Hokie Joint
c.c. De Steiger, Menen - 17 juni 2010

Diversiteit troef in het aanbod van On The Road. De afsluiter van het voorjaarsseizoen zorgde alvast voor de nodige animo. En dit zowel op het podium als eromheen. Jo Jo Burgess, de zanger-frontman, acteerde zich van begin tot einde met een overvloed aan mimiek in het middelpunt van de belangstelling. Het publiek reageerde daar zeer uiteenlopend op; het kamp van enthousiastelingen en dat van de non-believers leken zowat in evenwicht. De ruige, vettige en compromisloze muziek van dit vijftal zorgde op zijn minst voor heel wat afwisseling, maar wat in het bijzonder opviel was de individuele kundigheid van de groepsleden. De 58-jarige Stephen ‘Cupsey’ Cutmore, onbetwistbaar de senior van de band, drumde even expliciet als zijn gelaatsuitdrukkingen lieten uitschijnen. De junior van het kwintet, Joel Fisk, de 23-jarige gitarist, hield een meer gereserveerde houding aan, die zich echter niet doortrok tijdens zijn voortreffelijke solo’s, nu eens ingetogen en dan weer zwaar uithalend met wah-wah of slide. Harmonicaspeler Giles King kreeg met regelmaat vrij spel, in die mate dat hij zich met plezier een nummer lang onder het publiek mengde. Bassist Fergie Fulton laveerde zich vrijelijk tussen de anderen, maar kwam evengoed soleren op een neuslengte van het publiek. Bij de aanvang van het eerste nummer stelden ze zich dwars over het podium in een rij op, alsof ze hun aanwezigheid op deze manier wilden benadrukken.

Daar ze voor dit eenmalige optreden de oversteek naar België hadden gemaakt, leek deze ingeving best gerechtvaardigd. In de slipstream van de erg goed onthaalde cd ‘The Way It Goes…Sometimes’ (2008 – Cool Buzz) prijkten ze al op de affiche van Moulin Ospel en BRBF Peer. De opvolger komt in het najaar op de markt en daaruit stelden ze hier zes nieuwe nummers voor. ‘Force Of Habbit’, ‘Jackie Boy’, ‘The Music Starts To Play’ en ‘Bang Bang Bang’ klonken alvast veelbelovend. En, u raad het al, stuk voor stuk eigen composities. Hier en daar valt het woord ‘neo-blues’ om hun muziek te typeren, handig voor diegenen die willens nillens muziek moeten catalogeren. Mij baserend op de diversiteit onder de groepsleden bestaat de output uit een mengelmoes van invloeden. Tussen Stephen en het duo Jo Jo - Joel ligt een generatie verschil op vlak van muzikale bagage. Deze groep brengt originele, fris klinkende nummers, waarin eerder de inhoud dan wel de vorm als blues moet worden getypeerd. Hun credo 'we brengen blues bij de massa' houdt een wel een heuse uitdaging in. We houden het vooralsnog op muziek voor een ruim en vooral breeddenkend publiek. Het was in elk geval voor heel wat aanwezigen een openbaring om deze groep aan het werk te zien. Voor Bennie was het een zwaar karwei om de geluidsmix in de hand te houden. Gelukkig had hij tijdens het tweede deel het losgeslagen paard terug stevig bij de teugels.

On The Road neemt twee maanden pauze om in september terug uit de startblokken te schieten met Dave Specter & the Bluebirds feat. Sharon Lewis. De nieuwe abonnementen zijn eens te meer als zoete broodjes de deur uitgevlogen, waarvan akte. Enjoy your summer blues…

Patrick Lagae

reageer op dit artikel

• fotogalerij

       ___________________________

       koppelingen:
         - website Hokie Joint
       - website c.c. De Steiger