Riethoven Rocks
Zaal De Sleutel, Riethoven (NL) - 29 september 2012
Het
was weeral een jaartje geleden dat het landelijke Riethoven in het Nederlandse
Brabant 'the place to be' was voor de liefhebbers van fifties-rock-'n-roll en
rockabilly. Na de onoverkomelijke omleidingen wegens wegwerkzaamheden, eigen aan
de periode dat er in België gemeenteraadsverkiezingen zijn, bereikten wij
gelukkig tijdig de plaats van bestemming. De zaal bleek op dat moment reeds
aardig gevuld met vetkuiven, leren jacks en petticoats. Nadat
organisator Johan ons persoonlijk had begroet, kon het feest beginnen.
De uit
Leeuwarden afkomstige Downbeat Maestros danken hun groepsnaam
aan de eerste regel van Ronnie Dawsons rockabillyhit 'Action Packed',
Gimme a Downbeat, Maestro…. Zijstaken de vlam aan van wat een
glansrijke avond zou worden. Dat deze jongens moeilijk uit hun lood zijn
te slaan, werd al vlug duidelijk. Vol vuur waren zij aan de eerste
nummers bezig of daar begaf de kam van de staande bas het. Geen
nood…want gitarist Lennard Fopma loste dit euvel op met het spelen van
een knappe dirty slideblues. Hun set was een erg toffe mix van
rockabilly, country en blues. En de erg persoonlijke interpretaties van Hound Dog Taylors 'Give Me Back My Wig' en Diddley's 'Who Do You Love'
smaakten naar meer.
CC
Jerome's Jetsetters zijn een begrip in het rockabillywereldje. Zijn
tienjarig verblijf in de States, waar CC Jerome samenwerkte met o.a. Lee
Rocker, heeft de man geen windeieren gelegd. Gehuld in een schitterend zwart
pak met witte accenten, toonde Jeroen van Gasteren, aka CC
Jerome, dat hij niet alleen een meester is op de Gretsch, maar tevens
dat hij samen met Deon Buck op staande bas de rockabilly en rhythym-and-blues feilloos op de rails kan houden. Dat deze heren een enorme
bewondering koesteren voor het oeuvre van The Blasters is een publiek
geheim. Vanzelfsprekend stonden 'So Long Baby Goodbye' en 'Marie Marie'
dan ook op Jerome's playlist. Maar ook rhythm-and-bluesklassieker 'Honey
Hush' van Big Joe Turner knalde in optimale vorm uit de speakers. Wij
zijn alvast benieuwd naar het nieuwe schijfje dat op stapel staat.
Van een
ietwat ander allooi zijn de Duitse Lou Cifer and The Hellions.
Zij profileren zich als Teddy Boys of kortweg Teds. Dit uit zich
vooral in de kledij, gekenmerkt door wat de dandy's droegen
in de Edwardiaanse periode. Meestal zijn dit lange jassen in donkere
kleuren en broeken met kachelbuispijpen die steevast te kort zijn,
zodat de sokken zichtbaar zijn. En alhoewel hun muziek perfect kadert in
het rockabillygenre, voegden deze Duitsers er nog iets aan toe, nl.
humor. Hun unieke 'Red Hot Rockabilly' barst bovendien van de
podiumgimmicks. Tijdens 'Do You Believe (in rock & roll)' transformeert
Lou Cifer haast in een predikant, zodat het publiek op de eerste
rijen overtuigend 'I Believe In Rock & Roll' krijst, telkens als hij de
vraag stelt of ze ook wel geloven. Zo ook laat Lou laat zich voor dood
vallen, terwijl gitarist Hal Hellion hem met een messcherpe gitaarsolo
weer tot leven wekt. En wat te denken van een songtekst als 'God Save
The Tits'? Kortom, deze heren brachten rockabilly zoals je zelden te
horen en vooral te zien krijgt.
Het was de
tweede maal dat wij de Engelse The Jets aan het werk zagen. Met
meer dan 2000 optredens op hun palmares, kennen de 3 broers Cotton
uiteraard het klappen van de zweep. Met Bob op staande bas en zang, Ray
op lead gitaar en zang en Tony op drums en zang, is dit een uiterst
getalenteerde familie. Gedurende ruim een uur nemen ze je mee op een
muzikale reis door de fifties. Naast rockers als 'C'mon Everybody' en 'Somethin'
Else', bieden ze je een trip aan langs alle muziekgenres van de jaren
vijftig. Volledig zijn is hier praktisch onmogelijk, maar denk naast de
namen van de superrockers ook aan het werk van o.a. Dion and The
Belmonts, The Coasters en zelfs 'Jezebel' van Frankie Laine. Ook vocaal
zijn deze heren enorm sterk. Dat bewezen ze tijdens een rondje a capella
doo-wop, waarbij hun stemmen prachtig samenvloeiden. Dat de heren niet
zonder bisnummers mochten vertrekken, kan je wel raden. Het liep dan ook
tegen 2 uur toen het doek viel over een schitterende tiende
editie van Riethoven Rocks. See you next year Riethoven!