Vieux Farka Touré
4AD, Diksmuide - 12 november 2010
Amper
een maand voor zijn optreden in de Diksmuidse tempel voor
kwaliteits-muziek, kortweg de 4AD, toerde de Malinees samen met Taj
Mahal langs de Amerikaanse westkust. Met als voorprogramma Cut The Hill
Gang bood deze club ons een avond muziek aan waardoor je het begrip
'blues' noodgedwongen in een hemelsbreed perspectief gaat bekijken.
Mocht de lezer zich afvragen of dit ons heeft bevallen, dan kunnen we
antwoorden in de zin van: dit was een uitzonderlijk prettige en
leerrijke ervaring.
Er was
uiteraard helemaal geen sprake van het begrip ‘blues’ in de vormelijke
zin van het woord, niettemin uitte ‘blues’ zich uitdrukkelijk in de
vertolking van de nummers, dit gold zowel voor de groep rond Johnny
Walker als voor het Afrikaanse gezelschap rond Vieux. Met laatstgenoemde
hadden we graag een uitvoerig gesprek gevoerd, maar omdat hij zich tot
net voor het optreden had afgezonderd om zijn batterijen bij te laden,
bleef het bij enkele korte gedachtewissels. In het kort kwam het er op
neer dat Vieux wel degelijk door roots & blues muziek beïnvloed werd -of
wordt, want hij is pas 29 - en hij citeerde namen als J.L. Hooker en B.B.
King. Zijn muziek is gebaseerd op oude blues, vermengd met
Noord-Malinese accenten (met verwijzing naar zijn vader Ali). Hij gaat
zelfs nog een stapje verder: Afrikaanse muziek is grenzeloos, de
creativiteit is onuitputtelijk en in alle Malinese muziek gaat een rock
element schuil, en dit alles omschrijft hij als Sahara rock. Hij zingt
in diverse Malinese dialecten, zoals het Soraï, Bambara en Peul.
Vieux
bleek niet de man van veel woorden, en na een viertal vraagjes leek zijn
aandacht te verslappen, uiteraard had dit ook te maken met de opbouw van
de concentratie vlak voor zijn optreden. Achteraf begreep ik dat de man
mij veel meer te vertellen had via zijn muziek dan hij het met woorden
had gekund. Dit aan de hand van nummers die een gemiddelde van 15
minuten vlot haalden en toch geen fractie van een seconde verveelden. De
diversiteit hield het boeiend, noem het zoals je wilt: wereldmuziek,
rock, reggae, blues, Afrikaanse percussie… Vieux sprak met zijn
elektrische gitaar, keek amper naar de hals ervan en zijn vingers leken
uit zichzelf de weg te vinden naar de akkoorden, een indrukwekkend
schouwspel om gade te slaan. Daarnaast beschikt hij ook nog over een
hemelsmooie stem. Het eerste bisnummer bracht hij in zijn dooie eentje,
met akoestische gitaar en frêle zang. Zowat de hele zaal hield de adem
in. Bij de afsluiter toonde hij tot wat hij in staat is met een djembe.
Vieux liet zich omringen door zeer bedreven Malinese muzikanten, met een
stip voor Soulemane Kane als percussionist (djembe en kalebas). Alles
samen een unieke ervaring, niet op zijn minst op basis van de innige
verbondenheid met de muziek en de daaruit voortvloeiende uitbundige
sfeer in de zaal.
Cut
The Hill Gang stond dan weer voor één brok energie met een vlammend heet
optreden. Het trio Walker, Meinerding en Kaufman werd uitgebreid met de
fantastische keyboardspeler John Wesley Myers, ooit frontman van ILCK en
tevens goed voor de ene helft van het waanzinnig rockende duo Black
Diamond Heavies. Samen presenteerden ze ons een daverend muzikaal
spektakel, doordrenkt met een brok psychedelica onder hoogspanning en op
punk geïnspireerde bluesritmes. Op het podium niets dan plezier en ook
voor de toeschouwer was de portie genot niet nauw afgemeten. Bijkomend
pluspunt was dat ze alle vier over goed gesmeerde stembanden beschikten,
waardoor de nummers een unieke stempel kregen op basis van de
zangpartijen. Tijdens de afsluitende, met een rocksausje overgoten,
boogie ging Johnny de nabijheid van zijn gitaarversterker opzoeken, om
er tot aan de finale noot allerhande creatieve geluidsspelletjes uit te
proberen, met onbetwistbaar succes
trouwens. We zijn al getuige geweest van veel minder goeds. Het optreden
van deze 'Kentucky devils' stond in het teken van de nieuwbakken cd
‘Mean Black Cat’.Daarop bewijst Johnny Walker er nog steeds veel zin in
te hebben na de teleurgang van zijn vorige band: Soledad Brothers. Met
deze gedurfde programmatie bewees de 4AD nogmaals zijn intrinsieke
waarde in het West-Vlaamse muzieklandschap.