Muziekcentrum De Bosuil is een begrip in de muziekwereld in Nederlands Limburg. Vele buitenlandse artiesten uit diverse genres stonden er reeds op het podium. Voor ons was het echter de eerste maal dat wij koers zetten naar de Bosuil en eerlijk gezegd, het is er erg gezellig. De waaiervormige zaal is niet extra groot zodat je al vlug in een gemoedelijke sfeer raakt ondergedompeld. En... men tapt er Belgische pils.

Klokslag halfnegen mochten CC Jerome & The Savoys de boel op gang trekken. CC Jerome zagen wij reeds diverse malen samen met zijn Jetsetters, waarmee hij een mix van rockabillly en rock-'n-roll brengt. Met de Savoys daarentegen gaat hij meer de rhythm and bluestoer op. Jeroen oftewel CC Jerome vindt ook in deze stijl duidelijk zijn draai. Dat de Savoys een saxofonist in hun gelederen hebben, geeft niet alleen extra glans aan de band, maar zorgt ook voor de nodige dosis swing. Naast werk van o.a. Smiley Lewis noteerden wij een schitterend '30 Years' van gitarist Matt Hill. De familie Hill is blijkbaar erg muzikaal want naast Matt mocht ook diens vrouw Nikki Hill de Savoys vervoegen. Haar bewondering voor Little Richard zette Niki daadwerkelijk in de verf met een pakkende versie van 'The Girl Can't Help It'.

Was er tijdens de set van CC Jerome & The Savoys nog een beetje bewegingsruimte, dan werd die tijdens de pauze ingevuld door nog binnenkomende Paladinsfans.

Het is verbazingwekkend dat The Paladins na reeds ruim drie decennia mee te draaien, nog steeds voor volle zalen kunnen zorgen. Ondanks het feit dat Dave, Thomas en Brian er ook niet jonger op worden, heeft dit geen enkele invloed op hun speelplezier. Zanger-gitarist Dave Gonzalez gaat nog steeds tekeer alsof hij het nog allemaal moet bewijzen, terwijl Thomas Yearsley zijn staande bas alle hoeken van het podium liet zien. Ondertussen hielden de strakke drumpartijen van Brian Fahey de Paladinstrein vakkundig op de sporen. Al de bekende songs, zoals o.a. ' 15 Days (On The Hood)', 'Going Down To Big Mary's', een uitgesponnen en meegebrulde 'Let's Buzz' en 'Tore Up' passeerden de revue. Dat Nederland van meet af aan heeft bijgedragen tot het Europese succes van de band werd door Dave nog eens benadrukt, waarvoor hij de Nederlandse fans bovendien nog eens extra bedankte. Terwijl een vermagerde Candye Kane vanuit de coulissen meegenoot, mochten Nikki en Matt Hill ook samen met The Paladins nog eens hun kunnen tonen. The Paladins zijn nog lang niet uitgespeeld, zoveel is duidelijk. Dit trio kan makkelijk nog enkele decennia mee. Dat bewezen zij hier nogmaals. Bedankt mensen van de Bosuil voor deze fantastische avond!

Lambert Smits

 

reageer op dit artikel

terug naar de index van de concert- en festivalrecensies