivalrecensies Naast de concert- en festivalverslagen op deze website is Back To The Roots sinds 1995 het meest complete en veelzijdige tijdschrift voor blues en verwante muziekstijlen. Vijf keer per jaar brengen we u nieuws, achtergrond, interviews, reportages, cd- en dvd-recensies, boeken, de meest complete blueskalender, enz... Nog geen abonnee? Klik hier voor meer info.
|
|
Op deze vroege
zondagmiddag (14 u.) hadden de Belgische BluesBones
de eer om het festival te mogen openen.
Misschien was dit een ondankbare taak voor deze
gelouterde band die al menig festival in vuur en
vlam heeft gezet. Gelukkig heerste er een
gezonde animo in de goed gevulde zaal met veel
aanhang van de band die uit was op een feestje.
En dat ontstond al vrij snel. Het was even
wennen aan een nieuw gezicht op gitaar in plaats
van de gekende Stef Paglia maar deze gitarist is
een waardige invaller en hield zich goed staande
in deze kwalitatief hoogstaande band. Gelukkig
mochten de BluesBones langer spelen dan
voorzien, want de Britse band Catfish had
problemen op Schiphol en kreeg daardoor
vertraging. Dit tot groot genoegen van het
publiek dat nog een tandje bijstak om de band
aan te moedigen. We kregen alle
BluesBones-klassiekers overtuigend
voorgeschoteld. 
Om 16 u. trad Mell
& Vintage Future aan. Ze hadden dus
geruild met Catfish. Deze band was voor mij een
complete verrassing. Nu had ik Mell al vaak op
televisie gezien in de meest uiteenlopende
programma's maar toch had ik geen duidelijk
beeld van wat ons hier te wachten stond. De
soundcheck maakte al duidelijk dat hier iets
bijzonders ging gebeuren. De zang sneed meteen
door merg en been en dat beloofde wat! Ik ben
echt een Hammond-fan maar wat ik nu hoorde, was
zeldzaam. Zo verschrikkelijk goed! Het
hoogtepunt van de show was een prachtuitvoering
van Lou Reeds 'Perfect Day'. Wat een muzikale
explosie! Het was ongelooflijk hoe drums en
Hammond de sound bepaalden met af en toe de
gitaar van Mell erbij. De bas kwam uit de
voetpedalen van de Hammond en dat was
indrukwekkend. Blues, soul, funk, dance... het
kwam allemaal voorbij en voor we het wisten, was
dit optreden afgelopen. Mell & Vintage
Future heeft een verpletterende indruk nagelaten
en smaakt naar meer!
Catfish is een
veelbelovende band uit Engeland die ook in
Nederland flink aan de weg timmert. Ze begonnen
om 18 u. alsof ze al drie uur op het podium
stonden. Ze pakten het publiek gelijk in. Die
gasten kwamen geprikkeld en moe uit het busje
maar ze waren gemotiveerd tot op het bot door
het uitzinnige publiek dat hen tot grote hoogten
schreeuwde. Misschien had een klein beetje
nuance hun powerbluesrock wat beter gemaakt. Nu
was het wel erg veel 'van dik hout planken
zagen'. Enkele mensen haakten vroegtijdig af
maar ja... je kan het ook niet iedereen naar de
zin maken. Maar dat deze band met heel veel
plezier, enthousiasme en vakmanschap het
aanwezige publiek compleet heeft ingepakt, is
een onaantastbaar feit. Organisator John Maes
gaf na afloop aan dat hij zelden zoiets had
meegemaakt. Hoe dit publiek uit z'n dak ging en
om een toegift had gebruld...