Gene Taylor's Boogie Woogie Special CC Palethe, Overpelt - 3 oktober 2014
Voor
de openingsavond van het nieuwe rootsseizoen had de organisatie van CC
Palethe, Gene Taylor carte blanche gegeven. Niet alleen de rol van
pianist maar ook die van architect van deze avond waren een kolfje naar
Gene’s hand. Aan zijn zijde verwelkomde hij Renaud Patigny en Patrick
Cuyvers als medetoetsenisten, gitarist Tim Ielegems en
mondharmonicaspeler Steven Troch, beiden van het op zijn laatste benen
lopende Fried Bourbon. Aangevuld met een drummer en bassist, bezorgden
zij het talrijk aanwezige publiek een muzikaal hoogstaande en
uitbundige avond.
Gene
Taylor had niet alleen carte blanche gekregen voor het samenbrengen van
de muzikanten voor deze avond, maar hij zette solo meteen de toon met
een stevige boogie woogie. Daarna was het de beurt aan gitarist Tim
Ielegems en mondharmonicaspeler Steven Troch, die naast een knap
staaltje Sonny Boy Williamson, ‘Your King Is Coming’ uit de recentste
cd ‘Gravy Train’ van Fried Bourbon op het publiek loslieten. En het
werd stilletjes aan drukker op het podium. Want voor ‘Nine Below Zero’,
voegde Taylor zich bij het Bourbonduo achter de piano. De band had
duidelijk gekozen voor goed in het gehoor liggende songs, die tevens
toch bekendheid genoten bij het grote publiek. Na ‘I’m A Kingbee’ en
‘Sugar Bee’ op de setlist, beklom de volledige band het podium.
Benieuwd waren we vooral naar de Brusselse boogie woogiepianist Renaud
Patigny. Wij hadden Renaud nog nooit live mogen beleven en bijgevolg
waren de verwachtingen hoog gespannen. Verwachtingen die Renaud
moeiteloos overtrof. Vanaf het moment dat zijn handen de zwart/witte
toetsen doen bewegen, zie je, voel je en hoor je dat deze man uit het
echte boogie woogiehout is gesneden. Wat een dynamiek, creativiteit en
spelplezier serveert deze Brusselaar. Wanneer Patrick Cuyvers dan nog
achter zijn Hammond een knappe versie van Ray Charles’ ‘I Got A Woman’
neerzet, is het enthousiasme in de zaal een feit.
En
het enthousiasme bij het publiek zou nog een flinke boost krijgen na de
pauze. Tijdens de tweede set kreeg Renaud wat meer armslag. Eerst
schetste hij in het kort de geschiedenis van de boogie woogie waarna
hij ‘Boogie Woogie Stomp’ van Albert Ammons de zaal in katapulteerde.
Vanaf dan was het partytime geblazen. Terwijl de overige bandleden de
songs bleven spelen, wisselden Renaud, Gene en Patrick van piano en
Hammond. Hun grote muzikaliteit, vakkennis en improvisatietalent
raakten het publiek, zodat een oorverdovend applaus niet kon
uitblijven. Renaud en Patrick waagden zich ook regelmatig aan een
'quatre mains' op de piano, waarbij Renaud zelfs op de grond ging
zitten en rugwaarts speelde, zodat ook het aspect entertainment de
nodige aandacht kreeg. En het kon nog beter toen Patrick tijdens ‘I
Want You To Be My Baby’ van Louis Jordan op medewerking van het publiek
rekende. Cuyvers’ vraag ‘I Want To Be….???, ‘ werd door het publiek met
een luidkeels ‘WHAT’ beantwoord. Aan het podium ontruimen werd dan ook
nog niet gedacht, want een toegift was hier op zijn plaats. ‘Shake,
Rattle And Roll’ en ‘Jambalaya’ waren de desserts van een avond met
heerlijke muziek op het menu.
Proficiat aan de organisatie! Misschien was het aanvankelijk een
gedurfde zet om deze uit diverse bands komende muzikanten samen te
laten spelen. Maar de vakkundigheid van hen alsook het vlotte
repertoire dat zij brachten, maakten van deze avond er eentje zoals we
er niet vaak genoeg mogen beleven!
Naast de concert- en festivalverslagen op deze website
is Back To The Roots sinds 1995 het meest complete en
veelzijdige tijdschrift voor blues en verwante
muziekstijlen. Vijf keer per jaar brengen we u nieuws,
achtergrond, interviews, reportages, cd- en
dvd-recensies, boeken, de meest complete blueskalender,
enz... Nog geen abonnee? Klik
hier voor meer info.