September
Blues
Witte Zaal, Bolderberg - 7 september 2013
De vzw
Recovery verschaft hulp aan enkele plaatselijke jongeren met
beperkingen, en organiseert regelmatig evenementen om financiële
middelen te verwerven. Het was echter de eerste keer dat ze dit deden in
de vorm van een bluesfestival. Voorzitter Marc Philtjens kon voor het
samenstellen van de affiche rekenen op Marcel Schaeken, geen onbekende
in de blueswereld. Met drie topbands van eigen bodem was ambiance reeds
op voorhand verzekerd.
Mr P.C.
And The Uploaders mochten het feestje op gang trekken. Geen
gemakkelijke opdracht als je bedenkt dat het publiek voor een groot deel
bestond uit sympathisanten, die de vzw een warm hart toedragen. Voor
velen zal dit de eerste confrontatie met het fenomeen 'blues' zijn
geweest. Patrick maakte echter dat het publiek stilaan op dreef kwam.
Met songs als 'Hoi, Hoi, Hoi', 'She Moves Me', 'Seven Nights To Rock' en
'Caledonia' lukte dat zonder problemen. Een serieuze aanwinst voor de
Uploaders is zonder meer saxofonist Marc Swerts. Marc, die door het
leven gaat als professor-doctor, gespecialiseerd in non-verbale
communicatie, blaast letterlijk nieuw leven in Mr. P.C.'s repertoire.
Tijdens
de set van Fried Bourbon raakte
het publiek zelfs aan het dansen. Dat Steven Troch en zijn mannen
tot het beste behoren wat de Belgische bluesscene te bieden heeft, was
andermaal duidelijk. Een goede groove, een vet klinkende gitaar en een
messcherpe mondharmonica sierden hun set. 'A Feeling Called The Blues',
Little Walters 'Can't Hold Out Much Longer' en 'Nine Below Zero' waren
maar enkele songs die de toeschouwers verorberden als zoetekoek. De hoe
langer hoe enthousiaster wordende menigte zong 'Diggin' A Hole' zelfs
uit volle borst mee. Fried Bourbons laatste song 'We Gotta Go' was dan
ook niet letterlijk te nemen, want zonder bisnummer mochten ze de Witte
Zaal niet verlaten.
Vier handen,
twintig vingers, twee stemmen en twee paar voeten en toch klinken als
een volledig orkest. Niet gemakkelijk, maar The John Henry Orchestra
bewees dat het kan. Jan Jaspers, één helft van het duo, speelde hier
min of meer een thuismatch. Samen met Henk 'Last Call' Van der Sypt
kregen ze de massa tot op het kookpunt. Het is formidabel om te zien wat
deze heren doen met songs als CCR's 'Green
River', 'Get Back' van The Beatles, 'I Feel Good' van James Brown, '19th
Nervous Breakdown' van de Stones, en zo kunnen we nog een tijdje
doorgaan. Jan en Henk coveren geenszins deze nummers, alhoewel ze
natuurlijk wel herkenbaar blijven. De passie en de emotie die zij in hun
repertoire steken, stralen zij zonder meer uit op hun publiek. Doornat
van het zweet maar tevreden verlieten zij, na ruim anderhalf uur het
podium. En dan te bedenken dat ze nog maar net een rit van pakweg 650 km
achter de rug hadden om hier te geraken.
Deze eerste
September Blues heeft zeker bij een aantal mensen de bluesmicrobe wakker
gemaakt. Nu nog maar hopen dat ook vzw Recovery er beter van geworden
is, en wie weet... breit men hier nog een vervolg aan...
Naast de concert- en festivalverslagen op deze website is Back To
The Roots sinds 1995 het meest complete en veelzijdige tijdschrift
voor blues en verwante muziekstijlen. Vijf keer per jaar brengen we
u nieuws, achtergrond, interviews, reportages, cd- en dvd-recensies,
boeken, de meest complete blueskalender, enz... Nog geen abonnee?
Klik hier voor meer info.