Het
Paasweekend is traditiegetrouw
het weekend
waarin 'The
World
Famous Rock 'n' Roll Barcrawl' oftewel
Rockin' Around Turnhout, duizenden liefhebbers van rock-'n-roll,
rockabilly, country en blues doet afzakken naar deze stad. Dat die
muziekliefhebbers van heinde en verre komen, was ook nu weer te merken.
Voor de Belgen was dit
een thuismatch, en voor de Nederlanders ligt Turnhout in hun achtertuin,
maar Duitsers, Fransen, Engelsen, Zweden en Denen vonden moeiteloos de
weg naar deze drie dagen durende hoogmis van de rock-'n-roll. De erg
gevarieerde affiche zal hier ongetwijfeld toe hebben bijgedragen. Een
affiche waarbij rock-'n-roll, rockabilly al dan niet met een
country-inslag en blues hand in hand gingen, was tevens het mooiste
bewijs dat deze genres veel met mekaar delen. Bovendien waren de
artiesten die deze genres vertolkten van een erg hoog niveau. Dit gold
niet alleen voor wie op het grote podium in de Kuub zijn ding mochten
doen, maar ook de bands die in de kroegen speelden, zorgden voor
aangename verrassingen. Wij doken drie dagen onder in dit
fifties-feestgedruis...
Naar
jaarlijkse gewoonte werd de aftrap op vrijdagavond gegeven in café 't
Keizershof op de Grote Markt. Daar zorgde de Nederlandse Stringcaster
al meteen voor de sfeer. Hun aanstekelijke bluegrass, rockabilly,
country en hillbilly wisten zelfs menige toeschouwer tot enkele
danspasjes te overhalen. In een bezetting met fiddle, banjo en mandoline
als hoofdinstrumenten kregen songs van o.a. Hank Williams en Johnny Cash
een extra glans.
Met een
buitentemperatuur die amper 5°C bereikte, haastten wij ons zaterdagavond
naar de Kuub in het cultuurhuis de Warande. De koude was vlug vergeten
toen we bij het inscannen van onze tickets in de foyer overweldigd
werden door de ruwe, dicht bij de authentieke rockabilly aanleunende set
van de Nederlandse Hi-Tombs. De sound van deze gasten is zo
authentiek dat het leek alsof de heren playbackten op 45-toerenplaatjes.
Prachtige band!
Nog
vlug een pintje besteld aan de bar om dan richting grote zaal te gaan.
Daar mochten onze eigen Crystal & Runnin' Wild loos gaan. Enkele
weken geleden zagen wij hen nog als Crystal Dawn & Runnin' Wild aan het
werk tijdens Rolmo's Roots Rock in Zonhoven. Crystal Dawn is nu
blijkbaar gewoon Crystal geworden, maar dat deed niets af aan haar
performancekwaliteiten. In Zonhoven zagen we een goed op weg zijnde
zangeres die nog heel wat in haar mars had. Hier zagen wij een volleerde
frontvrouw die Runnin' Wild met vaste hand door de energieke set leidde,
waarbij gitarist en papa Patrick Ouchène onder goedkeuring van
dochterlief, regelmatig kon soleren. 'Mean, Mean Man' van Wanda Jackson
mocht natuurlijk niet ontbreken, maar de rockabillyversie van 'Search &
Destroy' van Iggy And The Stooges zorgde pas echt voor een
adrenalineboost. Ook Buddy Holly behoort tot Crystals favorieten, zodat
's mans laatste opname 'It Doesn't Matter Anymore' terecht een plaatsje
kreeg op de playlist. En de snoepjes waren nog niet allemaal verdeeld.
Samen in een duet met drummer Johnny Trash, gaf Crystal een denderend
'Jackson' ten beste.
Van over de
plas kwamen The Original Houserockers. De originele bezetting
zorgde meteen voor originele rockabilly. Dit trio uit Essex heeft zich
namelijk tot doel gesteld de rockabillysound van de fifties levend te
houden. En daar slagen zij met brio in. Frontman, zanger en linkshandige
gitarist Rob Glazebrook heeft het helemaal. Niet alleen heeft hij de
perfecte look, maar ook zijn met echo overgoten stem deinst niet terug
voor de oerkreten die menig singletje destijds sierden. Genieten was dus
de boodschap met nummers als 'Jitterbug Baby', ' You Shake Me' en 'You're
Something Special'. En dan vooral niet te vergeten de ode die zij
brachten aan Lightnin' Hopkins met een rockend 'Don't Need No Job'. Pure
klasse!
James
Intveld die bij het grote publiek veelal bekend is vanwege de
zangpartijen van Johnny Depps rol in de film 'Cry Baby' beklom in een
prachtig bordeauxkleurig pak het podium. Wie echter dacht dat deze
kledij enkel gedragen werd door countryartiesten kwam bedrogen uit.
James heeft inderdaad countryroots maar het rocken is hem niet vreemd.
Met een erg strakke band, waarin de leadgitarist van dienst best een
aparte vermelding mocht krijgen, zorgde Intveld voor een set om van te
snoepen. Songs als 'Cryin' Over You' uit zijn in 1997 uitgebrachte album
'Introducing James Intveld' en 'Stop The World' uit 'Somewhere Down The
Road' zijn duidelijk highlights in Intvelds repertoire. Maar net zo goed
zijn 'Home Of The Blues' van Cash, 'Mona Lisa' van Carl Mann, Tony Joe
White's 'Polk Salad Annie' en Chuck Berry's 'Brown Eyed Handsome Man' op
Intvelds lijf geschreven.
Voor rauwe,
stevige blues was het wachten op The Excellos. Deze Britten
zweren bij het geluid van het gelijknamige label en dat was ook te
merken aan hun set die bol stond van de boogies. Dit trio bedient zich
naast de gitaar, mondharmonica en drums van zelfgemaakte instrumenten.
Adam Wakefield tovert uit zijn door hemzelf ontworpen cigarboxgitaar het
rauwe geluid dat hun optreden kenmerkte. Bovendien is zijn double bass
die hij van een oude reiskoffer maakte niet alleen een lust voor het
gehoor. Met deze jongens was het boogietime geblazen.
'Spoonful', 'Mellow Down Easy', 'I Wish I Was A Catfish' en 'I
Just Wanna Make Love To You' koppelden ze smetteloos aan een nummer als
'Black Betty' van Ram Jam, dat je nu niet bepaald in een Excellogeluid
zou verwachten, maar het lukte wonderwel. Onbegrijpelijk dat deze band
geen vaste waarde is op bluesfestivals! Na afloop repten wij ons
richting hotel waar het overschakelen naar het zomeruur ervoor zorgde
dat wij pas rond 3.30 u onder de lakens kropen. Moe maar wel tevreden!
Na
een stevig Paasontbijt met vanzelfsprekend de daarbij horende eitjes,
zowel gekookt als van chocolade, trokken we opnieuw naar de Kuub waar de
Engelse onemanband Dollar Bill de vlooienmarkt en carshow mocht
opluisteren. Sinds Seasick Steve furore maakte als onemanband, komen ook
andere artiesten in deze bezetting aan bod. En alhoewel ze zich, naast
de menselijke stem, bijna allen bedienen van gitaar, harmonica, bassdum
en hi-hat, is er toch een serieus onderscheid. De ene is al muzikaler en
genietbaarder dan de andere en dan plaatsen we Dollar Bill graag bij
diegenen die het publiek weten te begeesteren door hun bezieling maar
vooral door hun muzikaliteit. Bill was dan ook een aangename ontdekking
die een serieuze aanwinst zou zijn op onze bluespodia.
Of het nu
het zomeruur was of niet, het blijft een raadsel, maar onze magen
vroegen al vrij vlug naar een opkikker. Erg was dit evenwel niet want
dan konden we op tijd aan de kroegentocht beginnen. Een kroegentocht met
een deelname van maar liefst 16 cafés. Ze allen bezoeken was een utopie,
dus pikten wij er enkele, steeds overvolle drankgelegenheden uit. Zo
zagen we de uit de USA afkomstige Arson Roulette, momenteel toch
een naam in het rockabillywereldje. Uit Frankrijk kwam de swing- en
jumpband Nico Duportal & His Rhythm Dudes. Nico's gitaarspel zit
in de T-Bone stijl, die trouwens prachtig accordeert met zijn blazers.
Erg tof optreden! Smokey And The Bandits
en Jaimy & His Hurricanes kwamen uit Nederlan
d.
Smokey en de zijnen opereren meer in de country, terwijl Jaimy en zijn
kompanen meer de rockabilly en blues als speelterrein hebben. Jaimy
verbaasde ons trouwens met zijn interpretatie van 'Big Boss Man'. Zonder
het origineel geweld aan te doen zorgde hij voor een versie zoals we er
nog nooit eentje hadden gehoord. De eigentijdse aanpak, met vooral het
geweldige gitaarintermezzo, zorgde voor kippenvel. Het liep ondertussen
reeds tegen middernacht, zodat de Belgische Little Roman & The Dirty
Cats, waarbij vooral de sterke zang van Little Roman opviel, de
laatste band op onze tocht werd.
Om
middernacht zou de release van 'Barfly', het nieuwe schijfje van 49
Special uit Frankrijk plaatsvinden in de Kuub. Het was weer geruime
tijd geleden dat ze nog nieuw werk uitbrachten, maar hier bewezen ze dat
'Barfly' nog steeds de ingrediënten als country en rockabilly bezit.
Ingrediënten die 49 Special zeker nog meer erkenning zullen bezorgen.
Ver na
middernacht viel het doek over deze editie van Rockin' Around Turnhout.
Een editie die ongetwijfeld zal bijblijven, niet alleen door de muzikale
variatie maar vooral door de kwaliteit van de bands en het
professionalisme van de organisatie. Afspraak op de volgende Rockin'
Around Turnhout en dit op 18, 19 en 20 april 2014. Be there!
Lambert
Smits
reageer op dit artikel
terug naar de index van de concert-
en festivalrecensies