|
||
|
Fernant Zeste had de ondankbare taak om het festival te openen. Fernant Zeste is het pseudoniem voor Jonathan Scheerlinck. De bebaarde Gentse singer-songwriter had als 'special guest' harp-, fluit- en saxmuzikant Luiz Marquez uitgenodigd. Zeste heeft het nieuwe schijfje 'Polaroids' te promoten, en zoals zoveel collega-artiesten heeft hij dit in eigen beheer in de platenrekken gegooid. Met nummers als 'Your Mind Was Temblin', de lofzang aan zijn geboortedorp Welle en 'Louise III' doet Fernant ons sterk terugdenken aan de befaamde Fat Possumsound. Met een improviserende Marquez was 'Snowblind' een vroeg hoogtepunt. Maar met 'Lies' van The Black Keys vond Zeste bij het publiek heel wat meer aanknoping dan met zijn eigen origineel songwerk.
Deep And The Dudes maakten voorheen vooral naambekendheid als The Bluescrowns. Als Liz Mandeville uit Chicago in de lage landen is, fungeert de Nederlandse bluesgroep steevast als begeleidingsband. Met een jarenlange podiumervaring kruiden ze hun sound vooral met West Coast-jump, swing en Chicagogetinte nummers. De hemelse bewogenheid van saxofonist Daan Prevoo laat zich makkelijk onderstrepen door een grote dynamiek in de ritmiek van gitarist Paul Voestermans, bassist Arno Vervest en drummer Sjaak Korsten. De band wisselt swingende eigen composities af met covers uit het schatrijke bluesarchief.
Tijd voor het zwaardere werk. Gwyn Ashton vliegt er meteen
staalhard in en nummers uit zijn laatste album 'Radiogram' bliksemen ons
meteen uit onze sokken. Het bluesenthousiasme van Filip More verdient een warm en hartelijk applaus. Hopende op een twaalfde editie van het More Blues Festival trokken we blij het Zottegemse nachtleven in... Philip Verhaege
|
foto's: © Philip Verhaege
___________________________
|