Bywater Call
Hnita Jazzclub, Heist-op-den-Berg - 21 oktober 2023

Voor een uitgebreide kennismaking met deze Canadese topband verwijzen we jou naar nummer 113 van ons tijdschrift (mei 2020). Vier keer zagen we hen in het verleden reeds aan het werk en we zijn onvoorwaardelijk fan. Keer op keer heeft hun spitsvondige eigen stijl met blues-, soul-, funk-, jazz- en gospelinvloeden ons meedogenloos bij het nekvel gegrepen. Om nog maar niet te spreken over de onwaarschijnlijk sterke zang van frontvrouw Meghan Parnell, volgens ons de beste zangeres ter wereld in de – laat ons nu gemakshalve en hoogst uitzonderlijk ook eens dit modewoord gebruiken – rootsmuziek. Al lang wilden we Bywater Call eens in optimale omstandigheden zien. We bedoelen hiermee dat het voor klankmensen geen sinecure is om een zevenkoppige band met toetsen en blazers de perfecte balans te geven. Maar we kennen de Hnita Jazzclub op dat vlak. Klank en licht zijn er simpelweg perfect, dus maakten we met plezier de verre verplaatsing naar Heist-op-den-Berg.

Met zo'n 180 toeschouwers mocht de Hnitahoeve andermaal een full house noteren. Blijkbaar zijn er nog wel muziekliefhebbers die er eenzelfde mening als wij op nahouden. Straffer zelfs. Wij wonnen niet de langeafstandprijs want er waren ook toeschouwers uit Parijs en Straatsburg. Kun je je dat voorstellen? Het optreden begon ingetogen met 'Swing Low' uit hun eerste, titelloze, cd. Aangezien hier geen hooiberg was, kon je de speld horen vallen maar de energie die in de loop van de avond zou exploderen, was reeds voelbaar. De nieuwe single 'For All We Know' volgde. Deze melodieuze slow komt uit hun derde cd 'Beyond The Doorway', een schijf die de band in eigen beheer heeft gemaakt en die niet in de handel maar enkel tijdens optredens verkrijgbaar is. En ja, die hebben we vanavond uiteraard gescoord. Van hieruit ging het gezwind naar de bezwerende New Orleans second-line van het gospelnummer 'Give Me A Sign Of Peace'. Het publiek bleek ontvlambaar en dat was voor de band het signaal om een aantal nieuwe nummers uit te testen, waaronder 'Let It Roll', in de inmiddels vertrouwde eigen Bywater Call-stijl. Zodanig reikhalzend dat het pijn begint te doen, kijken we uit naar een volgende cd! Aan het einde van de eerste set stuwde de band het publiek naar ongecontroleerde hoogtes met de Stephen Stills-klassieker 'Love The One You're With' in een fraaie 'extended version'.

De tweede set begon met een inspirerende jazzy intro door de twee blazers, Stephen Dyte (trompet) en Julian Nally (saxofoon) om deze klasbakken maar eens bij naam te noemen. Het was de aanzet voor het trage, sfeervolle 'Silver Lining', één van Bywater Calls 'signature songs' uit de eerste cd. Deze set onderscheidde zich trouwens van de eerste (die echt rond de songs was opgebouwd) omdat alle instrumentalisten meer mochten soleren en zo hun virtuositeit in de spotlights konden spelen. Zo viel ons in het tweede nummer een sterk staaltje slidegitaar à la Derek Trucks op van gitarist Dave Barnes, in een ritme en beat die sterk aanleunden bij 'Iedereen Is Van De Wereld' van The Scene. Uiteraard berust die vergelijking op louter toeval. Daarna kwam het opzwepende 'Arizona', één van onze favoriete songs van deze band. Met het ingetogen 'Left Behind' keerde Bywater Call nog even terug naar de tweede cd 'Remain' waarvan ze ook de titelsong speelden. Deze nummers etaleerden andermaal hét handelsmerk van de band en dat is, menen wij, toch wel de stem van Meghan Parnell. Dat schuurpapieren grit, die perfecte toonvastheid, de vibrato die Meghan telkens weer feilloos in het ritme van de muziek dwingt... We dagen je uit: noem ons één zangeres die het haar even goed nadoet. Wat zeg je? Okay, denk er nog maar even over na. Dit feestje liep stilaan tegen het einde aan, maar niet voordat de dolgedraaide 'party people' nog één keer loos mochten gaan. In het funky 'Sing It... Na Na Na Na' brulde iedereen in etappes luidkeels mee, enkel onderbroken door een schitterende unisono van sax en trompet en even later een weergaloze drumsolo van Bruce McCarthy (tevens ook Bywater Calls technische bolleboos en muziekproducer) die ons de pedalen niet afnam maar ons integendeel ritmisch strak in het gareel hield.

De muziek van Bywater Call is allesomvattend en tijdens een optreden gebeurt er op het podium ontzettend veel. Het is als een boek dat je meerdere keren moet hebben gelezen om er het maximum uit te halen. Dat we hen hier in de Hnita Jazzclub hebben mogen meemaken, staat voor altijd op ons trommelvlies gebrand.

Franky Bruneel

• fotogalerij
  

• fotogalerij