'Your
Rock & Roll Highlight Of The Year' luidt de slogan van het festival
Sjock in Gierle. Dat is zeker niet overdreven, want met 29 bands
verdeeld over drie dagen en twee podia behoren zij zeker tot de grotere
festivals in het genre. Op het hoofdpodium staan bands met een
hedendaagse invulling van de rock-'n-roll en in de tent, Titty Twister
genaamd, komt de authentieke aan de jaren '50 verwante rockabilly en
rock-'n-roll aan bod. Het hoeft verder geen betoog dat de Titty Twister
een zondag lang onze biotoop werd. Broeierig heet was het toen wij met
de nodige Belgische wegomleggingen het festivalterrein bereikten. Maar
de goede ontvangst en een fris biertje op het gezellige terras van de
backstageruimte bleken al vlug de gedroomde opkikkers...
De
nieuwe Belgische sterren aan het rock-'n-roll- en rockabillyfirmament
zijn zonder twijfel The Hi-Stars. Wisten zij onlangs nog
op Goe Zot in Oud-Turnhout met vlag en wimpel te overtuigen, wel op
Sjock staken zij nog een tandje bij. De manier waarop deze gasten
rockabilly, rock-'n-roll en country vakkundig en smaakvol mixen is
adem-benemend. Covers als 'Tell It To Me', 'Julie', 'Working Man Blues'
en 'Running From The Hounds' kregen een zuurstofkuur toegediend, zodat
zij weer fris en als nieuw uit de speakers knalden. Het nog kleine
aantal eigen songs, waaronder een knap 'Some Lovin'', zal spoedig
uitgebreid worden. Gitarist Little Jimmy wist ons te vertellen dat de
band momenteel druk bezig is met componeren en dat kan het eigen gezicht
van de band nog meer in de verf zetten. 'Keep On Rockin' Hi-Stars!'
Voor de iets
meer op speed drijvende, rudimentaire rockabilly, maar net nog geen pure
psychobilly, waren de momenteel in de lage landen op tournee zijnde en
vanuit Kansas City opererende The Rumblejetts gecontacteerd.
Enorm energiek werkte de band zich door een repertoire van Sun-songs en
eigen werk. Burnettes 'Train Kept A Rollin'', Jerry
Lee's 'High School Confidential', George Jones' 'He Stopped Loving Her
Today', ' Commando', 'Workin' To Earn My Death en 'I Found You' waren
maar enkele pareltjes uit de pakweg 45 minuten durende set. Knap
was ook de stunt waarbij een totaal in het zwart gestoken gemaskerd
persoon op het podium enkele confettibommen tot ontploffen bracht.
Smokestack
Lightnin' werkte enkele jaren geleden samen met onze Seatsniffers
aan de cd 'Roadmasters', een schijfje dat een beeld gaf van het leven 'on
the road'. Onlangs zagen we deze Duitsers nog als begeleidingsband voor
Los Straitjacketsgitarist Eddie Angel, maar wanneer ze hun eigen ding
kunnen doen, komt deze band nog het meest tot zijn recht. En dat was op
Sjock duidelijk het geval. Dat zij ook in België een enorme aanhang
hebben, was te merken aan de dichte drommen fans die geruime tijd voor
de aanvang van het optreden een plaats dicht bij het podium hadden
bemachtigd. Uit hun omvangrijk repertoire noteerden wij Tony Joe White's
'Polk Salad Annie', een knap 'Carter Cain', een op een Bo Diddley beat
drijvende 'Soulbeat', en uit hun recent met Eddie Angel opgenomen schijf
'Stolen Friends', 'Long Line Rider' en het mooie ingetogen 'Everglades'.
Wegens
reisperikelen kon The John Lewis Trio niet tijdig ter plekke zijn, zodat
Deke Dickerson & The Modern Sounds er enkele uurtjes vroeger aan
mochten beginnen. Met de onafscheidelijke Stetson op het hoofd maakt de
niet klein van gestalte zijnde Deke een overweldigende indruk. Maar als
spoedig bleek dat Deke het niet uitsluitend van zijn looks moet hebben.
Of het nu blues, rockabilly, rock-'n-roll of country betreft, steeds
voelt hij zich als een vis in het water. Bovendien is hij ook een
multi-i
nstrumentalist.
Dat bewees hij tijdens een rondje 'instrumenten wisselen' waar hij zowel
op drums als op staande bas zijn mannetje stond. Hoogtepunten uit Deke's
set vermelden is onbegonnen werk, want iedere song stond als een huis.
En alsof dit alles nog niet voldoende was, doken plots Los Straitjackets
op. Samen met Deke en zijn band joegen zij met 'Itchy Chicken' de
temperatuur nog meer de hoogte in. Schitterende set! Maar ook The Modern
Sounds hebben heel wat talent in huis. Zo is er drummer Alex Hall,
eerder in de band van JD McPherson, die ook aardig over de baan kon met
de witte en zwarte toetsen. Alex wist ons trouwens te vertellen dat JD
McPherson nieuw materiaal aan het opnemen is. Wij kijken er alvast naar
uit!
De moeilijke
reis en de daarbij horende slapeloze periode hadden The John Lewis
Trio naar de zombiestatus gedreven. Eenmaal op het podium bleek van
die zombiestatus niets meer over te schieten. Deze Engelsen bespelen een
erg breed muzikaal spectrum, gaande van klassieke rock-'n-roll met Chuck
Berry of Bo Diddley inslag, tot rockabilly en country. Hun versie van
'Baby Please Don't Go' kondigde Lewis aan als 80-er jaren rockabilly.
Beter hadden wij het niet kunnen definiëren. Vertrekkend van de
klassieke intro, werd het tempo al vlug opgedreven tot het
vetkuivenniveau.
Hou
je van Dick Dale, Duane Eddy of The Ventures, dan behoren de Amerikaanse
Los Straitjackets ongetwijfeld ook tot jouw idolen, en dan weet
je dat een concert van hen synoniem is voor partytime. De instrumentale
songs die dit viertal brengt, geven je amper de tijd om op adem te
komen. Songs als o.a. 'Itchy Chicken', 'Outta Gear', 'Call-Speed', 'Aerostar',
'Sing Sing Sing', 'Bus Stop' van The Hollies en Sam Cookes 'You Send Me'
zweepten het publiek zodanig op, zodat een vlucht richting geluidsman
aan de zijkant van het podium voor de hand lag. Kwamen Los Straitjackets,
Deke Dickerson vervoegen dan was het nu de beurt aan Deke om de set van
Straitjackets nog meer onder stoom te zetten. Met een broeierige versie
van Sam The Shams 'Wooly Bully' en 'California Sun' van The Rivieras
lukte dat zonder problemen. Niet alleen zijn Los Straitjackets muzikaal
erg sterk, met hun zwarte pakken, witte hemden en zwarte dassen en de
onafscheidelijke maskers, scheppen zij sowieso een eigen sfeer. Voeg
daar nog de choreografische pasjes bij en je weet dat je met deze band
een afsluiter van formaat in huis haalt.
Het was
reeds na middernacht toen we via diverse bospaadjes naar de parking
wandelden. Wat wij onthouden van Sjock 2013? Wel, een prima ontvangst,
een erg sterke affiche en vooral onbeperkt genieten onder een stralende
zon!
Lambert
Smits
Met dank
aan Frantic Franky
reageer op dit artikel
terug naar de index van de concert-
en festivalrecensies