|
||
|
Een eerbetoon aan Big
Bill Broonzy was absoluut geen toevallige keuze.
Ook deze avond kaderde immers in de activiteiten
rond de heropening en wie heden en toekomst
benoemt, gaat onvermijdelijk ook terug in de
geschiedenis. De Hnita is de oudste jazzclub van
de Benelux. De wortels ervan gaan terug tot in
1955, toen Juul Anthonissen met de Heistse
Jazzclub concerten organiseerde in zaal Bergola.
Datzelfde jaar was Big Bill Broonzy de
allereerste Amerikaanse artiest die er kwam
spelen. Velen zouden volgen, vooral dan de
jazzlegendes. Nog één klein detail uit het
geschiedenisboekje: In 1959 werd de Heistse
Jazzclub omgedoopt tot Hnita Jazzclub. Hnita is
de naam die men in de achtste eeuw gaf aan de
rivier de Nete die door Heist-op-den-Berg
stroomt. En omdat we van ronde cirkels houden,
nog even dit: Tijdens de renovatieperiode van de
hoeve organiseerde de club enkele concerten op
andere locaties, waaronder zaal Bergola waar
alles ooit begon. En vzw Hnita wordt
tegenwoordig geleid door Peter Anthonissen, zoon
van de in 2008 overleden oprichter Juul. Over
zonen gesproken... normaal gezien zou Michael
van Isveldt, zoon van Broonzy (zie BTTR 95 –
juni 2015) dit eerbetoon aan zijn vader hebben
bijgewoond, maar daar besliste corona anders
over... Het
programma startte met de kortfilm 'Big Bill
Blues' van de Waalse cineast Jean Delire. Daarin
zien we Broonzy die in 1956 een Brusselse
jazzclub binnen stapt en er vier nummers speelt
(waaronder zijn signature song 'Key To The
Highway' en 'Just A Dream'). 18 minuten
volstonden om het Hnita-publiek bij het nekvel
te grijpen en hen ervan te overtuigen dat
Broonzy zowel op gitaar als vocaal een
grootmeester was. Tijdens het optreden dat op de
film volgde, zei Shakedown Tim trouwens terecht
dat Broonzy, met meer dan driehonderd songs op
zijn actief, misschien wel een grotere
bekendheid verdient. Wanneer het over de
bluespioniers gaat, valt doorgaans de naam van
Robert Johnson als eerste, terwijl deze
tijdsgenoot van Broonzy slechts 29 nummers heeft
opgenomen. Een bevreemdend moment was ook toen
de vraag werd gesteld wie in het publiek
voorafgaand aan deze avond Big Bill Broonzy
reeds kende. Van de pakweg 120 aanwezigen staken
ongeveer 25 mensen de hand op... Hoewel we Shakedown
Tim en Steven Troch al lang kennen en al
veelvuldig aan het werk hebben gezien, hebben ze
ons deze avond verrast. Met name Tim kennen we
in hoofdzaak als een elektrische gitarist – en
we bedoelen daarmee uiteraard een gitarist op
elektrische gitaar – met een duidelijke
voorliefde voor de westkuststijl van de jaren
'50 (denk bv. aan Pee Wee Crayton). Maar in de
rol van Broonzy deed hij de Broonzy-klassiekers
maar ook minder bekende pareltjes als 'Guitar
Rag' en – vooral – 'How You Want It Done' alle
geloofwaardige eer aan. Het kan niet anders of
Tim heeft de muziek van Big Bill Broonzy zeer
grondig en gedetailleerd bestudeerd. Geen
Broonzy zonder harmonicaspeler Jazz Gillum en
vice versa. Steven Troch was vanavond de Gillum
van dienst en eigenlijk is hij de geknipte
harmonicaman voor deze klus. Net als Broonzy's
harpkompaan heeft ook hij een eerder
gesofisticeerde speelstijl, al vallen de twee
niet te vergelijken. Steven imiteerde echter
niet, maar incorporeerde zijn eigenste zelf in
de muziek van Broonzy en enkele tijdgenoten. Dat
was zowaar een interessante combinatie. Het duo
onderhield het publiek met de muziek, maar ook
met weetjes en anekdotes over Big Bill Broonzy.
Zo belichtten ze aan het einde van de tweede set
ook even het feit dat Broonzy in de jaren '40 de
eerste was om in Chicago elektrische gitaar te
spelen. Daarbij kregen ze versterking van de
voortreffelijke pianist Jan Ursi. Dit was
voor ons een zeer aangename kennismaking met de
Hnita Jazzclub. Enkele details zijn ons in het
bijzonder opgevallen: de sublieme klank in het
concertzaaltje – we hebben het, eerlijk is
eerlijk, nog niet vaak beter dan dit gehoord –
en de bijzondere dienstbaarheid en
klantvriendelijkheid van alle medewerkers.
Steven en Tim hebben ons de drive bezorgd om
eens wat vaker naar Broonzy te luisteren én het
goede nieuws is dat ze zelf danig veel plezier
hebben beleefd aan dit project, zodat de
goesting er is om er een vervolg aan te breien
en de Broonzy-tribute ook naar andere plaatsen
te brengen. Franky Bruneel terug naar de index van de concert- en festivalrecensies Naast de concert- en festivalverslagen op deze website is Back To The Roots sinds 1995 het meest complete en veelzijdige tijdschrift voor blues en verwante muziekstijlen. Vijf keer per jaar brengen we u nieuws, achtergrond, interviews, reportages, cd- en dvd-recensies, boeken, de meest complete blueskalender, enz... Nog geen abonnee? Klik hier voor meer info.
|
foto's: © Franky Bruneel
|