|
|
||
|
|
Tommy McClennan
'You can mistreat me here, but you can't when I go home. 'Cause I got someone there who will really make you leave me alone...' We horen het hem zo graag zingen, op zijn eigen onnavolgbare humoristische en vaak haast schreeuwerige manier. Deltablueslegende Tommy McClennan was het archetype van de vuilbekkende bluesman wiens persoonlijkheid tenvolle tot uiting komt in zijn muziek. Met de dubbele gelaagdheid van de oorspronkelijke bluesteksten in gedachten, zouden we McClennan haast als de aanvoerder aller vetzakken durven bestempelen. Alhoewel hij nooit erg bekend is geworden, liet hij de blues een aanzienlijke erfenis na. Zijn lieflied 'Bottle Up And Go' is een klassieker geworden en hij was de auteur van 'Cross Cut Saw Blues' (bekend van Albert King). Op 22 november 1939 nam hij 'Baby, Don't You Want To Go?' op. Samen met 'Old Original Kokomo Blues' van Kokomo Arnold (1934), 'Sweet Home Chicago' van Robert Johnson (1936) en 'Kokomo Blues' van Scrapper Blackwell (1928) leverde McClennan met dit nummer enkele belangrijke bouwstenen voor wat later dé standaardsong van de Chicagoblues zou worden... katoenlabeur en gitaartroost Ook al vermelden bepaalde documenten 4 januari 1905 als geboortedatum, en Durant (Holmes County), Mississippi, als Tommy McClennans geboorteplaats, toch wordt algemeen aangenomen dat hij op 8 april 1908 werd geboren in de buurt van J.E. Slighs plantage, nabij Yazoo City, een nijverheidsstadje iets ten noorden van het meer bekende Jackson en Vicksburg, Mississippi. Misschien klinkt het woord nijverheidsstadje u aangenaam in de oren, maar bespaart u zich de moeite van een idyllische gedachte. In de aanloop van wat nog de grote depressie moest worden, tierde de kinderarbeid er al welig. De jongetjes labeurden op de katoenplantages, de meisjes in de garenspinnerijen. Voor de rest hield men er zich hoofdzakelijk bezig met de heropbouw van Yazoo City na de zoveelste tornado of nadat de Yazoorivier weer eens buiten haar oevers was getreden. Het moet een armtierige omgeving zijn geweest; de ideale kweekvijver dus, voor de bluesartiesten van die tijd. Robert Petway was trouwens een streek- en leeftijdsgenoot van McClennan. Er zou tussen de twee een levenslange vriendschap ontstaan. Beiden trokken ook vaak op met David 'Honeyboy' Edwards en omdat McClennan, zoals zoveel andere bluesartiesten, nooit tot een autobiografie is gekomen, zijn we voor zijn verhaal grotendeels aangewezen op de herinneringen die Edwards door de jaren heen heeft geventileerd. __________________________________________________________________________
Het volledige artikel over Tommy McClennan staat in BTTR 83 (juni 2012)
|
|
door
Franky Bruneel