Mark DuFresne
Het Bruggenhuis,
Overboelare - 8 november 2011
Sinds
2009 blazen Rob en Magda Het Bruggenhuis in Overboelare - een
deelgemeente van Geraardsbergen- nieuw leven in. Het is 'The
place to be', voor wielerliefhebbers en wandelaars, langs het jaagpad
aan de oevers van de Dender. Maar ook voor wie houdt van muziek.
Wekelijks zijn er - meestal gratis - jazzconcerten. Rob heeft dus een
voorkeur voor jazz, maar behoudt gelukkig ook een plaatsje vrij voor de
bluessound. De drankkaart is er uitgebreid en de maaltijden zijn
verzorgd. Wat kan een Bourgondiėr zich nog meer wensen? Een gratis
bluesconcert misschien...
Ex- Roomful
of Blues frontman Mark DuFresne was samen gitaarvirtuoos Maurizio Pugno,
Alberto Marsico op orgel en drummer Gio Rossi te gast op de taalgrens
met Henegouwen. Dinsdag is nu net geen uitgelezen dag voor een concert
en toch zat Het Bruggenhuis afgeladen vol. Mark DuFresne woont in
Seatlle, Washington en won een W.C. Grammy Award met het album 'That's
Right' met Roomful of Blues. Mark heeft een stemtimbre dat moeiteloos
vier octaven aankan en is een meesterlijk harmonicaspeler. Net voor het
optreden vertrouwde hij ons toe: "I got a good feeling for tonight". Na
een jazzy instrumentaal intermezzo spande hij de teugels meteen strak
aan met 'Lion's Den'. Mark strooide onophoudelijk met lachwekkende
bindteksten zoals 'this is the best living room, where I ever played'.
En met 'We Have To Come for Your Daughters' dreef hij de atmosfeer naar
een absoluut hoogtepunt. Toen een versterker het plots liet afweten,
speelde DuFresne zelfs een intiem solomoment op zijn kleinood. Mark en
Pugno besloten de eerste set met een verschroeiende versie van 'Kansas
City Bar-B-Q'.
Na
een korte pauze liet DuFresne zich alweer hilarisch opmerken door te
verkondigen dat ze eindelijk gingen spelen waarvoor ze gekomen waren:
'Heavy Metal and Ramstein'. Gelukkig kwam het niet zover en waren de
vier matenblues van
'Drowin'
On Dry Land' een gezellige voetstamper. Pugno deed ons onvoorwaardelijk
aan Alex Schultz terugdenken, maar liet de nodige vrijheid aan de
Hammondtonen van Marsico. Een zeldzame bluesballade was zowaar 'Don't Be
A Fool' en 'That's What I Found Out', een weergave die Sugar Ray Norcia
eerder met Maurizio Pugno registreerde voor de gelijknamige cd. De show
ging naar een climax toen DuFresne het publiek bestookte met de
verleidelijke rocker 'Just Enough' en het funky geassocieerde ''This
Little Honey'. Traditioneel was 'That Crazy Girl Of Mine':
West Coast swing aan de Dender. Bij de bisronde vroeg Mark doodleuk 'No
one here have to work tomorrow?' en het kwartet leunde nog eens stevig
achterover met ondermeer 'Send Me Someone To Love'. Na ruim 140 minuten
dropen Mark DuFresne en het Maurizio Pugno Trio letterlijk en figuurlijk
van het podium.
Rob, wij
hopen met zijn allen dat een volgend bluesconcert niet lang op zich
hoeft te wachten.