|
||
|
Die zaterdagavond repten wij ons naar Westerhoven, een
landelijke gemeente in Nederland, zowat halfweg tussen Lommel en
Eindhoven, waar de sportzaal Koolakkers voor de eerste maal het
domein was voor vetkuiven, jeans met omgeslagen pijpen en de
portefeuille in de kontzak beveiligd met een 'wallet chain'. Het
programma was veelbelovend met een mix van rockabilly, rock-'n-roll
en blues. Een impressie…
Een
uitermate vriendelijke organisator Johan Van Meurs stond ons
reeds op te wachten aan de inkom. Na een eerste kennismaking
trokken wij naar de zaal waar het zou gebeuren.
Rock-'n-roll en meer nog zelfs rockabilly is een zaak van
trio’s. Het was dan ook niet verwonderlijk dat er vaak niet
meer dan drie muzikanten het podium bevolkten. Trio
nummer één luisterde naar de naam Channel Red. Opgericht
in 2003 en residerend in Eindhoven hebben deze jongens zich een
weg gebaand in het rockwereldje. Hun set was snedig, hard en
gedreven, veel eigen werk en voor de rest rauwe rock-'n-roll en
neo-rockabilly. Ook
T-99 telt niet meer dan drie leden. De band met Mischa den
Haring op gitaar heeft steeds de kunst verstaan om klassieke
blues te vermengen met rock-'n-roll, een vleugje country en
zelfs punk. Deze mix ronden zij vaak af met experimentele, vaak
Oosters aandoende klanken zodat het geheel erg sfeervol wordt.
Het was hier niet anders. Naast dit fraais serveerden Mischa en
zijn kompanen ons ook enkele klassieke bluessongs, zodat op het
einde van de set alles mooi in evenwicht was. CC Jerome’s Jetsetters, nog een trio, noemen zichzelf een 'blues en soul injected rock & roll/rockabilly band’ en dat maakten zij volkomen waar. Ze koppelden stevige eigen songs moeiteloos aan klassiekers uit de jaren ’50. Frontman, zanger, gitarist Jeroen van Gasteren ontpopte zich als de Nederlandse Brian Setzer. Vlammende, swingende gitaarpartijen, vlotte zang en een dynamische Deon Buck op upright bass katapulteerden ons 'back to the swinging rocking fifties'. Jerome en zijn maten zijn een begrip in Spanje en hebben een contract met El Toro, hét label bij uitstek voor dit genre. Het wordt hoog tijd dat deze jongens de lage landen vaker op hun kop zetten!
Het
was dan ook geen wonder dat het Texaanse rockabillywonderkind
Nick Curran hen als begeleidingsband
koos. Gekleed in een rode Perfecto en James Dean-pet had hij
ook iets van deze filmlegende. Songs uit zijn 'Dr. Velvet-periode' reeg hij strak aan het nieuwere werk van zijn in 2010 te
verschijnen cd. Dat Nick een grote fan is van Little Richard
wordt hoe langer hoe duidelijker. De nieuwe songs hebben een
uitermate hoog Richardgehalte en ook vocaal gaat Nick de
richting uit van de zwarte pianowizzard. Als een tsunami
toverde Curran de ene hit na de andere uit zijn knalrode gitaar.
De jukebox stond geprogrammeerd op non-stop en het publiek
genoot ervan, zoveel was duidelijk. Curran is een monument en
zijn set was fenomenaal!
Curran had duidelijk menige bezoeker naar Westerhoven gelokt,
met het gevolg dat Big Joe Louis and his Blues Kings
jammer genoeg voor een handvol muziekliefhebbers hun ding
moesten doen. Geen makkelijke karwei maar Big Joe, die ooit nog
als frontman bij The Big Town Playboys fungeerde, bewees genoeg
vakkennis in huis te hebben om de laatste aanwezigen toch nog
een mooie set classic British blues voor te schotelen. Terecht
mogen Big Joe en zijn Kings de titel 'best modern British
bluesband' op hun visitekaartje zetten!
Dat
de organisatoren meer dan hun best hadden gedaan om de
liefhebbers deze heerlijkheden aan te bieden, is duidelijk. Nu
nog hopen dat ze dit festival de volgende jaren hernemen en dat blues-, rock-'n-roll-
en rockabillyfans in de toekomst
massaal zullen afzakken naar Westerhoven! Lambert Smits
|
foto's: © Lambert Smits - boven: CC Jerome's Jetsetters - midden: Nick Curran - onder: Big Joe Louis
__________________
- site CC
Jerome's Jetsetters
|