Nienke Dingemans en Beaux Gris Gris
Heyhoef Backstage, Tilburg (NL) - 19 maart 2022

Als support act van Beaux Gris Gris & The Apocalypse (uit Orange, California) mogen we de Nederlandse Nienke Dingemans met band gaan zien – en horen – en we zijn heel benieuwd na alle lovende recensies van haar debuut-cd 'Devil On My Shoulder'. Vanaf de eerste noten is het duidelijk dat hier een erg goede band staat, met muzikanten die weten hoe het werkt. Met een perfect geluid in de zaal komen de eerste klanken van de dobro tot ons voor Nienke vocaal gaat invallen. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat Nienke behoorlijk gespannen is en dit heeft invloed op haar stem. We hebben haar al vaker gezien én haar cd gerecenseerd, dus kunnen we inschatten dat er meer in dit optreden had kunnen zitten indien ze niet zo gespannen was geweest. De uitstekende gitarist Jan van Bijnen kon behoorlijk met dobro en diverse andere gitaren uit de voeten en hij demonstreerde kundig de kunst van het weglaten. Drummer Joost Verbraak en bassist Joris Verbogt speelden fantastisch in op het repertoire. Alles bij elkaar was dit een prachtige support act en Nienke is een talent waar we nog veel van zullen horen.

Vanwege de pandemie was het optreden van Beaux Gris Gris al drie keer uitgesteld. Zeker drie jaar geleden mochten we de band een paar keer verwelkomen, o.a. op Breda Barst en als support voor Sue Foley in de Gouden Leeuw in Dongen. In twee jaar tijd is er veel veranderd dus waren we benieuwd hoe het nu zou zijn. Vanavond waren er enkele mensen die er toen ook bij waren. De band heeft dus zijn fans, al had het best wel wat drukker mogen zijn. De sfeer was er niet minder om en stipt om halftien ging het los.

Het eerste verschil was de look van Greta wiens mooie blauwe haren nu lang zijn. Maar er waren nog opvallende zaken, zoals Robins gitaar, een Music Man Sterling Albert Lee signature. En er is een nieuw gezicht, met name Stephen Mildwater op bas. Lieve hemel, wat een virtuoze bassist is dit zeg, en dan heb ik het nog niet over de vocalen die hij regelmatig samen met Greta aangaat. De samenzang, soms aan het eind van een song, soms als a capella-start, bezorgde mij meermaals kippenvel. Dit is echt top om mee te maken. Mark Barrett is nog steeds een ongelooflijk goede en strakke drummer en het was een waar genot om hem weer eens aan het werk te zien. Emma Jonson ondersteunt iedereen met achtergrondzang en vooral op de toetsen. Naarmate de set vorderde, ging Robin meer soleren, tot groot vermaak van het publiek dat hier maar geen genoeg van kreeg. Het overstuurde geluid met duidelijke lesley-invloeden deed ons mijmeren over de tijden van The Hoax. Ik zou de sfeer willen omschrijven als een psychedelische trip van voodoomuziek met een enorme dansbare vibe waarbij je geen moment stil kon staan.

De nieuwe cd, die nog niet uit is, was hier al te koop en dat zorgde na afloop voor een flinke rij bij de merchandise. Iedereen wou nog een praatje maken met deze helden en heldinnen. Dit was alweer een zeer geslaagd optreden op deze prachtlocatie onder perfecte omstandigheden. Een volgend hoogtepunt is de onvolprezen Matt Schofield op 16 april en die wil je toch ook voor geen geld missen...

Stef Smit



reageer op dit artikel

terug naar de index van de concert- en festivalrecensies

  • Naast de concert- en festivalverslagen op deze website is Back To The Roots sinds 1995 het meest complete en veelzijdige tijdschrift voor blues en verwante muziekstijlen. Vijf keer per jaar brengen we u nieuws, achtergrond, interviews, reportages, cd- en dvd-recensies, boeken, de meest complete blueskalender, enz... Nog geen abonnee? Klik hier voor meer info.

    
      foto's:
      ©
Hans Kusters